1912 – Το ελληνικό τορπιλοβόλο αρ.11 με κυβερνήτη τον Υποπλοίαρχο Νικόλαο Βότση μπαίνει στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης απαρατήρητο κάτω από την μύτη των πυροβολείων του Καρα-μπουρνού ανατίναξε με δύο τορπίλες το γερασμένο Τουρκικό θωρηκτό «Φετχί Μπουλέντ» το οποίο με τις μεγάλου βεληνεκούς πυροβολαρχίες του είχε αναλάβει την προστασία της πόλης από ξηράς και θαλάσσης. Το γεγονός αυτό είχε σημαντική επίδραση στο ηθικό των αμυνομένων Τούρκων και επηρέασε την απόφαση του Ταξίν Πασά να παραδώσει την πόλη στον προελαύνοντα Ελληνικό Στρατό. Την ίδια μέρα, στην Άνω Τζουμαγιά, ο στρατιωτικός ακόλουθος της Ελληνικής πρεσβείας στη Σόφια, Αθανάσιος Σουλιώτης κλήθηκε να συναντήσει εκεί το Βούλγαρο στρατηγό Θεοδωρώφ αλλά αντί αυτού συνάντησε τελικά τον Έλληνα στην καταγωγή, υπίατρο του Βουλγαρικού στρατού, Φίλιππο Νίκογλου (από τη Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας), ο οποίος του εκμυστηρεύτηκε ότι οι Βούλγαροι προτίθενται να επιτεθούν πρώτοι στη Θεσσαλονίκη. Στις 25 Οκτωβρίου οι Ευρωπαίοι πρόξενοι της Θεσσαλονίκης και ο Τούρκος στρατηγός Σαδίλκ παρουσιάστηκαν στις εμπροσθοφυλακές του Ελληνικού στρατού στην περιοχή Τοψίου (τη σημερινή Γέφυρα) έξω από την Θεσσαλονίκη και ζήτησαν να παραδώσουν υπό όρους τη Θεσσαλονίκη στον Ελληνικό στρατό. Ο Διάδοχος Κωνσταντίνος Α' απέρριψε δύο φορές τους όρους του Τούρκου αρχιστράτηγου Χασάν Ταξίν πασά με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος και να επίκειται η κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τον βουλγαρικό στρατό. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ελευθέριος Βενιζέλος διέταξε τον Κωνσταντίνο να καταλάβει άμεσα την Θεσσαλονίκη, καθιστώντας τον προσωπικά υπεύθυνο για ενδεχόμενη απώλειά της. Τελικά ο Ταξίν πασάς αποδέχθηκε τους όρους του Κωνσταντίνου. Την νύχτα της 26 Οκτωβρίου-27 Οκτωβρίου 1912 οι αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού Ιωάννης Μεταξάς και Βίκτωρ Δούσμανης στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης υπέγραψαν το πρωτόκολλο παράδοσης της πόλης στον ελληνικό στρατό. Την επόμενη ημέρα (27 Οκτωβρίου) υπογράφηκε συμπληρωματικό πρωτόκολλο με το οποίο παραδίνονταν στους Έλληνες, όλη η φρουρά της Θεσσαλονίκης η οποία ανέρχονταν σε 25.000 στρατιώτες και 1.000 αξιωματικούς με όλο τον βαρύ και ατομικό οπλισμό τους και το απόγευμα μπήκαν στην πόλη δύο ευζωνικά τάγματα της Ζ' μεραρχίας, ενώ οι Α', Β', Γ', Δ' μεραρχίες με την υπόλοιπη δύναμη της Ζ' έλαβαν θέσεις στα υψώματα γύρω από την πόλη. Βάσει του πρωτοκόλλου παράδοσης όλοι οι Οθωμανοί Αξιωματικοί θα κρατούσαν τον οπλισμό τους. Επίσης οπλισμένη θα παρέμενε η Οθωμανική χωροφυλακή, για την διατήρηση της Τάξης. Ήδη από τις 26 Οκτωβρίου ο Κωνσταντίνος έστειλε μήνυμα προς το Βούλγαρο στρατηγό Θεοδωρώφ που κατευθύνονταν με μία μεραρχία προς τη Θεσσαλονίκη, ότι η Θεσσαλονίκη είχε ήδη απελευθερωθεί και ότι μπορούσε να διαθέσει τις δυνάμεις του σε άλλες επιχειρήσεις. Παρόλα αυτά ο Θεοδωρώφ έστειλε απεσταλμένο αξιωματικό στον Ταξίν πασά ζητώντας του να υπογράψει πρωτόκολλο παράδοσης της Θεσσαλονίκης, παρόμοιο με εκείνο που μόλις είχε συνάψει με τους Έλληνες, προκειμένου να εμφανιστεί ως συναπελευθερωτής της πόλης. Ο Ταξίν αρνήθηκε και μάλιστα ζήτησε την προστασία του Ελληνικού στρατού επειδή μονάδες του που είχαν ήδη παραδοθεί στον Ελληνικό στρατό δεχόταν επιθέσεις από Βουλγαρικά τμήματα. Ο Θεοδωρώφ φθάνοντας στις 28 Οκτωβρίου έξω από τη Θεσσαλονίκη ζήτησε να εισέλθει στην πόλη για να στρατοπεδεύσει. Ύστερα από διαπραγματεύσεις, επιτράπηκε να εισέλθουν δύο βουλγαρικά τάγματα στη Θεσσαλονίκη για να ξεκουραστούν, αλλά η βουλγαρική δύναμη που εισήλθε στην πόλη ανήλθε σε ολόκληρο σύνταγμα το οποίο στρατωνίσθηκε κυρίως σε Εβραϊκά και εξαρχικά οικήματα.
1777 – Γεννιέται στη Φρανκφούρτη ο Γερμανός ρομαντικός ποιητής Χάινριχ φον Κλάιστ (Bernd Heinrich Wilhelm von Kleist), ένας από τους μεγάλους Γερμανούς δραματουργούς του 19ου αιώνα.
1851 – Εκδίδεται το έργο του Μέλβιλ «Μόμπι Ντικ» για πρώτη φορά, με τον τίτλο «Η φάλαινα».
1859 – Γεννιέται στο Παρίσι ο Γάλλος φιλόσοφος Ανρί Μπεργκσόν (Henri-Louis Bergson). Τα θέματα που θίγει ο Μπεργκσόν σχετίζονται με το χρόνο και την ταυτότητα, την ελεύθερη θέληση, την αντίληψη, την αλλαγή, τη μνήμη, τη συνείδηση, τη γλώσσα, και τα όρια της λογικής. Το 1927 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
1867 – Προσάρτηση των εδαφών της Αλάσκα στις ΗΠΑ κατόπιν εξαγοράς τους από τη Ρωσία προς 7,2 εκατομμύρια δολάρια.
1914 – Η Ιταλία απαντάει στην ανακατάληψη της Β. Ηπείρου από τον ελληνικό στρατό, με την κατάληψη της νήσου Σάσωνος, που βρίσκεται στην είσοδο του κόλπου της Αυλώνας.
1918 – Γεννιέται στη συνοικία Χαλέπα των Χανίων ο Έλληνας πολιτικός και πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Σπούδασε νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών με δαπάνες από κληροδότημα που είχε ορίσει για τις σπουδές του ο Ε. Βενιζέλος. Με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό πολεμώντας ως Εφεδρος Ανθυπολοχαγός στη Μακεδονία εναντίον της εισβολής των Γερμανών στην Ελλάδα. Την περίοδο της γερμανικής κατοχής συμμετείχε στην Αντίσταση κατά των κατακτητών ως ηγετικό στέλεχος της Εθνικής Οργάνωσης Κρήτης. Για τη δράση του αυτή φυλακίστηκε και καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο από τους Γερμανούς. Κατά τη δεύτερη φυλάκιση απελευθερώθηκε μετά από ανταλλαγή Βρετανών και Γερμανών αιχμαλώτων, η οποία συμφωνήθηκε σε ανώτατο στρατιωτικό επίπεδο μεταξύ Βρετανίας και Γερμανίας. Για την αντιστασιακή του δράση τιμήθηκε το 1986 από το Βρετανικό Κοινοβούλιο. Πρωταγωνίστησε στην πραγματοποίηση των Συμφωνιών του Θερίσσου και της Τρομάρισσας μεταξύ εθνικιστικών και αριστερών αντιστασιακών οργανώσεων, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα την αποφυγή της εμφύλιας διαμάχης στην Κρήτη.Καταγόμενος από οικογένεια με πολιτική παράδοση ασχολήθηκε από νωρίς με την πολιτική καταφέρνοντας να εκλεγεί βουλευτής Χανίων ήδη από τις βουλευτικές εκλογές του 1946. Ήταν απο τα ιδρυτικά μέλη της Ενώσεως Κέντρου λαμβάνοντας μέρος στον επονομαζόμενο Ανένδοτο Αγώνα των ετών 1961-1963, κατά της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, που οδήγησε την κεντρώα παράταξη στην εξουσία έπειτα από μακρά περίοδο παραμονής της στην αντιπολίτευση, καθώς και στην κρίση που ακολούθησε του Ιουλίου του 1965, οπότε ερχόμενος σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, στη προσπάθειά του ν΄ αποτρέψει την κρίση, αποχώρησε από την κυβέρνηση μαζί με άλλα στελέχη, χαρακτηρζόμενοι επί τούτου “αποστάτες” και “προδότες” της Ένωσης Κέντρου, σχηματίζοντας τις λεγόμενες “κυβερνήσεις των Αποστατών” (του Αθανασιάδη-Νόβα, του Τσιριμώκου και του Στεφανόπουλου). Με το ξέσπασμα του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου συνελήφθη και εν συνεχεία μετέβη στο εξωτερικό, όπου και ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση. Μεταπολιτευτικά εντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία και την 1η Σεπτεμβρίου 1984 εξελέγη αρχηγός της Ν.Δ., της οποίας ηγήθηκε στις εκλογές του 1984, στις οποίες και ηττήθηκε. Μετά την ήττα παραιτήθηκε και έθεσε εκ νέου θέμα ηγεσίας. Στις εσωκομματικές εκλογές που ακολούθησαν επανεξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Στις δύο βουλευτικές εκλογές του 1989 δεν κατάφερε να κερδίσει την αυτοδυναμία, το πέτυχε όμως σε αυτές της 9ης Απριλίου του 1990, οπότε και σχημάτισε κυβέρνηση υπό την προεδρία του. Στις εκλογές του Οκτωβρίου του 1993 ηττήθηκε και παραιτήθηκε από την ηγεσία της Ν. Δ., του απονεμήθηκε δε ο τίτλος του Επιτίμου Προέδρου του κόμματος. Από τότε εκλεγόταν βουλευτής μέχρι το 2004. Παρά την παύση της κοινοβουλευτικής του δράσης εξακολουθεί να προβαίνει σε πολιτικές παρεμβάσεις διαμέσου των μέσων ενημέρωσης ή της επαφής του με πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες. Ήταν παντρεμένος με τη Μαρίκα Γιαννούκου από το 1953 και έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά:
1920 – Γεννιέται στην Αθήνα η Ελληνίδα ηθοποιός και πολιτικός Μελίνα Μερκούρη (Μαρία Αμαλία Μερκούρη). Καταγόταν από σπουδαία οικογένεια πολιτικών. Ο παππούς της, Σπυρίδων Μερκούρης, είχε διατελέσει για πολλά χρόνια δήμαρχος Αθηναίων και ο πατέρας της, Σταμάτης Μερκούρης χρημάτισε βουλευτής. Το Σεπτέμβρη του 1938 έγινε δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και κατά τον χειμώνα της επόμενης χρονιάς παντρεύτηκε τον Παναγή Χαροκόπο. Πρωτοεμφανίστηκε στη θεατρική σκηνή το 1944 στο Θέατρο Βρετάνια με το έργο του Αλέξη Σολομού “Το μονοπάτι της Λευτεριάς” και συμμετείχε σε πολλά άλλα θεατρικά έργα. Το 1949 το ανέβασμα του έργου “Λεωφορείον ο Πόθος” του Τένεσι Ουίλιαμς από το (“απαγορευμένο” για τους ηθοποιούς του Εθνικού) Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν αποτέλεσε μια από τις παραστάσεις σταθμούς στην καριέρα της. Για την συγκεκριμένη παράσταση γράφτηκε το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι “Χάρτινο το Φεγγαράκι” το οποίο και ερμήνευσε η ίδια. Από το 1951 άρχισε να πρωταγωνιστεί παράλληλα και στη Γαλλική θεατρική σκηνή, όπου έγινε μούσα ενός από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς, του Μαρσέλ Ασάρ. Το 1960 συνεργάστηκε ξανά με το θέατρο Τέχνης με, ένα εξίσου γνωστό έργο του Τ. Ουίλιαμς, το “Γλυκό Πουλί της Νιότης” και με συμπρωταγωνιστή τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε Γιάννη Φέρτη. Το 1955 προβάλεται στις ελληνικές αίθουσες το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στη ρομαντική, δραματική και άκρως φεμινιστική για τα ελληνικά δεδομένα ταινία “Στέλλα” σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη. Τον Μάϊο του ίδιου έτους η ταινία συμμετείχε και στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ των Καννών. Εκεί η Μελίνα συνάντησε τον Αμερικανό σκηνοθέτη Ζυλ Ντασέν. Ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα, παντρεύτηκαν το 1966 και έζησαν μαζί μέχρι το τέλος της Μελίνας. Η Μελίνα είχε γίνει μετά τη γνωριμία τους σταθερή πρωταγωνίστρια στις ταινίες του Ντασέν (“Ο Χριστός ξανασταυρώνεται“, “Θηλυκός Δαίμων“, “Τοπ Καπί“, “10:30 ένα καλοκαιρινό βράδυ“, “Φαίδρα” κ.ά.) μια συνεργασία η οποία τους απέφερε πολλά διεθνή βραβεία. Το 1967 ο Ντασέν επέστρεψε με τη Μελίνα στη Νέα Υόρκη και ανέβασαν (με προπωλημένα όλα τα εισιτήρια των παραστάσεων και μετά από μια πετυχημένη περιοδεία σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ) στο θέατρο Μπροντγουέι, το μιούζικαλ “Ίλια Ντάρλινγκ“, που αποτελούσε τη θεατρική μεταφορά του “Ποτέ την Κυριακή” (“Never on Sunday“) και χάρισε στη Μελίνα παγκόσμια αναγνώριση.Έντονα πολιτικοποιημένοι και οι δύο, καθώς η δικτατορία των συνταγματαρχών τους βρήκε στις Η.Π.Α. αποφάσισαν να μην επιστρέψουν στην Ελλάδα και να μείνουν στο Παρίσι έως το 1974 συμμετέχοντας ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα. Ο Ντασέν σκηνοθέτησε πολλές εμφανίσεις της Μελίνας, σε αντιδικτατορικές διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο. Στο Παρίσι ανέβασαν πολλές θεατρικές παραστάσεις και το 1974 γύρισαν το ντοκιμαντέρ “Δοκιμή” σε συνεργασία με τους Μίκη Θεοδωράκη, Γιάννη Μαρκόπουλο και τους ηθοποιούς Ολυμπία Δουκάκη και Λόρενς Ολίβιε. Το ντοκυμαντέρ έκανε αναφορές στην Εξέγερση του Πολυτεχνείου της Αθήνας το Νοέμβριο του 1973 και στα βασανιστήρια της Χούντας, στους πολιτικούς κρατούμενους. Επίσης έγραψε και ένα βιογραφικό βιβλίο με τίτλο “Γεννήθηκα Ελληνίδα“, του οποίου τα έσοδα από τις πωλήσεις διατέθηκαν για τον αντιδικτατορικό αγώνα. Ο τίτλος του βιβλίου της είναι η απάντηση που έδωσε στους δημοσιογράφους όταν της ζήτησαν να κάνει μία δήλωση για την αφαίρεση της υπηκοότητάς της από τους συνταγματάρχες: “Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα“.Τ ο 1975 και ενώ η Μελίνα είχε επιστρέψει με τον Ντασέν στην Αθήνα, δυο μέρες μετά την πτώση της χούντας του Ιωαννίδη, πρωταγωνίστησε στο θέατρο Κάππα με τον Νίκο Κούρκουλο στην “Όπερα της πεντάρας” του Μπρέχτ, το 1976 στην “Μήδεια” με το Κ.Θ.Β.Ε., ενώ το 1978 στο “Συντροφιά με το Μπρεχτ” από το Ελληνικό Θέατρο του Μάνου Κατράκη, παράσταση για την οποία γράφτηκε από το Θάνο Μικρούτσικο το “Άννα μην κλαις” για να ερμηνευθεί από τη Μελίνα και τον Γιάννη Κούτρα. Η Μελίνα Μερκούρη είχε μια σημαντική πορεία στη δισκογραφία με πάνω από δεκαπέντε δίσκους στο ενεργητικό της, πέρα από τα soundtrack ταινιών και θεατρικών παραστάσεων. Έχει τραγουδήσει μεγάλους Έλληνες συνθέτες όπως οι: Μάνος Χατζηδάκις (με τον οποίο τους συνέδεε προσωπική φιλία), Μ. Θεοδωράκης, Σ. Ξαρχάκος, .Β. Τσιτσάνης κ.ά. αλλά και κορυφαίες δημιουργίες των Κουρτ Βάιλ και Μπέρτολτ Μπρεχτ. Εμφανίσεις έκανε και στην τηλεόραση, σε σειρά ντοκιμαντέρ του BBC σε επεισόδιο με τίτλο “Η Ελλάδα της Μελίνας“, από όπου και ο ομώνυμος δίσκος του Σταύρου Ξαρχάκου, όπως και σε σήριαλ και εκπομπές στη Γαλλική και τη Γερμανική τηλεόραση. Το 1980 ξανανέβασε το “Γλυκό πουλί της Νιότης” με τον Γιάννη Φέρτη και έκλεισε ουσιαστικά την θεατρική της καριέρα με το “Ορέστεια” στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου από το Θέατρο Τέχνης για να ανταπεξέλθει καλύτερα στις υποχρεώσεις της ως υπουργός Πολιτισμού όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (όπως τόνισε ο Ανδρέας Παπανδρέου “άντεξε” και στους 16 ανασχηματισμούς κυβέρνησης που έκανε), από το 1981-1989 και 1993-1994. Κατα την υπουργική θητεία της ξεκίνησε εκστρατεία για την επιστροφή των κλεμμένων μαρμάρων της Ακρόπολης από τον Λόρδο Έλγιν, τα οποία βρίσκονται στις προθήκες του Βρετανικού Μουσείου, δημιούργησε το θεσμό των δημοτικών περιφερειακών θεάτρων (γνωστά ως ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) με σκοπό την πολιτιστική ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας αλλά και τον θεσμό των πολιτιστικών πρωτευουσών της Ευρώπης, με πρώτη την Αθήνα το 1985. Το 1990 διεκδίκησε την δημαρχία της Αθήνας, χωρίς όμως επιτυχία. Στη δεύτερη θητεία της στο υπουργείο πολιτισμού έδωσε μεγάλη σημασία στην εισαγωγή του πολιτισμού και της θεατρικής αγωγής στα σχολεία, αλλά καταβεβλημένη από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης, την Κυριακή 6 Μαρτίου του 1994. Η σορός της έφτασε στην Ελλάδα στις 8 Μαρτίου του 1994 και τέθηκε σε διήμερο λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών, ενώ ταυτόχρονα κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος. Την 10η Μαρτίου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι τη συνόδευσαν ως το Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν η πρώτη Ελληνίδα που κηδεύτηκε με τιμές αρχηγού κράτους. Ο θάνατός της προκάλεσε εκδηλώσεις συγκίνησης σε όλο τον κόσμο. Πολλοί πολιτικοί ηγέτες έστειλαν συλλυπητήρια μηνύματα στην οικογένειά της και στην Ελλάδα ενώ την ώρα της κηδείας της τα θέατρα και τα μαγαζιά του Μπρόντγουεϊ παρέμειναν κλειστά όπως και τα ελληνικά θέατρα την ίδια βραδυά. Ιδρύθηκε, σύμφωνα με επιθυμία της, από το σύζυγό της Ζυλ Ντασέν και με τη συμμετοχή προσωπικοτήτων παγκόσμιας ακτινοβολίας το Πολιτιστικό Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη, το οποίο έχει ως στόχο την επιστροφή των κλεμμένων μαρμάρων της Ακρόπολης.
1922 – Ιδρύεται στην Αγγλία το BBC (Βρετανική Εταιρεία Μεταδόσεων), με έδρα το Λονδίνο, ως σύμπραξη έξι μεγάλων εταιριών μεταδόσεων εκείνης της εποχής. Το 1927 έγινε δημόσια επιχείρηση, διατηρώντας όμως την αυτονομία στη διαχείρισή της από την κυβέρνηση. Από το 1939 στο BBC λειτουργούσε και ελληνική υπηρεσία ειδήσεων, η οποία σταμάτησε τη λειτουργία της στις 31 Δεκεμβρίου 2005, καθώς το κανάλι έκρινε ότι θα έπρεπε να γίνει ανακατεύθυνση των σχετικών χρηματικών πόρων για τη δημιουργία τηλεοπτικού σταθμού στα αραβικά, γλώσσα που απευθύνεται σε χώρες με λιγότερη ελευθερία στον τύπο, απ' ότι η Ελλάδα και η Κύπρος. Η ελληνική υπηρεσία του BBC είχε ιστορική αξία, καθώς αποτέλεσε τη βασική πηγή έγκυρης ενημέρωσης των Ελλήνων, τόσο κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όσο και κατά την περίοδο της δικτατορίας. Σήμερα το BBC είναι το μεγαλύτερο δίκτυο (τηλεοπτικών, ραδιοφωνικών και διαδικτυακών) μεταδόσεων του κόσμου. Η χρηματοδότησή του γίνεται μέσω των «τελών τηλεόρασης» που πληρώνουν όλοι όσοι διαθέτουν τηλεοπτικό δέκτη στο Ηνωμένο Βασίλειο.
1926 – Γεννιέται στο Σεντ Λούις του Μιζούρι o Aμερικανός μουσικός και ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του ροκ εντ ρολ, Τσακ Μπέρι (Charles Edward Anderson Berry), το τέταρτο παιδί της οικογένειας του, από τα έξι συνολικά. Ο πατέρας του ήταν πάστορας σε εκκλησία Βαπτιστών, ενώ η μητέρα του ήταν διευθύντρια σχολείου. Το 1944, ο Μπέρι συνελήφθη για ληστεία που διέπραξε στο Κάνσας Σίτι. Όταν αποφυλακίστηκε το 1947, στα 21α γενέθλιά του, παντρεύτηκε τη Θαμέτα Σαγκς και απέκτησε μια κόρη μαζί της. Ο Τσακ Μπέρι ξεκίνησε την καριέρα του διασκευάζοντας τραγούδια των Νατ Κινγκ Κόουλ και Μάντι Ουώτερς. Τον Μάιο 1955, ο Μπέρι υπέγραψε συμβόλαιο με την Chess records. Τον Ιούνιο 1956, κυκλοφορεί η πρώτη μεγάλη του επιτυχία, το “Roll Over Beethoven“, η οποία φτάνει στο #29 του Αμερικάνικου Billboard chart. Ακολούθησαν κι άλλες μεγαλύτερες όπως τα τραγούδια “Maybellene“, “School Days”, “Too Much Monkey Business“, “Rock and Roll Music“, “Sweet Little Sixteen“, “Carol” και “Johnny B. Goode“. Κατά τη δεκαετία του 1960, ο Μπέρι κυκλοφόρησε κι άλλες επιτυχίες που δεν σημείωσαν ωστόσο, την ίδια μεγάλη επιτυχία των προαναφερθέντων τραγουδιών του. To 1979 ομολόγησε την ενοχή του για φοροδιαφυγή και καταδικάστηκε σε τέσσερις μήνες φυλάκιση και 1.000 ώρες κοινωφελούς εργασίας. Ήταν από τους πρώτους που εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame κατά τα εγκαίνια του το 1986. Το 1994 γνώρισε απρόσμενη επιτυχία το τραγούδι του “You Never Can Tell” όταν ακούστηκε στην ταινία του Κ. Ταραντίνο “Pulp Fiction“. Ο τρόπος παιξίματος του ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες, όπως οι Κιθ Ρίτσαρντς των Rolling Stones, Άνγκους Γιανγκ των AC/DC, Έρικ Κλάπτον, Tζον Λένον κ.ά. Το έγκυρο αμερικάνικο μουσικό περιοδικό Rolling Stone τον κατέταξε ανάμεσα στους καλύτερους κιθαρίστες και μουσικούς όλων των εποχών, στην 6η και 5η θέση αντίστοιχα. O 86χρονος σήμερα μουσικός συνεχίζει να πραγματοποιεί ζωντανές εμφανίσεις. Χρόνια του πολλά και καλά να του ευχηθούμε λοιπόν!.
1938 – Γεννιέται στην Κολωνία η Γερμανίδα η τραγουδίστρια, τραγουδοποιός, μοντέλο και ηθοποιός Nico (πραγματικό όνομα: Christa Päffgen), περισσσότερο γνωστή για τη συμμετοχή της στα φωνητικά των επιτυχιών “Femme Fatale“, “All Tomorrow's Parties“, “I'll Be Your Mirror” και “Sunday Morning” του συγκροτήματος The Velvet Underground. Από το 1967 έως το 1985 κυκλοφόρησε έξι προσωπικά στούντιο άλμπουμ. Ανακαλύφθηκε στα 16 της από τον Γερμανό φωτογράφο Tobias κατά τη συνεργασία τους σε ένα σόου μόδας και φημολογείται ότι την 'βάφτισε' Nico από το όνομα του πρώην εραστή του που ήταν ο γνωστός Έλληνας σκηνοθέτης Νίκος Παπατάκης. Το 1962 η τραγουδίστρια απέκτησε έναν γιο τον Άρη (Christian Aaron Päffgen) που η ίδια ισχυριζόταν ότι πατέρας του ήταν ο Αλέν Ντελόν. Αν και ο γνωστός ηθοποιός αρνήθηκε την πατρότητα το παιδί μεγάλωσε με την μητέρα και τον θετό πατέρα του Ντελόν οι οποίοι και το υιοθέτησαν στη συνέχεια δίνοντας του το δικό τους επίθετο. Ως μοντέλο η Νico έζησε για πολλά χρόνια στο Παρίσι όπου δούλεψε για τα περιοδικά Vogue, Tempo, Vie Nuove, Mascotte Spettacolo, Camera, Elle κ.ά.. Στα 17 της είχε μια πρόταση συνεργασίας με την Coco Chanel την οποία όμως απέρριψε για να ζήσει στη Νέα Υόρκη. Από τα ταξίδια της έμαθε την αγγλική, ισπανική και γαλλική γλώσσα. συμμετείχε ως ηθοποιός στις ταινίες Strip-Tease του Jacques Poitrenaud (1963) Chelsea Girls, The Closet, Sunset και Imitation of Christ των Andy Warhol και Paul Morrissey, συμμετείχε σε ένα μικρό ρόλο στην ταινία του Φεντερίκο Φελίνι “Η γλυκειά ζωή” και σε άλλους κινηματογραφικούς και τηλεοπτικούς ρόλους. Πέθανε απο εσωτερική αιμορραγία μετά απο ένα ατύχημα με το ποδήλατο της ενώ βρισκόταν με τον γιο της σε διακοπές στην Ίμπιζα. Ως μουσικός υπήρξε σημαντική επιρροή για πολλούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως οι Siouxsie and the Banshees, Bauhaus, Patti Smith, Stevie Nicks, Bjiork, Morrissey κ.ά.
1945 – Ο αξιωματικός του Αργεντινού στρατού και πολιτικός Χουάν Περόν παντρεύεται την ηθοποιό Εύα Μαρία Ιμπαργκούεν που από σήμερα και πέραν θα αποκαλείται Εύα (ή με το υποκοριστικό Εβίτα) Περόν.
1954 – Ανακοινώνεται η δημιουργία του πρώτου τρανζίστορ ραδιοφώνου από την Texas Instruments.
1960 – Γεννιέται στη συνοικία Berchem-Sainte-Agathe των Βρυξελλών ο Βέλγος ηθοποιός και πρώην αθλητής πολεμικών τεχνών Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ (πραγματικό όνομα: Jean-Claude Camille François Van Varenberg), πρωταγωνιστής κυρίως σε ταινίες πολεμικών τεχνών και δράσης. Ξεκίνησε τις πολεμικές τέχνες σε ηλικία 10 ετών. Στη συνέχεια έδειξε κλίση και στο μπόντι μπίλντινγκ και κέρδισε τον τίτλο Mr. Belgium. Έπειτα όμως αποφάσισε να ασχοληθεί με την υποκριτική. Έτσι κατέληξε στο Χόλιγουντ, αφού πρώτα έκανε ένα πέρασμα από το Χονγκ Κονγκ. Aσχολήθηκε με πολλά επαγγέλματα, προτού τελικά γίνει διάσημος με την ταινία “Bloodsport” το 1988. Ακολούθησαν οι ταινίες “Κickboxer“(1989), “Cyborg” (1989), “Lionheart” (1990), “Death Warrant” (1990), “Double Impact“(1991), “Universal Soldier” (1992, με τον Ντολφ Λούντγκρεν στο ρόλο του συμπρωταγωνιστή), “Δύσκολος Στόχος” (1993), “Timecop” (1994, μαζί με το Universal Soldier ειναι οι πιο εμπορικά επιτυχημένη ταινίες στην καριέρα του Βαν Νταμ καθώς οι συνολικές εισπράξεις των εισιτηρίων σε αυτές ξεπέρασαν τα 100 εκατομμύρια δολλάρια), “Ξαφνικός Θάνατος” (1995) JCVD (2008) και “The Expendables 2“ (2012). Οι πολεμικές τέχνες που γνωρίζει είναι Σότοκαν καράτε, Μάι Τάι, Κικ μπόξινγκ και Ταε Κβο Ντο. Έχει παντρευτεί τέσσερις φορές και από τους γάμους του απέκτησε τρία παιδιά: τον Kristopher την Bianca και τον Nicholas εκ των οποίων τα δυο πρώτα είναι επίσης επαγγελματίες ηθοποιοί.
1961 – Κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους των Η.Π.Α. η ταινία «West Side Story», που βασίζεται στο ομώνυμο επιτυχημένο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ. Κέρδισε 10 Όσκαρ μεταξύ των οποίων και του β’ Αντρικού Ρόλου, που απενεμήθη στον Έλληνα Γιώργο Τσακίρη.
1967 – Ο Σοβιετικός αυτόματος σταθμός “Βενέρα – 4“, διανύοντας γύρω στα 350 εκατομμύρια χιλιόμετρα, φτάνει στον πλανήτη Αφροδίτη. Είναι το πρώτο διαστημικό σκάφος που μέτρησε την ατμόσφαιρα ενός άλλου πλανήτη.
1969 – Ο μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας σκόρερ του ΝΒΑ Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ (Lou Alcindor) κάνει το ντεμπούτο του στο NBA.
1973 – Γεννιέται στον Πειραιά ο διεθνής Έλληνας ποδοσφαιριστής Μιχάλης Καψής. Αγωνίζεται στη θέση του κεντρικού αμυντικού. Είναι γιος του παλιού ποδοσφαιριστη του Παναθηναϊκού Άνθιμου Καψή. Ξεκίνησε την καριέρα του από τον Άρη Νικαίας, κατόπιν έπαιξε για την Αναγέννηση Άρτας και εν συνεχεία αγωνίστηκε στον Εθνικό. Το 1998 αποκτήθηκε από την ΑΕΚ και τη σεζόν 2002-2003 εντυπωσίασε με τις εμφανίσεις του στο Τσάμπιονς Λιγκ όπου η ΑΕΚ αποκλείστηκε μετά από 6 αγώνες χωρίς να γνωρίσει την ήττα. Στα προκριματικά του Euro 2004 οι εμφανίσεις του απέναντι στο Ραούλ και το Σεφτσένκο ήταν υποδειγματικές και έτσι συμμετείχε στα τελικά του Euro στη βασική ομάδα της Εθνικής Ελλάδος. Μαζί με τον Τραϊανό Δέλλα δημιούργησαν ένα αχτύπητο αμυντικό δίδυμο με αποτέλεσμα η Εθνική Ελλάδος να μη δεχθεί γκολ μετά τη φάση των ομίλων έως το τέλος της διοργάνωσης απέναντι μάλιστα σε μερικούς από τους καλύτερους επιθετικούς της Ευρώπης (Ανρί, Μπάρος, Κ. Ρονάλντο κ.ά.). Μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος μετακόμισε στη Γαλλία και την ομάδα της Μπορντό, όπου συνέχισε τις σταθερά καλές εμφανίσεις του. Οι τραυματισμοί που τον ταλαιπώρησαν συχνά στην καριέρα του τον ανάγκασαν να μην αναζητήσει περαιτέρω διακρίσεις στο εξωτερικό και το 2005 επέστρεψε στην Ελλάδα ως παίκτης του Ολυμπιακού. Ομως οι τραυματισμοί του συνεχίστηκαν και αντιμετώπισε προβλήματα με τη νοοτροπία του συγκεκριμένου συλλόγου. Μετά από ενάμιση χρόνο στην αφάνεια αποκτήθηκε από τον ΑΠΟΕΛ, όπου και αγωνίστηκε στα μισά της σεζόν 2006-2007. Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες να συμμετέχει σε κάποια ομάδα του Κυπριακού πρωταθλήματος, το καλοκαίρι του 2008 συμφώνησε να συνεχίσει την καριέρα του με την ομάδα του Λεβαδειακού μέχρι το 2009 και από το 2010 και έως τώρα αγωνίζεται στον Εθνικό Πειραιώς.
1979 – Aναγγελία της απονομής του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Έλληνα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη “για την ποίησή του, η οποία, με φόντο την ελληνική παράδοση, ζωντανεύει με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική καθαρότητα βλέμματος τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργικότητα“, σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης. Ο Ελύτης παρέστη στην καθιερωμένη τελετή απονομής του βραβείου στις 10 Δεκεμβρίου του 1979, παραλαμβάνοντάς το από τον Βασιλέα Κάρολο Γουστάβο και γνωρίζοντας παγκόσμια δημοσιότητα.
1981 – Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου κερδίζει τις βουλευτικές εκλογές σχηματίζοντας αυτοδύναμη κυβέρνηση με το 48,06% των ψήφων και 172 έδρες. Για πρώτη φορά στην Ελληνική Ιστορία κέρδισε τις εκλογές ένα σοσιαλιστικό κόμμα έναντι 35,86% και 115 έδρων για τη ΝΔ και 10,92% (13 έδρων) για το ΚΚΕ. Στις ταυτόχρονες ευρωεκλογές, το ΠΑΣΟΚ έλαβε 40,1% και 10 έδρες, η ΝΔ 31,3, (8), το ΚΚΕ 12,8, (3), το ΚΚΕ Εσωτερικού 5,2, (1), το ΚΟΔΗΣΟ-ΚΑΕ-Δημοκρατική Ενότητα 4,2, (1) και το Κόμμα Προοδευτικών 1,9 (1). Η προεκλογική εκστρατεία του Α. Παπανδρέου στηρίχτηκε σε συνθήματα όπως «Εδώ και τώρα αλλαγή» και «Η Ελλάδα στους Έλληνες», ενώ ο ίδιος καλλιέργησε την 'προσωπολατρεία' και το προφίλ του πολιτικού που βρισκόταν σε άμεση επαφή και επικοινωνία με τα λαϊκά στρώματα· συνήθως προσφωνούνταν, από φίλους και αντίπαλους, με το μικρό του όνομα, «Ανδρέας». Τη δεκαετία του '80 η ελληνική κοινωνία, ειδικά όσο αφορά την επαρχία, άλλαξε ριζικά και οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου είχαν κορυφαίο ρόλο σε αυτό τον μετασχηματισμό. Σχεδόν αμέσως μετά το 1981, η επαρχία απαλλάχτηκε οριστικά και αμετάκλητα από τον «φόβο του χωροφύλακα», η θέση των γυναικών βελτιώθηκε πολύ, δημιουργήθηκαν πολιτιστικά και αθλητικά σωματεία σε όλη τη χώρα με την ενεργό στήριξη της Μελίνας Μερκούρη, ενώ το Εθνικό Σύστημα Υγείας του Γιώργου Γεννηματά έφερε για πρώτη φορά σύγχρονη ιατρική περίθαλψη σε πολλές απομακρυσμένες περιοχές της χώρας – με την αρνητική όμως εξέλιξη τους που όλοι γνωρίζουμε και έχουμε βιώσει. Αυξήθηκαν σημαντικά οι μισθοί με αποτέλεσμα την εμφάνιση ενός καταναλωτισμού ανάλογου με τις υπόλοιπες χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Από το 1965 η Ελλάδα ξεπερνούσε ακόμα και την Γερμανία σε ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά μετά ο ρυθμός επιβραδύνθηκε. Ειδικά τη δεκαετία του 1980 η Ελλάδα έχει πλήρη αναστροφή πορείας. Για παράδειγμα, κάνοντας σύγκριση με τις άλλες δύο μεσογειακές χώρες που εντάχθηκαν τελευταίες στη ΕΟΚ, το 1981 η Ελλάδα και η Ισπανία είχαν κατά κεφαλήν Α.Ε.Π. στο 70% του ευρωπαϊκού μέσου όρου και η Πορτογαλία κάτω από το 60%. Το 1990 η Ελλάδα είχε πέσει στο 60%, η Πορτογαλία είχε ανεβεί στο 61% και η Ισπανία είχε ανέβει σχεδόν στο 80%. Η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου παρέλαβε την ελληνική οικονομία στο τέλμα μιας ειδεχθούς οικονομικής ύφεσης (μεταβολή ΑΕΠ, σε σταθερές τιμές,1980: 0,68%,1981: -1,55%) λόγω της δεύτερης πετρελαικής κρίση (του 1979), η οποία σε συνδυασμό με τις αυξημένες δημόσιες κοινωνικές δαπάνες επέτεινε το φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού. Ωστόσο, στα 8 χρόνια της πρώτης διακυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου η κατάσταση δεν παρουσίασε θεαματική βελτίωση. Η ενδυνάμωση της τοπικής αυτοδιοίκησης οδήγησε σε ένα πρωτοφανές επίπεδο λαϊκής συμμετοχής σε κοινωνικο-πολιτικά θέματα, και οι κομματικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ πολέμησαν και συχνά διέλυσαν την ισχύ των παραδοσιακών μηχανισμών εξουσίας που στηρίζονταν συνήθως σε ισχυρά «τζάκια» της κάθε περιοχής. Ενισχύθηκε ο δικομματισμός και οι Έλληνες χωρίστηκαν σε δεξιούς και 'πρασινοφρουρούς' με όσες αρνητικές επιπτώσεις συνεπάγονταν αυτό. Από μερίδα του διεθνούς και, κυρίως, του δυτικού τύπου της εποχής, ο Ανδρέας Παπανδρέου χαρακτηρίστηκε ως λαϊκιστής. Αναλυτές όπως ο Νικόλας Δεμερτζής και ο ιστορικός Richard Clogg χαρακτήρισαν την δεκαετία του ‘80 ως «δεκαετία του λαϊκισμού». Η συντηρητική πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ , που ήταν πολέμιος του κράτους πρόνοιας και των παροχών στις χώρες του Νότου και συγκρούστηκε πολλές φορές με τον Α. Παπανδρέου, είχε δηλώσει κάποτε γι'αυτόν: «Δεν τον συμπάθησα, αλλά ποτέ δεν έφυγε από Διάσκεψη Κορυφής της ΕΟΚ, χωρίς να πάρει κάτι για τη χώρα του».
1992 – Πραγματοποιείται στην Κύπρο, μεγάλη αντικατοχική εκδήλωση στην περιοχή Κυθρέας.
1994 – Ο Νίκος Γκάλης δεν επιλέγεται στην αρχική πεντάδα του Παναθηναϊκού εναντίον των Αμπελοκήπων από τον προπονητή Κώστα Πολίτη και αποχωρεί στο ημίχρονο.
1995 – Γιουγκοσλαβία και Βοσνία αποφασίζουν την ίδρυση γραφείων σύνδεσης, ως πρώτο βήμα για την εγκαθίδρυση διπλωματικών σχέσεων.
1996 – Ο ΟΗΕ ανακοινώνει ότι 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας.
2004 – Άγνωστοι επιτίθενται στον αθλητικό δημοσιογράφο Φίλιππο Συρίγο, την ώρα που έβγαινε από το ραδιοφωνικό σταθμό SPORΤ FM, τραυματίζοντας τον σοβαρά με σιδερολοστό και μαχαίρι. Μέσα σε έναν χρόνο ακολούθησαν αντίστοιχες επιθέσεις στους δημοσιογράφους Κώστα Νικολακόπουλο και Περικλή Στέλλα χωρίς να υπάρχει καμία εξήγηση και κανείς να μην μπορεί να πει με βεβαιότητα τους λόγους των επιθέσεων αυτών...
Συλλογή γεγονότων, έρευνα και παρουσίαση: Νίκος Βασάρας
(https://www.facebook.com/nicosvasaras)
