1948 – Γεννιέται στο Venado Tuerto της Santa Fe στην Αργεντινή ο Ιρλανδός τραγουδιστής, μουσικός και τραγουδοποιός Chris De Burgh (πραγματικό όνομα: Christopher John Davison). Ως γιος βρετανού διπλωμάτη πέρασε την παιδική του ηλικία ταξιδεύοντας σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου (Μάλτα, Νιγηρία, Ζαϊρ κ.ά.) μέχρι που έγινε μόνιμος τόπος διαμονής της οικογένειας του ένα κάστρο που είχε αγοράσει η γιαγιά του στο County Wexford της Ιρλανδίας. Εκεί έμαθε κιθάρα και όταν αργότερα οι γονείς του το μετέτρεψαν σε ξενοδοχείο του δόθηκε η ευκαιρία να ερμηνεύσει τραγούδια μπροστά σε κοινό, πριν αποφασίσει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. Σπούδασε γαλλικά και αγγλικά στο Trinity College του Δουβλίνου. Έκανε διάφορα επαγγέλματα και αποφάσισε το 1972 να μετακομίσει στο Λονδίνο για να αναζητήσει την τύχη του στη δισκογραφία. Κατάφερε τελικά το 1974 να κλείσει συμβόλαιο με την μεγάλη αμερικάνικη δισκογραφική εταιρεία A&M. Την ίδια χρονιά γίνεται ο καλλιτέχνης που ανοίγει τις συναυλίες στην περιοδεία των Supertramp για το άλμπουμ “Crime Of The Century” το οποίο τους καθιέρωσε ως δημοφιλή συγκρότημα διεθνώς. Ο Chris, έχοντας ήδη δημιουργήσει έναν κύκλο θαυμαστών κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο της επόμενης χρονιάς το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο “Far Beyond These Castle Walls“. Το άλμπουμ δεν τα πήγε τόσο καλά στα Βρετανικά και διεθνή charts όμως γνώρισε απρόσμενη επιτυχία στη Βραζιλία το 1975 ένα τραγούδι του άλμπουμ, το “Turning Round” (έχει τον τίτλο “Flying” σε όσες χώρες εκτός Αγγλίας/Ιρλανδίας κυκλοφόρησε), που έμεινε στο νούμερο 1 των charts για 17 εβδομάδες!. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '70 τα (ομολογουμένως) αξιόλογα τραγούδια και άλμπουμ του de Burgh σημείωναν ικανοποιητική (εμπορική) επιτυχία στις διεθνείς αγορές όχι όμως στη Μεγάλη Βρετανία. Αυτό άλλαξε στις αρχές της επόμενης δεκαετίας και ειδικότερα όταν η επιτυχία του καλλιτέχνη κορυφώθηκε στα τέλη του 1986 με το τραγούδι “Lady In Red” όπου έφτασε στο νούμερο 1 της Μ. Βρετανίας και σε άλλες 24 χώρες πουλώντας περισσότερα από 8 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Ο Chris De Burgh μετράει στο ενεργητικό του 20 στούντιο άλμπουμ, 5 ζωντανά ηχογραφημένα, 9 best of, 8 ειδικές κυκλοφορίες σε βίντεο/DVD, ένα box set και 59 επιτυχημένα singles. Μέχρι σήμερα έχουν πωληθεί περισσότερα από 45 εκατομμύρια αντίτυπα δίσκων του παγκοσμίως και έχει δώσει πάνω από 3000 συναυλίες. Τον Ιούλιο του 2006 έδωσε μια (περισσότερο) ακουστική συναυλία στο θέατρο Λυκαβηττού της Αθήνας που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Δημοφιλή τραγούδια του είναι τα: Don't Pay The Ferryman, Summer Rain, Missing You, A Woman's Heart, High On Emotion, Spanish Train, Sailor, Ship To Shore, Lonely Sky, Fire On The Water, A Spaceman Came Travelling, Crusader, Separate Tables κ.ά. ενώ τα τραγούδια Jerusalem και Revolution γνώρισαν επιτυχία στη χώρα μας από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου διασκευασμένα ως “Για μένα τραγουδώ” και “Δεν Υπάρχω“. Είναι παντρεμένος με τη γυναίκα του, Diane από το 1977 και ζουν στο Enniskerry της κομητείας County Wicklow στην Ιρλανδία. Έχουν δυο γιους, τους Hubie και Michael, και μια κόρη, τη Rosanna, η οποία κέρδισε τον τίτλο Miss World το 2003 εκπροσωπώντας την Ιρλανδία. Το εικοστό του άλμπουμ κυκλοφόρησε φέτος στη Μεγάλη Βρετανία στις 8 Οκτωβρίου με τίτλο Home και περιλαμβάνει επανεκτελέσεις παλαιότερων τραγουδιών του σε σύγχρονο ή ακουστικό ήχο.
70 π.Χ. – Γεννιέται στο χωριό Andes (σημερινό Βιρτζίλιο στην Ιταλία) ο λατίνος ποιητής Πόπλιος Βεργίλιος Μάρων (Publius Vergilius Maro), γνωστός και ως Βεργίλιος. Το σημαντικότερο ίσως έργο του είναι η Αινειάδα, το προπαγανδιστικό έργο που του ανατέθηκε από τον Οκταβιανό (τον πρώτο Ρωμαίο Αυτοκράτορα) και ολοκληρώθηκε σε ένα διάστημα περίπου δέκα ετών. Ο Βεργίλος περιγράφει μέσα σε συνολικά δώδεκα τόμους το ηρωικό έπος του Αινεία, ο οποίος μετά την πτώση της Τροίας, ταξιδεύει και φθάνει μετά από πολλές περιπέτειες στην Ιταλία, όπου και ιδρύει τη Ρώμη. Τα έξι πρώτα βιβλία της Αινειάδας είναι γραμμένα στο πρότυπο της Οδύσσειας του Ομήρου, ενώ τα υπόλοιπα έξι ακολουθούν το παράδειγμα της Ιλιάδας. Η Αινειάδα έχει χαρακτήρα ανεξάρτητο από τον Όμηρο. Τα ομηρικά ποιήματα είναι το πιο τέλειο φυσικό έπος και η Αινειάδα είναι μίμηση τους, αλλά συνάμα είναι δημιούργημα καινούργιο και προσωπικό. Ο Αινείας είναι ένας νέος τύπος επικού ήρωα που δεν εντάσσεται σε κανένα σχήμα, καθώς τυραννιέται από διλήμματα σχετικά με το ηρωικό πεπρωμένο του. Η Αινειάδα συμβόλισε ουσιαστικά την ιστορική αποστολή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και για το λόγο αυτό προωθήθηκε ως εθνικό έπος από το αυγούστειο καθεστώς.
1581 – Παράσταση του πρώτου μπαλέτου στο Παρίσι, με τίτλο Ballet comique de la Reine, υπό τη φροντίδα της βασίλισσας της Γαλλίας (1547 – 1559) Αικατερίνης των Μεδίκων.
1608 – Γεννιέται στο παπικό κράτος Φαέντσα ο Ιταλός φυσικός και μαθηματικός Ευαντζελίστα Τοριτσέλι, (Evangelista Torricelli) που έγινε περισσότερος γνωστός για την εφεύρεση του υδραργυρικού βαρόμετρου και την πρώτη μέτρηση της ατμοσφαιρικής πίεσης. Η μονάδα Τορ οφείλει την ονομασία της, «τιμής ένεκεν», σ΄ αυτόν.
1810 – Γεννιέται στη Βιέννη ο βαρόνος εθνικός ευεργέτης, διπλωμάτης και επιχειρηματίας του 19ου αιώνα Σίμων Σίνας. Ήταν γιος του επίσης εθνικού ευεργέτη και επιχειρηματία Γεωργίου Σίνα. Φοίτησε στο κλασικό γυμνάσιο της Βιέννης και σπούδασε φιλοσοφία, ιστορία και πολιτική οικονομία στην ίδια πόλη. Εργάστηκε κατόπιν στις οικογενειακές επιχειρήσεις και υπήρξε γενικός κληρονόμος της κολοσσιαίας πατρικής περιουσίας. Δεν επεξέτεινε όμως τις οικονομικές δραστηριότητες του πατέρα του, αλλά εισήγαγε νέες μεθόδους καλλιέργειας στις απέραντες γαιοκτησίες του. Υπηρέτησε το ελληνικό δημόσιο ως πρόξενος στη Βιέννη και αργότερα διετέλεσε υπουργός στις εκάστοτε κυβερνήσεις διαφόρων χωρών: στην Αυστρία, στη Βαυαρία και στη Γερμανία. Βοήθησε οικονομικά, μεταξύ άλλων, στην αποπεράτωση της Ουγγρικής Ακαδημίας στη Βουδαπέστη, της Μητρόπολης Αθηνών και της Ακαδημίας Αθηνών, που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Θεόφιλο Χάνσεν. Στην Αυστροουγγαρία προσέφερε τεράστια χρηματικά ποσά για φιλανθρωπικούς και πνευματικούς σκοπούς. Στην Ελλάδα ο Σ. Σίνας συνέχισε τις δωρεές του πατέρα του προς φιλανθρωπικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα, χορηγώντας σημαντικά ποσά για την αποπεράτωση του Αμαλίειου Ορφανοτροφείου και τη συντήρηση του Αστεροσκοπείου, για την καλύτερη λειτουργία του οποίου τοποθέτησε (1858-1884) τον διακεκριμένο Γερμανό Γιόχαν Φρήντριχ Γιούλιους Σμιτ. Έγινε επίσης κάτοχος οικοπέδων στο κέντρο της Αθήνας και του γνωστού στο Ίλιον «Επτάλοφου» ή «Πύργου της Βασιλίσσης» (1870). Ο ίδιος όμως δεν μπόρεσε να έρθει ποτέ στην Ελλάδα. Ο Σ. Σίνας χρημάτισε διάδοχος του Γεωργίου Σίνα στο ελληνικό προξενείο της Βιέννης (1856-1858) και στη συνέχεια, αφού πολιτογραφήθηκε Έλληνας (1858), διορίστηκε αμέσως πρέσβης της Ελλάδας στις αυλές της Βιέννης, του Μονάχου και του Βερολίνου. Φιλοοθωνικός, διατήρησε τη θέση του σιωπηρά και μετά τη μεταπολίτευση του 1862, αλλά ύστερα από δύο χρόνια παραιτήθηκε. Τιμήθηκε επανειλημμένα από την Ελλάδα και την Αυστρία. Το κοινωνικό και πολιτιστικό έργο του συνέχισε μετά το θάνατό του η σύζυγός του Ιφιγένεια Σίνα (1815-1884), η τελευταία από τους ευεργέτες της οικογένειας. Η κόρη του νυμφεύθηκε τον Γεώργιο Μαυροκορδάτο, γιο του Αλέξανδρου Μαυροκοδάτου. Ένας κρατήρας στη Σελήνη φέρει το επώνυμό του προς τιμή του.
1814 – Γεννιέται στη Μόσχα ο σημαντικός Ρώσος ποιητής (γνωστός και ως «ποιητής του Καυκάσου») Μιχαήλ Γιούριεβιτς Λέρμοντοφ. Αποτέλεσε την πιο σημαντική παρουσία στη ρωσική ποίηση από τον θάνατο του Αλεξάντρ Πούσκιν μέχρι και τον δικό του σε ηλικία μόλις 26 ετών. Γιος απόστρατου αξιωματικού, έχασε τους γονείς του σε νεαρή ηλικία και μεγάλωσε με τη γιαγιά του, Αρσένιεβα. Υπήρξε μαθητής σε σχολείο ευγενών και εισήχθη στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, το οποίο εγκατέλειψε για να γραφτεί στη Σχολή Αξιωματικών της Αγίας Πετρούπολης. Το 1834 πήρε το βαθμό του ανθυπιλάρχου και υπηρέτησε στο σύνταγμα των Ουσάρων της φρουράς του Τσάρου. Φιλελεύθερος και πολέμιος της απολυταρχίας, προκάλεσε την αντίδραση των αυλικών κύκλων με το ποίημά του «Ο θάνατος του ποιητή» για τον θάνατο του Πούσκιν (που συνέβη επίσης σε μονομαχία) και μετατέθηκε στον Καύκασο. Το 1838 επανήλθε στην Πετρούπολη και απέκτησε σημαίνουσα θέση στους συγγραφικούς κύκλους της πρωτεύουσας. Αλλά το 1840 πέρασε από στρατοδικείο γιατί μονομάχησε με τον γιο του Γάλλου πρεσβευτή και στάλθηκε πάλι στον Καύκασο, σε μονάδα μάχης της πρώτης γραμμής. Διακρίθηκε στη μάχη του ποταμού Βαλέρικ και πήρε εύφημο μνεία για το θάρρος και την ετοιμότητά του. Τον Ιούλιο του 1841, στην κωμόπολη Πιατιγκόρσκ όπου είχε πάει για θεραπεία, βρήκε κι αυτός τον θάνατο σε μονομαχία. Μερικά από τα πιο γνωστά του έργα είναι τα Μασκαράντ, Μποροντίνο, Μτσίρο, Σάσκα και Βαλέρικ. Το πιο περίφημο είναι το Ένας ήρωας του καιρού μας που άσκησε μεγάλη επίδραση στην πορεία της ρωσικής πεζογραφίας.
1844 – Γεννιέται στην πόλη Röcken της Σαξονίας ο σημαντικός Γερμανός φιλόσοφος, ποιητής, συνθέτης και φιλόλογος Φρειδερίκος Νίτσε (Friedrich Wilhelm Nietzsche). Αναφέρεται συχνά ως ένας από τους πρώτους «υπαρξιστές» φιλοσόφους. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Βόννη και τη Λειψία. Καταγόταν από βαθιά θρησκευόμενη οικογένεια και προοριζόταν για την επιστήμη της Θεολογίας. Ωστόσο, η πορεία του άλλαξε κατά τα μετεφηβικά του χρόνια με αποτέλεσμα να στραφεί στον χώρο της φιλοσοφίας. Μόλις στα 25 του χρόνια διορίστηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας, στην Ελβετία και από τότε ξεκίνησε το πολύμορφο συγγραφικό του έργο. Ο Νίτσε υπήρξε δριμύτατος επικριτής των κατεστημένων σκέψεων και τάξεων, ιδιαίτερα του Χριστιανισμού. Πληθώρα συγγραμμάτων του γράφτηκαν με οξύ και επιθετικό ύφος, χρησιμοποιώντας ευρέως αφορισμούς. Το φιλοσοφικό του έργο εκτιμήθηκε ιδιαίτερα κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, περίοδο κατά την οποία εδραιώθηκε η θέση του και αναγνωρίστηκε ως ένας από τους μείζονες φιλοσόφους.
1878 – Ο Τόμας Έντισον ξεκινά την εταιρεία ηλεκτρικών Edison General Electric, γνωστή σήμερα ως General Electric με έδρα το εργοστάσιο Schenectady, της Νέας Υόρκης. Η General Electric δημιουργήθηκε το 1892 από τη συγχώνευση της με την Thomson–Houston Electric Company που είχε έδρα το Lynn της Μασαχουσέτης.
1894 – Ο εβραϊκής καταγωγής Γάλλος λοχαγός Αλφρέδος Ντρέυφους συλλαμβάνεται και αρχίζει η τακτική ανάκρισή του, κατηγορούμενος για προδοσία, παρά την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων. Η “Υπόθεση Ντρέυφους” εξελίχθηκε σε ένα τεράστιο στρατιωτικοπολιτικό σκάνδαλο κατασκοπείας και ταυτόχρονα μία από τις μεγαλύτερες διεθνώς δικαστικές πλάνες που συντάραξε τη Γαλλία επί δώδεκα χρόνια, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Εκ των υστέρων χαρακτηρίστηκε, περισσότερο προπαγανδιστικά, και σαν η πρώτη πολύ σοβαρή ένδειξη του επερχόμενου αντισημιτισμού στην Ευρώπη κατά τον 20ο αιώνα, που ίσως και ν' αποτελούσε ένα παρακλάδι της γενικότερης ανησυχίας, ενώ οι κύριοι λόγοι ήταν πολύ βαθύτεροι, προερχόμενοι κυρίως από τη γενικότερη κατάσταση που επικρατούσε την εποχή εκείνη στη Γαλλία, (της Γ΄ Δημοκρατίας), όπου ένα απλό επεισόδιο του πολέμου μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών αναδείχθηκε σε μέγα δικαστικό κυκεώνα.
1896 – Ο Iάπωνας επιχειρηματίας Shōzō Kawasaki ιδρύει την ομώνυμη πολυεθνική εταιρεία. Αν και αρχικά ξεκίνησε ως μια ναυπηγική εταιρεία, σήμερα είναι πασίγνωστη για τις μοτοσικλέτες και τα οχήματα παντός τύπου που παράγει. Επίσης η ίδια εταιρεία και οι θυγατρικές της έχουν επεκταθεί στη κατασκευή προσωπικών σκαφών, πλοίων, τρακτέρ, τρένων, μικρών κινητήρων και εξοπλισμού αεροδιαστημικής, συμπεριλαμβανομένων στρατιωτικών αεροσκαφών ή εργασίες σε αεροσκάφη για λογαριασμό των εταιριών Boeing, Embraer και Bombardier.
1917 – Εκτελείται η φημισμένη Ολλανδή κατάσκοπος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο Μαργκερίτα Χερτρουίντα Τζέλε, γνωστή ως Μάτα Χάρι. Υπήρξε επίσης εταίρα και σπουδαία χορεύτρια ινδικών χορών. Έχοντας ολλανδικό διαβατήριο, λόγω της ουδετερότητας της χώρας, μπορούσε σ΄ όλη τη διάρκεια του πολέμου να μετακινείται ελεύθερα από τη μία χώρα στην άλλη. Τον Φεβρουάριο του 1917 συνελήφθη από τους Γάλλους με την κατηγορία του διπλού κατασκόπου κατά συρροή, προσάπτοντας της ευθύνες για το θάνατο 50.000 Γάλλων στρατιωτών. Τελικά καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στην περιοχή της Βιγκένας.
1923 – Γεννιέται στο Santiago de Las Vegas της Κούβας ο Ιταλός πεζογράφος, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος Ίταλο Καλβίνο (Italo Giovanni Calvino Mameli). Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς λογοτέχνες του 20ου αιώνα. Σε νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε με τους γονείς του στο Σαν Ρέμο της ιταλικής Ριβιέρα. Συναντήθηκε με τον Εουτζένιο Σκάλφαρι, μετέπειτα πολιτικό κι ιδρυτή της εφημερίδας La Republica, ο οποίος κι έγινε φίλος του. Το 1941 μετακόμισε στο Τορίνο αφού πέρασε κάποιο διάστημα και στο Μιλάνο. Το 1943 έγινε μέλος των παρτιζάνων της ιταλικής αντίστασης, στη ταξιαρχία Γαριβάλδι και μαζί με τον Σκάλφαρι δημιούργησαν τη ΜUL (Movemend Universitarian Liberal). Έπειτα προσχώρησε στο κομμουνιστικό κόμμα. Από το 1947 εργάστηκε σε διάφορους εκδοτικούς οίκους και αριστερές εφημερίδες. Το 1950 συνεργάστηκε (ξανά) με τον στον εκδοτικό οίκο Εϊνάντι και ανέλαβε τη θέση του υπεύθυνου του λογοτεχνικού τμήματος. Επισκέπτεται τη Σοβιετική Ένωση. Το 1952 γράφει, μαζί με τον Τζόρτζιο Μπαζάνι στο μαρξιστικό εβδομαδιαίο περιοδικό Botteghe Oscure. Το 1957 αφήνει το κομμουνιστικό κόμμα και το γράμμα της παραίτησής του δημοσιεύεται στην Unita. Επισκέπτεται τις ΗΠΑ όπου παραμένει για 6 μήνες, κυρίως στη Νέα Υόρκη, ύστερα από πρόσκληση του ιδρύματος Φορντ. Εντυπωσιάζεται από τον “Νέο Κόσμο” όπως τον αποκαλεί. Ύστερα από λίγα χρόνια παντρεύεται τη Έσθερ Σίνγκερ, που είχε γνωρίσει στις ΗΠΑ κι ο γάμος γίνεται στην Αβάνα, στη διάρκεια ενός ταξιδιού στην γενέτειρά του όπου συνάντησε και τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Επιστρέφοντας στην Ιταλία συνεργάζεται εκ νέου με τον Εϊνάντι, εκδίδει τα “Κοσμοκωμικά” και δημιουργεί την OULiPo (OUvroir de Litterature Potentielle). Στον Γαλλικό Μάη του 1968 γνωρίζει κι επηρεάζεται από τον Ρεημόν Κενώ, ενώ έρχεται σε επαφή και με τους Ρολάν Μπαρτ και Κλωντ Λεβί-Στρως. Σχηματίζει επίσης επαφές με αξιοσημείωτες εμπειρίες, στη Σορβόνη κι ενδιαφέρεται έντονα για τους κλασικούς συγγραφείς. Το 1973 διατηρεί την επαφή με την Ιταλία, γράφοντας νουβέλες για την ιταλική έκδοση του περιοδικού Playboy και για την εφημερίδα Κοριέρε Ντε Λα Σέρα. Το 1975 γίνεται επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας και την επόμενη χρονιά κερδίζει το βραβείο για την Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία. Επισκέπτεται Ιαπωνία και Μεξικό, καθώς επίσης κι αρκετές αμερικάνικες πόλεις, δίνοντας διαλέξεις. Το 1981 κερδίζει το γαλλικό παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής. Στις 19 Σεπτέμβρη του 1985 πεθαίνει στη Σιένα, σε ηλικία 62 ετών. Γνωστότερα έργα του που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά είναι τα: “Ο διχασμένος υποκόμης“, “Ο αναρριχώμενος βαρώνος“, “Aν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης“, “Ο ανύπαρκτος ιππότης“, τα διηγήματα με τον τίτλο “Οι δύσκολοι έρωτες“, “Οι αόρατες πόλεις“, “Η μέρα ενός εκλογικού αντιπροσώπου” κ.ά.
1926 – Γεννιέται στο Παρίσι ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Φουκώ. Από το 1970 εώς το 1984 κατείχε έδρα στο Collège de France στην οποία έδωσε το όνομα «Ιστορία των συστημάτων σκέψης». Θεωρείται ευρέως ένας από τους κύριους διαμορφωτές του μεταμοντερνισμού και του μεταδομισμού στη φιλοσοφία, αν και ο ίδιος απέρριπτε αυτές τις ονομασίες και δήλωνε απλώς «νιτσεϊκός». Ο Φουκώ είναι γνωστός για την κριτική του στα κοινωνικά κατεστημένα, κυρίως της ψυχιατρικής, της ιατρικής και του σωφρονιστικού συστήματος, καθώς και για τις ιδέες του πάνω στην ιστορία της σεξουαλικότητας και τις θεωρίες του όσον αφορά την εξουσία και τις περίπλοκες σχέσεις της με τη γνώση. Είναι χαρακτηριστικές οι μελέτες του ως προς τις ένννοιες και τους κώδικες μέσω των οποίων λειτουργούν οι κοινωνίες, και ιδιαίτερα ως προς τις “αρχές του αποκλεισμού“, με τις οποίες “αποκαθαίρεται” η κοινωνία (όπως για παράδειγμα οι διακρίσεις ανάμεσα στους έμφρονες και τους παράφρονες) που αποτυπώνονται σε έργα του Φουκώ όπως τα: “Τρέλα και παραλογισμός: ιστορία της τρέλας στην κλασική εποχή“, “Επιτήρηση και τιμωρία: η γέννηση της φυλακής“, “Οι λέξεις και τα πράγματα: μία αρχαιoλογία των επιστημών του ανθρώπου“, “Η αρχαιολογία της γνώσης“, “Η ιστορία της σεξουαλικότητας“. Ο “Μεγάλος Εγκλεισμός” συγκεντρώνει όλα τα κείμενα του Μισέλ Φουκώ που σχετίζονται με τη συμμετοχή του στην Ομάδα Πληροφόρησης για τις Φυλακές και στο κίνημα των γαλλικών φυλακών που συγκλόνισε τριάντα πέντε φυλακές το χειμώνα του 1971-1972. Το φιλοσοφικό του έργο είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με τις θέσεις του που αφορούν την επικαιρότητα, αλλά και με γενικότερους συνεχείς προβληματισμούς πάνω στις συλλογικές ταυτότητες και στα πολιτικά κινήματα – με αφετηρία τα κινήματα των ομοφυλοφίλων και τα νέα κοινωνικά κινήματα της δεκαετίας του 1960. Σε νεαρή ηλικία συνδέθηκε με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γαλλίας, από το οποίο σύντομα διαχωρίστηκε. Καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του ωστόσο, διατήρησε τόσο ως προς τα ακαδημαϊκά του ενδιαφέροντα, όσο και ως προς την πολιτική και κοινωνική του δράση αριστερές πεποιθήσεις. Απεβίωσε από επιπλοκές του AIDS στις 26 Ιουνίου του 1984 στο Παρίσι.
1935 – Γεννιέται στην Οκλαχόμα ο Αμερικανός πρωτοποριακός τραγουδιστής και τραγουδοποιός Barry McGuire, περισσότερο γνωστός για τις επιτυχίες που έκανε κυρίως στη δεκαετία του '60 με τραγούδια όπως τα “Cloudy Summer Afternoon (Raindrops)“, “Sins of the Family“, “Child of Our Times” και “Eve of Destruction“. To τελευταίο πούλησε στις Η.Π.Α περισσότερα από ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Για ένα μεγάλο διάστημα σταμάτησε να τραγουδά στο κοινό τις γνωστές του επιτυχίες ή άλλαζε τους στίχους σ' αυτές καθώς έγινε ξανά-γεννημένος Χριστιανός και εξελίχθηκε σε τραγουδοποιό της σύγχρονης χριστιανικής μουσικής. Στη δεκαετία του '80 σταμάτησε κάθε μουσική δραστηριότητα και έζησε με τη νέα σύντροφο του στη Νέα Ζηλανδία. Επέστρεψε στις Η.Π.Α τη δεκαετία του 1990 και συνεργάστηκε με τον μουσικό Terry Talbot με το όνομα Talbot McGuire. Το ντουέτο κυκλοφόρησε μεταξύ 1996 και 2000 τέσσερα στούντιο άλμπουμ. Το 2008 ο McGuire συνεργάστηκε με το πρώην μέλος των The Byrds, John York, για μια επιτυχημένη νοσταλγική περιοδεία με τίτλο “Ταξιδεύοντας στα '60s“. Σήμερα συνεχίζει να γράφει μουσική και πραγματοποιεί ζωντανές εμφανίσεις επί σκηνής περιστασιακά.
1940 – Γεννιέται στο Μπρισμπέινην της πολιτείας του Κουΐνσλαντ ο Αυστραλός γιατρός Peter Doherty που τιμήθηκε το 1996 με Νόμπελ Ιατρικής για τις έρευνες του στο ανοσοποιητικό σύστημα.
1940 – Γεννιέται στα Ιωάννινα ο σημαντικός Έλληνας λογοτέχνης και εικαστικός Νίκος Χουλιάρας. Σπούδασε γλυπτική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από όπου απεφοίτησε το 1967. Χωρίς να εντάσσεται σε μια συγκεκριμένη καλλιτεχνική τάση, και μέσα από έναν σχεδόν μυστικιστικό εξπρεσιονισμό, συχνά σουρεαλιστικών προεκτάσεων, η ζωγραφική του αποτελεί έργο βαθιά εσωτερικό και προσωπικό, εντούτοις διεθνούς ακτινοβολίας και βαρύτητας. Παράλληλα με την ζωγραφική έγραψε ποίηση, διηγήματα και μυθιστορήματα, ενώ ασχολήθηκε και με τη μουσική γράφοντας στίχους και μελωδίες. Από το 1963 έγραψε πολλά τραγούδια και κάποια από αυτά τα τραγούδησε ο ίδιος καθώς και άλλοι γνωστοί τραγουδιστές (Αρλέτα, η Πόπη Αστεριάδη, η Μαρίζα Κωχ, Δήμητρα Γαλάνη, Αφροδίτης Μάνου κ.ά.). Το 1996 συνεργάστηκε ως στιχουργός με το συγκρότημα Μικρές Περιπλανήσεις ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το cd Τα νησιά τ' ουρανού με δικά του τραγούδια με βασική ερμηνεύτρια την Αλίκη Καγιαλόγλου. Αξίζει να αναφερθεί πως ήταν επίσης, ο πρώτος που έκανε διασκευές σε δημοτικά τραγούδια και παρουσίασε τα ηπειρώτικα στο κοινό της Αθήνας. Από το 1962 μέχρι και σήμερα γράφει και δημοσιεύει, κατά καιρούς, σε διάφορα περιοδικά ποιήματα, πεζά, καθώς και κείμενα για τη ζωγραφική. Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, ενώ έχουν εκδοθεί στα γαλλικά από τον εκδοτικό οίκο Hatier η συλλογή διηγημάτων “Το Μπακακόκ” και τα μυθιστορήματα “Ο Λούσιας” και “Ζωή την άλλη φορά“. Το διήγημα “Ο Λούσιας” έγινε τηλεοπτική σειρά που μεταδόθηκε από την ΕΤ-1 το 1989. Ο Νίκος Χουλιαράς είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Συνεργάσθηκε με πολλά περιοδικά από το 1962 («Ενδοχώρα», «Δοκιμή», «Ζυγός», «Τραμ») ενώ εικονογράφησε μέσα από αυτά και το διήγημα του Σωτήρη Κακίση «Το μαύρο που με ξέρει». Το βίβλίο του “Ζωγραφική-κείμενα” κέρδισε το 1978 το πρώτο βραβείο στη Διεθνή Έκθεση της Λειψίας για το “καλύτερα σχεδιασμένο βιβλίο στον κόσμο”. Φιλοτέχνησε επίσης εξώφυλλα βιβλίων και δίσκων.
1942 – Γεννιέται στο Μπρόνξ της Νέας Υόρκης η Αμερικανίδα ηθοποιός, κωμικός, κινηματογραφική παραγωγός και σκηνοθέτιδα Πένι Μάρσαλ (Carole Penelope Marshall). Μετά από τη συμμετοχή της σε μια σειρά από διαφημιστικά και μικρούς ρόλους για την τηλεόραση, έγινε ιδιαίτερα γνωστή για τη συμμετοχή της στο ρόλο της Laverne DeFazio στην κωμική τηλεοπτική σειρά Laverne και Shirley (1976 – 1983). Για τη συγκεκριμένη σειρά κέρδισε τρεις υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα και, κατόπιν παρότρυνσης του αδερφού της να ασχοληθεί με την σκηνοθεσία, σκηνοθέτησε δυο επεισόδια της σειράς και άλλες τηλεοπτικές παραγωγές. Το ντεμπούτο της ως σκηνοθέτης κινηματογραφικών ταινιών έγινε με την ταινία Jumpin' Jack Flash (1986). Για τις ανάγκες της επόμενης ταινίας με τίτλο Big (1988, με πρωταγωνιστή τον Tom Hanks) έλαβε το ποσό των 100 εκατομμυρίων δολαρίων και ήταν η πρώτη φορά που δόθηκε σε γυναίκα σκηνοθέτη ένα τόσο μεγάλο ποσό από το Αμερικάνικο box office. Ακολούθησαν πολλές επιτυχημένες ταινίες σε σκηνοθεσία της Μάρσαλ όπως η υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Awakenings το 1990 (με πρωταγωνιστές τους Robin Williams και Robert De Niro), A League of Their Own (1992, με τους Geena Davis, Tom Hanks, Madonna και Rosie O'Donnell), η κωμωδία Renaissance Man (1994, με πρωταγωνιστή τον Danny DeVito) και The Preacher's Wife (1996, με τους Denzel Washington και Whitney Houston). Ανάμεσα σε άλλες ταινίες και τηλεοπτικές παραγωγές ανέλαβε την παραγωγή στην ταινία O άνδρας Σταχτοπούτα (Cinderella man, 2005, με πρωταγωνιστές τους Russell Crowe, Renée Zellweger και Paul Giamatti) ενώ συμμετείχε η ίδια ως ηθοποιός στις ταινίες: Η μάγιασσα (Bewitched, 2005), Bones (2005), Xαμογελάστε Μουσουλμανικά παρακαλώ (Looking for Comedy in the Muslim World, 2006), Mε Στυλ Ιταλικό (Teresa the Florist, 2009). Τα τελευταία χρόνια σκηνοθετεί ή συμμετέχει ως παραγωγός κυρίως για την τηλεόραση.
1944 – Γεννιέται στο Viçidol της επαρχίας Tropoja της βόρειας Αλβανίας ο πολιτικός και πρωθυπουργός της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα (Sali Ram Berisha). Σπούδασε ιατρική στο σημερινό Πανεπιστήμιο των Τιράνων και ειδικεύτηκε στην καρδιολογία. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι και αργότερα εκλέχθηκε καθηγητής. Υπήρξε προσωπικός γιατρός του ηγέτη της Αλβανίας Ενβέρ Χότζα και γι'αυτό κάποιοι τον θεώρησαν ευνοούμενο του κομμουνιστικού καθεστώτος, εντούτοις ο Μπερίσα υποστήριξε τις αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο των Τιράνων «Ενβέρ Χότζα» τον Δεκέμβριο του 1990. Το 1991 ίδρυσε το Δημοκρατικό Κόμμα Αλβανίας. Ως ηγέτης του κόμματος αυτού, κέρδισε τις πρώτες εκλογές μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος του Χότζα και του Αλία, και ανέλαβε πρόεδρος της Δημοκρατίας της Αλβανίας στις 9 Απριλίου 1992. Η θητεία του ανανεώθηκε στις προεδρικές εκλογές που έγιναν στις 26 Μαΐου 1996. Υπό την πίεση διαφόρων σκανδάλων διαφθοράς, και κυρίως εξαιτίας ενός μεγάλου σκανδάλου αποταμιευτικών πυραμίδων που εξανέμισε τις οικονομίες των Αλβανών, ο Μπερίσα έχασε στις πρόωρες εκλογές που έγιναν τον Ιούνιο του 1997. Παραιτήθηκε από πρόεδρος της Αλβανίας στις 24 Ιουλίου 1997 και την θέση του κατέλαβε ο σοσιαλιστής Ρετζέπ Μεϊντάνι. Το Δημοκρατικό Κόμμα κέρδισε στις κοινοβουλευτικές εκλογές της 3ης Ιουλίου 2005, και έκτοτε ο Μπερίσα είναι πρωθυπουργός της Αλβανίας. Ο συνασπισμός του Μπερίσα κέρδισε αρκετές έδρες στις εκλογές του Ιουνίου του 2009 ώστε να μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Ωστόσο, δεν κατάφερε να έχει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο με διαφορά μιας έδρας. Ήταν οι πρώτες εκλογές από τότε που άρχισε να εφαρμόζεται ο πολυκομματισμός το 1991 που ένα κυβερνών κόμμα εξαναγκάστηκε να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού εξαιτίας της ανεπάρκειας εδρών από το ίδιο.
1951 – Παρασκευάζεται από το Μεξικανό Λουίς Μιραμόντες το πρώτο αντισυλληπτικό χάπι.
1954 – Επανδρώνεται στο Ηράκλειο η πρώτη σε ελληνικό έδαφος βάση των ΗΠΑ. Η σύμβαση του Ελληνικού κράτους με την αμερικανική κυβέρνηση για τις αμερικανικές βάσεις ανανεώθηκε το 1983 προβλέποντας ότι, εντός δεκαοχτώ μηνών μετά το τέλος του 1988, και οι δύο κυβερνήσεις θα είχαν δικαίωμα να κλείσουν τις βάσεις. Αυτό συνέβη το διάστημα 1990-1992, με πρωτοβουλία της αμερικανικής πλευράς, λόγω του τέλους του Ψυχρού Πολέμου.
1956 – Κυκλοφορεί σε βιβλίο ο πρώτος οδηγός χρήσης της FORTRAN (από τα αρχικά FORmulae TRANslator = μεταφραστής τύπων) μία από τις πρώτες γλώσσες προγραμματισμού υψηλού επιπέδου, η οποία χρησιμοποιήθηκε κυρίως σε επιστημονικές αλλά και σε εμπορικές εφαρμογές. Δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1950 από την ΙΒΜ και χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Αρχικά η FORTRAN ήταν προσανατολισμένη στην επίλυση μαθηματικών προβλημάτων.
1990 – Με το Νόμπελ Ειρήνης βραβεύεται ο ηγέτης της ΕΣΣΔ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και την ίδια μέρα, το 1999, το βραβείο απονέμεται στην ανθρωπιστική οργάνωση «Γιατροί χωρίς Σύνορα», που ιδρύθηκε στη Γαλλία, το 1971 και αριθμεί περίπου 2.000 άτομα, το 70% εκ των οποίων είναι γιατροί. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στην Ελλάδα είναι αναγνωρισμένοι ως μη-κερδοσκοπικό σωματείο από το Δεκέμβριο του 1990. Σήμερα αριθμεί πάνω από 136.000 υποστηρικτές που ενημερώνονται από το επίσημο τριμηνιαίο περιοδικό που εκδίδεται καθώς και από άλλες ενημερωτικές εκδόσεις. Τα έσοδα του τμήματος που προέρχονται από ιδιωτικές πηγές χρηματοδότησης για το 2010 έφτασαν τα 5.210.251€.
1997 – Εκτοξεύεται στο Διάστημα το αμερικανικό διαστημικό όχημα Κασίνι, το πρώτο διαστημόπλοιο που τέθηκε μετά από ένα μακρύ διαπλανητικό ταξίδι σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Κρόνο και το τέταρτο σε σειρά επισκέψεων. Στις 25 Δεκεμβρίου 2004, το συνοδευτικό σκάφος Χόιχενς αποχωρίστηκε από το κυρίως σώμα του Κασσίνι και στη συνέχεια έφθασε στο δορυφόρο του Κρόνου Τιτάνα, στις 14 Ιανουαρίου 2005, όπου εισχώρησε στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα, και προσεδαφίστηκε στέλνοντας πληροφορίες πίσω στη Γη πληροφορίες. Στις 18 Απριλίου 2008, η ΝΑΣΑ ανακοίνωσε μια διετή παράταση της χρηματοδότησης για τις λειτουργίες της αποστολής αυτής, οπότε και η αποστολή μετονομάσθηκε σε Cassini Equinox γιατί θα εξερευνούσε το περιβάλλον του Κρόνου κατά την εαρινή ισημερία του 2009. Η αποστολή παρατάθηκε εκ νέου το Φεβρουάριο του 2010 και δυνητικά μπορεί να συνεχίσει έως το 2017.Την ομάδα που είναι υπεύθυνη για το σχεδιασμό, την κατασκευή, και τη συλλογή στοιχείων αποτελούν 16 ευρωπαϊκές χώρες και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Συλλογή γεγονότων, έρευνα και παρουσίαση: Νίκος Βασάρας
(https://www.facebook.com/nicosvasaras)
Ως βάση πληροφοριών χρησιμοποιούνται λήμματα από τη Βικιπαίδεια όχι όμως αυτούσια, κατά κανόνα. Αναδημοσίευση του άρθρου ή μέρους χωρίς την αναγραφή της πηγής ή παραπομπής σ' αυτήν θα έχει ως αποτέλεσμα ο/η δράστ
