Μας παρακολουθούσε με το βλέμμα της όσο διασχίζαμε τα τελευταία μέτρα για να χωθούμε στην αυλή του σχολείου. Κι όσο νιώθαμε τα μάτια της μητέρας μας καρφωμένα στην πλάτη μας, δεν τρέχαμε, δεν σπρωχνόμασταν με τους φίλους μας και κοιτάζαμε τουλάχιστον δυό φορές αριστερά και δεξιά πρίν διασχίσουμε το δρόμο.
Από τότε μέχρι σήμερα, απ’ότι φαίνεται, δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Όποτε νιώθουμε δύο μάτια να μας παρακολουθούν, μεταμορφωνόμαστε στην ψυχή του πάρτυ, σε φιλότιμους υπαλλήλους, σε προσεκτικούς οδηγούς… Μάλιστα, όπως έδειξε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Evolution and Human Behavior, δεν είναι καν απαραίτητο τα δύο μάτια που μας ακολουθούν να ανήκουν …σε άνθρωπο, αφού και μόνο μια αφίσα που δίνει την αίσθηση ότι κάποιος μας επιβλέπει, είναι αρκετή για να αλλάξουμε συμπεριφορά. Λέτε μια τέτοια αφίσα, κολλημένη στο ψυγείο, να είναι η απάντηση σε όλες τις αποτυχημένες δίαιτες?
Περιοδικό Psychologies
