1943 – Γεννιέται στο κατεχόμενο από τους Γερμανούς Παρίσι η Γαλλίδα ηθοποιός Κατρίν Ντενέβ (πραγματικό όνομα: Catherine Fabienne Dorléac), μια από τις γνωστότερες, ωραιότερες και σημαντικότερες εκπροσώπους του Γαλλικού κινηματογράφου. Ήταν το τρίτο παιδί των ηθοποιών Μωρίς Ντορλεάκ και Ρενέ Ντενέβ. Οι αδελφές της, Φρανσουάζ (που πέθανε σε τροχαίο το 1967), Σιλβί και Ντανιέλ Ντορλεάκ ακολούθησαν και εκείνες τα καλλιτεχνικά γονίδια της οικογένειας και στράφηκαν στην υποκριτική. Από τα μέσα της δεκαετίας του '60 εργάστηκε ως φωτομοντέλο ενώ το 1965 συμμετείχε σε μια φωτογράφιση του περιοδικού Playboy γυμνή. Το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη έγινε μόλις στην ηλικία των 13 ετών, με έναν ρόλο στο έργο Les Collegiennes (1957). Στη συνέχεια γνώρισε τον σκηνοθέτη Ροτζέρ Βαντίμ, με τον οποίο απέκτησε το γιο της όμως ένα μήνα μετά τη γέννηση του χώρισαν. Ως μούσα του διάσημου σκηνοθέτη πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες του, όπως για παράδειγμα στο Vice and Virtue (1963). Ο πρώτος ρόλος που την έφερε στο φως της δημοσιότητας ήταν στο μιούζικαλ του Ζακ Ντεμί Οι ομπρέλες του Cherbourg (1964). Ο σκηνοθέτης όμως που κυριολεκτικά έχτισε τον μύθο της ήταν ο Λουίς Μπουνιουέλ, ενώ συνεργάστηκε και με άλλα σημαντικά ονόματα όπως τον Ρομάν Πολάνσκι και τον Φρανσουά Τριφό. Στο θρίλερ του Πολάνσκι Αποστροφή (1965) και στην Ωραία της ημέρας (1967) του Λουίς Μπουνιουέλ, η Ντενέβ αναγνωρίστηκε ως η σημαντικότερη ηθοποιός της γενιάς της, στοιχειώνοντας τις φαντασιώσεις του κοινού. Από τη μια πλευρά εμφανιζόταν ως αινιγματική, εύθραυστη και μυστηριώδης στην ταινία του Πολάνσκι, ενώ στο δράμα του Μπουνιουέλ ενσάρκωνε μια κυρία της καλής κοινωνίας που αναζητούσε την ερωτική ικανοποίηση σε οίκο ανοχής. Με τον Μπουνιουέλ τελειοποίησε την κινηματογραφική περσόνα της ωραίας αλλά ψυχρής γυναίκας, στην επόμενη μεγάλη επιτυχία του Τριστάνα (1970). Τον Αύγουστο του 1965 η Κατρίν παντρεύτηκε τον φωτογράφο David Bailey με τον οποίο χώρισαν φιλικά το 1972. Εκείνο το διάστημα υπέκυψε στη γοητεία του συμπρωταγωνιστή της Μαρτσέλο Μαστρογιάνι με τον οποίο απέκτησαν μια κόρη, την Κιάρα. Οι δύο τους εμφανίστηκαν μαζί στη μεγάλη οθόνη σε ταινίες όπως La n’ arrive gu’ aux autres της Ναντίν Τρεντινιάν (1971), Lisa (1972) του Μάρκο Φερέρι, Α slightly pregnant man (1973) του Ζακ Ντεμί κ.α. Η μεγάλη σταρ του γαλλικού σινεμά εμφανίστηκε την ίδια περίοδο μάλλον διστακτική στο να ανοιχτεί στο Χόλιγουντ και γενικά οι συμμετοχές της σε αμερικανικά φιλμ στο σύνολο της καριέρας της είναι μετρημένες, με ορισμένες εξαιρέσεις όπως για παράδειγμα στη ρομαντική κωμωδία Τhe April fools (1969) με τον Τζακ Λέμον, στο νουάρ του Ρόμπερτ Άλτριχ Ηustle (1975) με τον Μπαρτ Ρέινολντς και πιο πρόσφατα στην περιπέτεια Τhe musketeer (2001) του Πίτερ Χάινς. Αξιοσημείωτες είναι οι συμμετοχές της στο ρομαντικό δράμα του Τέρενς Γιανγκ Μayerling (1968) δίπλα στον Ομάρ Σαρίφ, στο La chamade (1968) του Αλέν Καβαλιέ που βασίζεται σε έργο της Φρανσουάζ Σαγκάν, στην κινηματογραφική μεταφορά της ιταλικής όπερας Μανόν Λεσκό του Πουτσίνι από τον Ζαν Αουρέλ, το Manon 70 (1968) με ηχητικό φόντο την μουσική του Σερζ Γκενσμπούργκ. Σταθμό στην καριέρα της αποτελεί η συνεργασία της (και ο κρυφός της έρωτας) με τον Φρανσουά Τριφό, σε ταινίες όπως Η σειρήνα του Μισσισιπή (1969) με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό και Το τελευταίο μετρό (1980) με συμπρωταγωνιστή τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Μια διαφορετική πλευρά της έβγαλε στην επιφάνεια και ο Τόνι Σκοτ με το θρίλερ The hunger (1983), στο οποίο η Ντενέβ υποδύεται ένα αμφισεξουαλικό βαμπίρ, στο πλευρό της Σούζαν Σάραντον και του Ντέιβιντ Μπάουι. Στη δεκαετία του ’90 η Ντενέβ προκαλεί αίσθηση με την ερμηνεία της στο εξαιρετικό φιλμ Ινδοκίνα (1992) του Ρεζί Βαρνιέ και κερδίζει μια υποψηφιότητα για τα Όσκαρ και το γαλλικό βραβείο Σεζάρ. Απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και το βραβείο Βόλπι στο Φεστιβάλ Βενετίας για την ερμηνεία της στην ταινία Place Vendome (1998).Σ' αυτή τη δεκαετία στις σημαντικές δουλειές της συγκαταλέγονται επιπλέον οι ταινίες του Αντρέ Ταχινέ Μaison preferee(1993) και Les Voleurs (1995). Το 1994 συμμετείχε ως πρόεδρος στην κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ των Καννών και το 2006 κατέλαβε αντίστοιχη θέση και στο Φεστιβάλ Βενετίας. Επίσης το 1994 ερμήνευσε το τραγούδι Paris,Paris για έναν δίσκο του Malcom McLaren με θέμα την πόλη του φωτός. Στο μεταξύ όλο και πιο συχνά ακούγαμε στις ειδήσεις ότι η Κατρίν Ντενέβ επέλεγε για άλλη μια φορά το αγαπημένο της ελληνικό νησί, τη Σύρο -ειδήσεις που σηματοδοτούσαν ένα είδος απόσυρσης- εκείνη όμως παρακολουθούσε στενά τις εξελίξεις στον κινηματογράφο γι' αυτό και το 2000 συνεργάστηκε με τον ταλαντούχο Λαρς φον Τρίερ στο σκοτεινό μελόδραμά του Χορός στο σκοτάδι (Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ των Καννών), έχοντας δίπλα της μια απρόσμενη συμπρωταγωνίστρια, την τραγουδίστρια Bjork. Το 2002 ήταν επίσης μια καλή χρονιά για εκείνη καθώς για τη συμμετοχή της στην μαύρη κωμωδία Οκτώ γυναίκες του Φρανσουά Οζόν μοιράστηκε την Αργυρή Άρκτο μαζί με το υπόλοιπο καστ της ταινίας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. «Δάνεισε» την χαρακτηριστική φωνή της στην υποψήφια για Όσκαρ ταινία κινουμένων σχεδίων «Περσέπολις» (2007). Το 2008 «γιόρτασε» το εκατοστό φιλμ της, Un conte de Noel, στο οποίο εμφανίζεται μαζί με την αγαπημένη της κόρη. Την ίδια χρονιά βραβεύτηκε και στο Φεστιβάλ των Καννών για τη συνολική της προσφορά στον κινηματογράφο. Το 2010 ξαναέσμιξε με τον «κινηματογραφικό της έρωτα», τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, στη ρομαντική κωμωδία του Φρανσουά Οζόν Potiche. Η Κατρίν Ντενέβ παραμένει η μυστηριώδης ντίβα του γαλλικού σινεμά και έχει οδηγήσει στα δικαστήρια όσους είχαν την ατυχή έμπνευση να σχολιάσουν με κουτσομπολίστικο τρόπο την προσωπική της ζωή. Η ίδια αποφάσισε να γράψει τα απομνημονεύματά της το 2005 με τίτλο «Στη σκιά του εαυτού μου» και να μοιραστεί με το κοινό κάποιες στιγμές από τα παρασκήνια των σημαντικότερων ταινιών της. Είναι πρέσβειρα καλής θελήσεως της UNESCO και συμμετέχει ενεργά σε πάμπολες φιλανθρωπικές ή οικολογικές εκδηλώσεις, οργανισμούς και εκστρατείες για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η αγάπη της Κατρίν Ντενέβ για την Ελλάδα ξεκίνησε στις αρχές τις δεκαετίας του ’70. Τότε είχε γνωρίσει την Μαρία Κάλλας, η οποία έμενε έναν όροφο κάτω από το διαμέρισμά της. Η συνεργασία της με έναν Έλληνα κομμωτή την έφερε πολλές φορές στη χώρα μας και συγκεκριμένα στη Σύρο. Το 2011 η Κατρίν Ντενέβ ήταν επίσημη προσκεκλημένη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αλλά και στα βραβεία «Οι άνδρες της χρονιάς». Την ίδια χρονιά επέλεξε την Σαντορίνη για ολιγοήμερες διακοπές. Φέτος τον Απρίλιο βρέθηκε στην Αθήνα για τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Γιάννη Σμαραγδή στην οποία πρωταγωνιστεί και ονομάζεται “Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι“. Ο Έλληνας σκηνοθέτης δήλωσε για την Γαλλίδα ηθοποιό: “Έχει κατακτήσει απόλυτα τον ρόλο της. Μια ντίβα υποδύεται μια άλλη ντίβα. Προστατεύει τον εαυτό της και την εικόνα που έχει δημιουργήσει. Πρόκειται για μια πολύ ευφυή ηθοποιό με ιδιαίτερη λάμψη.“
H 22α Οκτωβρίου είναι η 295η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο. Mέχρι την Πρωτοχρονιά υπολείπονται υπολείπονται 70 ημέρες
362 – Ο ναός του Δαφναίου Απόλλωνα, έξω από την Αντιόχεια (η σημερινή πόλη Antakaya της νότιας Τουρκίας, κοντά στα σύνορα με τη Συρία), καταστρέφεται από μυστηριώδη πυρκαγιά.
1797 – Καταγράφεται η πρώτη ελεύθερη πτώση χιλίων μέτρων πάνω από το Παρίσι που πραγματοποίησε ο Andre–Jacques Garnerin, ο οποίος έκανε επιτυχημένη κατάβαση από τον πύργο του Άιφε λόχι με αλεξίπτωτο αλλά από ένα κανονικό αερόστατο .
1811 – Γεννιέται στο Ράιντινγκ ο Ούγγρος ρομαντικός συνθέτης και πιανίστας Φραντς Λιστ (Franz ή Ferenc Liszt). Από μικρός έδειξε το ταλέντο του στο πιάνο και σύντομα η οικογένειά του μετακόμισε στη Βιέννη για να λάβει συστηματική διδασκαλία. Εκεί πήρε μαθήματα πιάνου από τους Carl Czerny και Antonio Salieri. Το 1822 έδωσε την πρώτη του συναυλία και εντυπωσίασε το κοινό. Στη δεύτερη συναυλία του, το 1823, ανάμεσα στους ενθουσιασμένους ακροατές ήταν και ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν. Τον Δεκέμβριο του 1823 η οικογένεια Λιστ μετακόμισε στο Παρίσι, επίκεντρο τότε της καλλιτεχνικής και πνευματικής ζωής. Εκεί ο Λιστ δεν μπόρεσε να σπουδάσει στο Κονσερβατουάρ, γιατί δεν ήταν δυνατή η εγγραφή αλλοδαπών, συνέχισε όμως να μελετά με δασκάλους ή αυτοδίδακτος. Παράλληλα με τις σπουδές του έκανε πολλές περιοδείες για ρεσιτάλ στη Γαλλία και την Αγγλία και έγινε σύντομα γνωστός και αγαπητός στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Στο Παρίσι γνώρισε πολλές προσωπικότητες του πνευματικού και καλλιτεχνικού χώρου, όπως τους Βίκτωρ Ουγκό, Λαμαρτίνο, Χάινριχ Χάινε, Βιτσέντζο Μπελίνι, Τζοακίνο Ροσίνι και ο Φρεντερίκ Σοπέν με τον οποίο θεωρούνται σήμερα ως οι σημαντικότεροι ρομαντικοί συνθέτες για πιάνο και δύο από τους σπουδαιότερους πιανίστες της εποχής. Στο Παρίσι επίσης γνώρισε και δέχθηκε επίδραση από τις σοσιαλιστικές ιδέες του Σαιντ-Σιμόν και του Λαμεναί. Το 1827, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας, ο πατέρας του πέθανε ξαφνικά έπειτα από σύντομη ασθένεια. Ο Λιστ έμεινε τότε χωρίς υποστήριξη και έπρεπε να φροντίσει μόνος για την συνέχιση των σπουδών και της καριέρας του. Άρχισε να παραδίδει μαθήματα πιάνου και μάλιστα ερωτεύτηκε μια μαθήτριά του, αλλά η οικογένειά της απαγόρευσε τη συνέχιση της σχέσης τους. Λϊγο καιρό μετά ο συνθέτης πέρασε μια φάση θρησκοληψίας (για δεύτερη φορά, είχε εκδηλώσει και παλιότερα αυτήν την επιθυμία, αλλά το απέτρεψε ο πατέρας του). Για αρκετό καιρό διέκοψε τις δημόσιες εμφανίσεις και τα ίχνη του χάθηκαν. Λέγεται ότι ο ιερέας Λαμεναί, στενός φίλος της οικογένειας, τον βοήθησε να ξεπεράσει την κρίση. Το 1833 στο σπίτι του Φρεντερίκ Σοπέν γνωρίστηκε με την κόμισσα Μαρί ντ΄ Αγκού, η οποία τον ερωτεύτηκε και εγκατέλειψε τον σύζυγό της για να τον ακολουθήσει. Μαζί έζησαν ως το 1844 στην Ελβετία και την Ιταλία και απέκτησαν 3 παιδιά. Εκείνη τη χρονιά το ζευγάρι χώρισε. Αργότερα η κόμισσα έγινε συγγραφέας με το ψευδώνυμο Daniel Stern. Ως το 1847 ο Λιστ είχε αποκτήσει τεράστια φήμη ως πιανίστας. Αυτός ήταν μάλιστα που καθιέρωσε τον όρο “ρεσιτάλ” και σε αυτόν οφείλεται εν πολλοίς η συνήθεια να ερμηνεύονται τα σολιστικά έργα χωρίς παρτιτούρα στις συναυλίες. Είχε την ικανότητα να συναρπάζει το κοινό με το εξαιρετικά δεξιοτεχνικό και εντυπωσιακό παίξιμό του, όπως έκανε στο βιολί το ίνδαλμά του, ο Νικολό Παγκανίνι. Από το 1848 ως το 1861 έζησε μόνιμα στη Βαϊμάρη (όπου είχε διοριστεί αρχιμουσικός το 1844), μαζί με τη νέα σύντροφό του Καρολίνα Ιβανόφσκα, εν διαστάσει σύζυγο του Ρώσου πρίγκηπα Ζάιν-Βιτγκενστάιν. Καθώς από το 1847 είχε εγκαταλείψει την καρίερα του πιανίστα για να αφοσιωθεί στη σύνθεση, δραστηριοποιήθηκε πλέον ως αρχιμουσικός δίνοντας πολλές συναυλίες και παράλληλα οργάνωσε την καλλιτεχνική ζωή της πόλης και προσέφερε υποστήριξη σε πολλούς νέους συνθέτες ως δάσκαλος, ένας από τους οποίους ήταν ο Ρίχαρντ Βάγκνερ, ο οποίος παντρεύτηκε την κόρη του Λιστ από την κόμισσα ντ΄ Αγκού, Κόζιμα. Ο Λιστ διηύθυνε τις πρώτες εκτελέσεις έργων του Βάγκνερ, όπως τα Ταγχώυζερ και Ιπτάμενος Ολλανδός. Άλλοι συνθέτες τους οποίους υποστήριξε ήταν οι Αλεξάντρ Μποροντίν,Καμίγ Σαιν-Σανς, Μπέντριχ Σμέτανα. Εκείνη την περίοδο ολοκλήρωσε και κάποια από τα σπουδαιότερα έργα του όπως τα δύο κοντσέρτα για πιάνο και ορχήστρα και τη σονάτα για πιάνο. Yπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της “Νέας Γερμανικής Σχολής“.Στα έργα του εναλλάσσονται στιγμές υπερβολικής δεξιοτεχνίας με στιγμές λυρισμού και ποιητικότητας και εμφανίζονται πολλές αρμονικές και μορφολογικές καινοτομίες ενώ αρκετά έργα του (όπως οι συμφωνίες του Φάουστ, το θρησκευτικό οι 6 Παρηγοριές, οι Θρησκευτικές και ποιητικές αρμονίες, τα 3 Όνειρα Αγάπης κ.ά.) εμπνεύστηκε από λογοτεχνικά έργα. Το 1861 η σύντροφός του Καρολίνα πήγε στην Ιταλία για να ζητήσει από τον πάπα να εγκρίνει το διαζύγιό της με τον πρίγκηπα Ζάιν-Βιτγκενστάιν ώστε να παντρευτεί με τον συνθέτη. Ο Λιστ την ακολούθησε το 1862, για να εμπνευστεί και να γράψει θρησκευτική μουσική. Το ζευγάρι τελικά δεν παντρεύτηκε ποτέ, επειδή αρχικά το Βατικανό δεν έδινε την έγκριση και έπειτα επειδή μετά τον θάνατο του πρώην συζύγου της Καρολίνας η οικογένειά της είχε αντιρρήσεις. Ο συνθέτης τελικά εντάχθηκε στον ιερατικό κλάδο το 1865. Το 1869 διορίστηκε σύμβουλος στη βασιλική αυλή της Ουγγαρίας και από τότε ζούσε εναλλάξ στη Ρώμη, στη Βαϊμάρη και τη Βουδαπέστη, ενώ παράλληλα έκανε περιοδίες. Το 1873 οι Ούγγροι τον ανακήρυξαν εθνικό ήρωα και το 1876 του ανέθεσαν τη διεύθυνση της Μουσικής Ακαδημίας της Βουδαπέστης. Ο Λιστ αγαπούσε πολύ τη μουσική των τσιγγάνων της Ουγγαρίας, τη θεωρούσε συνδεδεμένη με τις αναμνήσεις κάθε Ούγγρου και τις ένδοξες μνήμες της πατρίδας του και πολλά έργα του είχαν ως βάση μελωδίες από αντίστοιχα λαϊκά τραγούδια και χορούς. Τα πιο διάσημα απ' αυτά είναι οι 19 Ουγγρικές Ραψωδίες για πιάνο, 6 από τις οποίες μεταγράφηκαν αργότερα για ορχήστρα. Άλλα έργα στα οποία επεξεργάζεται υλικό από λαϊκά τραγούδια είναι τα :Ιστορικά Ουγγρικά Πορτραίτα, 5 Ουγγρικά Λαϊκά Τραγούδια για πιάνο και το Ουγγρικό εμβατήριο επίθεσης. Στις 21 Ιουλίου του 1886 έκανε την τελευταία του δημόσια εμφάνιση σε συναυλία στο Λουξεμβούργο. Έπειτα επισκέφθηκε όπως κάθε χρόνο το Φεστιβάλ της όπερας του Μπαϊρόιτ της Βαυαρίας. Αντιμετώπισε προβλήματα υγείας σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού και τελικά πέθανε λίγες μέρες μετά την άφιξή του στο Μπαϊρόιτ, στις 31 Ιουλίου.
1883 – Εγκαίνια της Μητροπολιτικής Όπερας της Νέας Υόρκης με την όπερα Φάουστ του Charles Gounod's (1818 –1893).
1917 – Γεννιέται στο Τόκιο από Βρετανούς γονείς, τον δικηγόρο Ουόλτερ Ντε Χάβιλαντ και την ηθοποιό Λίλιαν Αυγούστα-Φοντέιν Ρουζ, η Βρετανίδα ηθοποιός (και Αμερικανίδα υπήκοος απ' το 1943) Joan Fontaine. Είναι γνωστή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ Ρεβέκκα του 1940 και Υποψίες του 1941, καθώς και για την αντιπαλότητα με την αδελφή της, την ηθοποιό Ολίβια Ντε Χάβιλαντ. Η Φοντέιν είναι βραβευμένη με Όσκαρ ερμηνείας για την ταινία Υποψίες κι είναι η μοναδική ηθοποιός που κέρδισε ποτέ όσκαρ για πρωταγωνιστικό ρόλο σε ταινία του Χίτσκοκ. Άλλες αξιομνημόνευτες ταινίες της είναι οι Γυναίκες (1939), Ο πύργος του πόνου (1944) και Το γράμμα μιας άγνωστης (1948).
1919 – Γεννιέται από Βρετανούς γονείςστο Κερμανσάχ της Περσίας η Βρετανίδα συγγραφέας Ντόρις Λέσινγκ (πραγματικό όνομα: Doris May Tayler). Ο πατέρας της, Άλφρεντ Τάυλερ, μετά τον τραυματισμό του στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου έχασε το ένα του πόδι, ταξίδεψε στην Περσία και έγινε υπάλληλος στην Αυτοκρατορική Τράπεζα της Περσίας. Η μητέρα της Έμιλυ Μοντ Τάυλερ ασκούσε το επάγγελμα της νοσοκόμας. Το 1925, η οικογένεια ταξίδεψε στην Ροδεσία, όπου αγόρασε χίλια περίπου εκτάρια γης με καλλιέργειες καλαμποκιού. Οι καλλιέργειες ωστόσο δεν κατάφεραν ποτέ να αποδώσουν τα αναμενόμενα και η Ντόρις μπήκε οικότροφος σε θρησκευτικό σχολείο, το οποίο εγκατέλειψε οριστικά στην ηλικία των 13 για να εργασθεί ως γκουβερνάντα και στη συνέχεια ως τηλεφωνήτρια. Το 1949 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο με τον γιο της, μετά από δύο αποτυχημένους γάμους, όπου εργάσθηκε ως γραμματέας. Τα βιβλία της άρχισαν να γίνονται γνωστά στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και γνώρισαν έκτοτε μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Δημοφιλέστερα είναι τα: Τραγουδάει το χορτάρι (1950), H σειρά έξι μυθιστορημάτων “Τα παιδιά της βίας (1952-1969): (1952–69), Tο χρυσό σημειωματάριο (1962), Η καλή τρομοκράτισσα (1985), και η σειρά 5 μυθιστορημάτων με τίτλο Κάνωπος στον Άργο: Αρχεία 1979-1983. Έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2007 και περιγράφηκε από τη Σουηδική Ακαδημία ως: «επική συγγραφέας της γυναικείας εμπειρίας, η οποία με σκεπτικισμό, πάθος και ιδεαλιστική δύναμη υπέβαλε έναν διχασμένο πολιτισμό σε εξονυχιστική έρευνα». Στην ηλικία των 87 είναι από τους γηραιότερους συγγραφείς που έλαβαν το βραβείο. Ο αμέσως προηγούμενος ήταν ο Τέοντορ Μόμμσεν, που έλαβε το βραβείο σε ηλικία 85 ετών το1902.Η Ντόρις Λέσινγκ πιστεύει ότι το βρετανικό κατεστημένο ποτέ δεν την συγχώρησε πραγματικά για τη σχέση της με τον σοσιαλισμό στα μεταπολεμικά χρόνια αλλά και για το ότι υπήρξε μαχητική φεμινίστρια. Η συγγραφέας ζει σήμερα στο Λονδίνο.
1927 – Ο εφευρέτης, μηχανολόγος, ηλεκτρολόγος μηχανικός και ένας από τους σημαντικότερους φυσικούς στην ιστορία της επιστήμης Nikola Tesla παρουσιάζει 6 νέες εφευρέσεις μεταξύ των οποίων ο κινητήρας που δουλεύει με μονοφασικό ρεύμα.
1929 – Γεννιέται στη Μόσχα σε οικογένεια βιομηχανικών εργατών ο Σοβιετικός ποδοσφαιριστής και διάσημος στη θέση του τερματοφύλακα Λεβ Γιασίν (Lev Ivanovich Yashin). Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στη Ντιναμό Μόσχας το 1949 σε ηλικία 20 χρονών ενώ στην Εθνική κλήθηκε το 1954 μετά τον θόρυβο που προκάλεσε το ταλέντο του. Μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του την έκανε το 1963 ως μέλος της «επίλεκτης ενδεκάδας κόσμου» απέναντι στην Εθνική Αγγλίας στο στάδιο Γουέμπλεϋ καθώς έκανε απίστευτες αποκρούσεις. Το 1963 γίνεται ο πρώτος και μοναδικός τερματοφύλακας στον κόσμο που κέρδισε το βραβείο του καλύτερου Ευρωπαίου ποδοσφαιριστή. Λέγεται πως έχει αποκρούσει περίπου 150 πέναλτι σε όλη του την καριέρα. Θεωρείται ο καλύτερος τερματοφύλακας του 20ου αιώνα από την διεθνή ομοσπονδία ιστορίας και στατιστικής ποδοσφαίρου (IFFHS). Το τελευταίο του παιχνίδι το έδωσε το 1971 σε ένα συμβολικό αγώνα με τη Ντιναμό Μόσχας απέναντι σε μια ομάδα επίλεκτων της Ευρώπης στο στάδιο Λένιν της Μόσχας. Σε αυτό το παιχνίδι παρευρέθησαν πάνω από 100.000 άνθρωποι για να τον δουν να αγωνίζεται για τελευταία φορά. Ο Γιασίν συνήθιζε να αγωνίζεται με μαύρη εμφάνιση και μαύρα γάντια. Από το γεγονός αυτό του έδωσαν παρατσούκλια όπως μαύρη αράχνη, μαύρο χταπόδι, μαύρο πάνθηρα κ.ά. Μετά το τέλος της καριέρας του προπόνησε κάποιες ομάδες σε μικρά πρωταθλήματα της Φινλανδίας. Το ένα του πόδι ακρωτηριάστηκε έπειτα από τραυματισμό στο γόνατο. Εξαιτίας, όμως, επιπλοκών πέθανε σε ηλικία 60 ετών, στις 20 Μαρτίου του 1990.
1937 – Γεννιέται στην Αλεξάνδρεια ο δημοφιλής και σημαντικός συνθέτης, στιχουργός, μουσικός και τραγουδιστής Μάνος Λοΐζος. Ο πατέρας του Ανδρέας καταγόταν και ήταν κάτοικος ενός μικρού χωρίου της Λάρνακας της Κύπρου, των Αγιών Βαβατσινιάς, ενώ η μητέρα του, Δέσποινα Μανάκη, καταγόταν από τη Ρόδο. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη μουσική: στην ηλικία των επτά ετών ασχολήθηκε με το βιολί, αρχικά ερασιτεχνικά κι έπειτα στο Εθνικό Ωδείο της Αλεξάνδρειας. Αφού αποφοίτησε από το Αβερώφειο Γυμνάσιο το 1955 ήλθε στην Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει. Αρχικά γράφτηκε στην Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά στις αρχές του 1956 την εγκατέλειψε με σκοπό να φοιτήσει στην Ανωτάτη Εμπορική. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα φοίτησε στην Σχολή Βακαλό θέλοντας να σπουδάσει ζωγραφική. Το 1960 εγκατέλειψε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο και εργάστηκε περιστασιακά, προκειμένου να επιβιώσει, σαν σερβιτόρος, γραφίστας σε διαφημιστικές εταιρείες και μουσικός σε μπουάτ. Ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Στα τέλη του 1961 αρχές του 1962 συμμετείχε σε μια πρωτοβουλία συγκρότησης του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής. Την άνοιξη του 1962 επιλέχθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη ως διευθυντής της χορωδίας του Σ.Φ.Ε.Μ. στις παραστάσεις της Όμορφης Πόλης. Ο Μάνος Λοΐζος φιλοξενήθηκε στο σπίτι της πρώην συζύγου του καθηγητή των γαλλικών που είχε στην Αλεξάνδρεια, της Διδώς Πετροπούλου, η οποία εργαζόταν στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Αυτή θα συστήσει τον νεαρό μουσικό στον Μίμη Πλέσσα ο οποίος μεσολαβεί στη δισκογραφική εταιρεία Φιντέλιτυ. Το 1962 ηχογραφεί το πρώτο του σαρανταπεντάρι Το τραγούδι του δρόμου σε στίχους Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και ερμηνεία από τον Γιώργο Μούτσιο. Τον Μάρτιο του 1965 παντρεύεται την πρώτη του σύζυγο Μάρω Λύμνου. Μαζί της αποκτά και μία κόρη, την Μυρσίνη. Όταν επιβλήθηκε η Χούντα των Συνταγματαρχών έφυγε για την Αγγλία τον Σεπτέμβριο του 1967 και επέστρεψε πάλι στην Ελλάδα στις αρχές της επόμενης χρονιάς. Το 1971 γνώρισε την δεύτερη σύζυγό του την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη με την οποία παντρεύτηκαν το 1978. Το 1972 αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος (ΕΜΣΕ), που συστάθηκε για την καταπολέμηση της κασετοπειρατείας και της λογοκρισίας. Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου συλλαμβάνεται στο σπίτι του στο Χολαργό και τελεί υπό κράτηση για δέκα ημέρες. Το 1978 έγινε πρόεδρος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος. Πολλά τραγούδια του ερμήνευσαν δημοφιλείς ερμηνευτές όπως οι Χάρις Αλεξίου, Στέλιος Καζαντζίδης, Μαρία Φαραντούρη, Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Καλαντζής, Δήμητρα Γαλάνη κ.ά. ενώ συνεργάστηκε με διακεκριμένους στιχουργούς όπως οι: Λευτέρης Παπαδόπουλος, Φώντας Λάδης, Γιάννης Νεγρεπόντης και Δημήτρης Χριστοδούλου. Τελευταίος δίσκος του ήταν τα Γράμματα στην Αγαπημένη σε στίχους του Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου. Τον Οκτώβριο του 1981 μπήκε στο Γενικό Κρατικό νοσοσκομείο με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και στο τέλος του χρόνου ταξίδεψε στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις. Στις 8 Ιουνίου του 1982 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλεύτηκε για ένα μήνα σε νοσοκομείο. Τον Αύγουστο ταξίδεψε για νοσηλεία στη Μόσχα, όπου στις 7 Σεπτεμβρίου έπαθε δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο. Πέθανε δέκα ημέρες αργότερα στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982. To 2007 χαρακτηρίστηκε από το μουσικό χώρο ως έτος Μάνου Λοΐζου τιμώντας τα 70 χρόνια από τη γέννησή του και τα 25 χρόνια από το θάνατό του. Τα τραγούδια του παραμένουν αθάνατα, αγαπημένα από όλες τις γενιές και τις ηλικίες και επίκαιρα.
.
1965 – Οι Rolling Stones κυκλοφορούν τον όγδοο μικρό δίσκο τους (και πέμπτο τους συνεχόμενο Νο1) στη Μεγάλη Βρετανία για το περίφημο τραγούδι τους “Get off my cloud“. Είχε ηχογραφηθεί μεταξύ 6 και 7 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς στα στούντιο της εταιρίας RCA στο Χόλιγουντ της Καλιφόρνια και είχε κυκλοφορήσει ήδη ως single στις Η.Π.Α. στις 25 του μηνός.
1966 – Εκτοξεύεται το μη επανδρωμένο σοβιετικό διαστημόπλοιο Λούνα 12 με προορισμό τη Σελήνη. Μπήκε σε σεληνιακή τροχιά στις 25 του μηνός και μέχρι την 19 Ιανουαρίου 1967 (όταν χάθηκε η επαφή με το διαστημόπλοιο) πραγματοποίησε 609 ολοκληρωμένες τροχιές και επικοινώνησε 302 φορέςμε τη Γη αποστέλλοντας φωτογραφίες. Οι πρώτες κυκλοφόρησαν στον Σοβιετικό Τύπο στις 29 Οκτωβρίου του 1966 και απεικόνιζαν τη Θάλασσα των βροχών στον Κρατήρα Αρίσταρχο. Την ίδια ημερομηνία το 1968 το πρώτο επανδρωμένο διαστημόπλοιο Apollo 7 εκτελεί προθαλάσσωση στον Ατλαντικό ωκεανό μετά από 163 τροχιές γύρω από τη Γη. Επίσης την ίδια ημερομηνία: το 1975 προσγειώνεται στον Πλανήτη Αφροδίτη το μη επανδρωμένο σοβιετικό διαστημόπλοιο Venera 9 και το 2008 η Ινδία στέλνει το πρώτο της ρομποτικό διαστημόπλοιο Chandrayaan-1.
.
1966 – Κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος τoυ Αγγλικού ροκ συγκροτήματος Led Zeppelin με τον (απλό) τίτλο Led Zeppelin II με έντονα τα στοιχεία της folk και της blues μουσικής και τον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας του Jimmy Page (που ανέλαβε σ'αυτόν το δίσκο και χρέη παραγωγού) μαζί με την φωνάρα του Robert Plant να κυριαρχούν. Ηχογραφήθηκε σε διάφορα στούντιο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Αμερικής από τον Ιανουάριο έως τον Αύγουστο του 1966. Είναι ο πρώτος δίσκος που χρησιμοποιήθηκαν οι ιδιόμορφες τεχνικές ηχογράφησης του Eddie Krammer. Περιλαμβάνει τα δημοφιλή τραγούδια “Whole Lotta Love“, “The Lemon Song“, “Thank You“, “Heartbreaker“, “Living Loving Maid (She's Just a Woman)“, “Ramble On“, “Moby Dick“, “Bring It On Home” οι πωλήσεις του έως τις 15 Νοεμβρίου του 1999 έχουν ξεπεράσει τα 12 εκατομμύρια αντίτυπα σε ολόκληρο τον κόσμο.
1978 – O μπασίστας των Sex Pistols, Sid Vicious, επιχειρεί να αυτοκτονήσει κόβοντας τις φλέβες του μόλις 10 ημέρες μετά τον θάνατο της φίλης του Nancy Sprungen από ένα μαχαίρωμα σε ακαθόριστες συνθήκες. Πολλοί θεώρησαν ότι η αυτοκτονία ήταν απόρροια των τύψεων που ένοιωθε καθώς είχε συνηδειτοποιήσει την πράξη του, ότι δηλαδή την μαχαίρωσε ο ίδιος ενώ βρισκόταν υπό την επήρεια ναρκωτικών και οινοπνεύματος και έχοντας προηγηθεί ένας μεγάλος καυγάς μεταξύ τους, γεγονός που δεν αποδείχθηκε από τις ανακρίσεις τουλάχιστον. Μετά το συμβάν της απόπειρας ο Sid νοσηλεύτηκε στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Bellevue αλλά έδωσε ο ίδιος τέλος στη ζωή του ένα χρόνο αργότερα από υπερβολική δόση, αφήνοντας ένα σχετικό σημείωμα.
1993 – Νέος πρόεδρος της Βουλής εκλέγεται ο βουλευτής Β' Αθηνών του ΠΑΣΟΚ Απόστολος Κακλαμάνης, ύστερα από πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., και παραμένει στη θέση αυτή μέχρι το 2004.
2009 – Κυκλοφορεί επίσημα, σε εκδόσεις 32-bit και 64-bit, το (τότε) νέο λειτουργικό σύστημα της εταιρίας Microsoft Windows με το όνομα Windows 7. Πρόκειται για τον διάδοχο των Windows Vista μετά από τρία χρόνια, ενώ την προσεχή εβδομάδα (στις 26 του μηνός) θα διαδεχθεί τα Windows 7 το νέο λειτουργικό σύστημα Windows 8…
Συλλογή γεγονότων, έρευνα και παρουσίαση: Νίκος Βασάρας
(https://www.facebook.com/nicosvasaras)
Ως βάση πληροφοριών χρησιμοποιούνται λήμματα από τη Βικιπαίδεια όχι όμως αυτούσια, κατά κανόνα. Αναδημοσίευση του άρθρου ή μέρους χωρίς την αναγραφή της πηγής ή παραπομπής σ' αυτήν, θα έχει ως αποτέλεσμα ο/η δράστης με σύντομες νομικές διαδικασίες να κάνει παρέα στη Σταμάτη…
