1881 – Γεννιέται στη Μάλαγα ο σημαντικός ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο (Pablo Ruiz y Picasso), ένας από τους κυριότερους Ισπανούς εκπροσώπους της τέχνης του 20ου αιώνα, συνιδρυτής μαζί με τον Ζωρζ Μπρακ του κυβισμού, με σημαντική συνεισφορά στη διαμόρφωση και εξέλιξη της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Ο πατέρας του (Χοσέ Ρουίθ υ Μπλάσκο) ήταν επίσης ζωγράφος. Το 1891 η οικογένειά του μετακόμισε στην Λα Κορούνια όπου έζησε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, σπουδάζοντας στην τοπική σχολή καλών τεχνών. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη το φθινόπωρο του 1895, και ο Πάμπλο, σε ηλικία 14 ετών, έγινε δεκτός στην τοπική Ακαδημία Καλών Τεχνών (La Llotja), όπου είχε προσληφθεί ο πατέρας του ως καθηγητής του σχεδίου. Τα πρώτα έργα του ο Πάμπλο, χρησιμοποιώντας το όνομα του πατέρα του, τα υπέγραφε ως Ρουίθ Μπλάσκο. Έφυγε για την Μαδρίτη το φθινόπωρο του 1897 και έγινε δεκτός στην βασιλική ακαδημία του Σαν Φερνάντο. Το 1897 πήρε χρυσό βραβείο με τον πρώτο πίνακά του που παρουσίασε στην ακαδημία. Βρίσκοντας όμως τη διδασκαλία εκεί χωρίς νόημα, περνούσε όλο και περισσότερο τον καιρό του αποτυπώνοντας τη ζωή γύρω του, στα καφενεία, στους δρόμους, στα πορνεία και στο μουσείο Πράδο, όπου ανακάλυψε την Ισπανική ζωγραφική. Έχοντας κιόλας κατακτήσει μια τεχνική σταθερή κι αξιόλογη, άρχισε να πλησιάζει τους πρωτοποριακούς καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής, που επέδρασαν βαθιά την διαμόρφωση και εξέλιξη του. Αρρώστησε την άνοιξη του 1889 από οστρακιά και πέρασε την υπόλοιπη χρονιά αναρρώνοντας στο καταλανικό χωριό Όρτα ντε Έμπρο με συντροφιά το φίλο του από τη Βαρκελώνη Μανουέλ Παλάρες. Όταν ο Πικάσο επέστρεψε στην Βαρκελώνη στις αρχές του 1899, ήταν άλλος άνθρωπος: είχε παχύνει, είχε μάθει να ζει μόνος του στην ύπαιθρο, μιλούσε καταλανικά, και το σπουδαιότερο, είχε πάρει την απόφαση να διακόψει την καλλιτεχνική του εκπαίδευση σε σχολές ζωγραφικής και να αγνοήσει τα σχέδια της οικογένειας του για το μέλλον του. Άρχισε ακόμη να δείχνει σαφή προτίμηση στο επίθετο της μητέρας του και επέγραφε πιο συχνά τα έργα του ως Π. Ρ. Πικάσο ( από τα τέλη του 1901 εγκατέλειψε εντελώς το επίθετο Ρουίθ). Το 1900 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και συγκεκριμένα στη Μονμάρτρη, που αποτελούσε σημαντικό κέντρο της καλλιτεχνικής ζωής όπου γνωρίστηκε με άλλους μεγάλους καλλιτέχνες, όπως ο Ματίζ και ο Χουάν Μιρό. Από το 1912 έως το 1914 τα έργα του Πικάσο γίνονταν όλο και πιο γνωστά. Στις διεθνείς εκθέσεις του Μονάχου, της Κολωνίας και του Βερολίνου, οι κυβιστικοί του πίνακες βρίσκονταν στην πρώτη σειρά, δημοσιεύονταν στα πρωτοποριακά περιοδικά και οι ανανεωτικές αντιλήψεις του γίνονταν αντικείμενο συζήτησης στα πιο προωθημένα καλλιτεχνικά κέντρα. Σύντομα, το όνομα του έγινε συνώνυμο με το καινούργιο και το τολμηρό. Ο Πικάσο ως ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης και δραματουργός ήταν ιδιαίτερα πολύπλευρος. Η εφευρετικότητα και η ευχέρειά του για πειραματισμούς δυσχεραίνουν την κατάταξή του σε μια συγκεκριμένη καλλιτεχνική κατηγορία και ο μόνος τρόπος είναι η κατάταξη του έργου του σε διαφορετικές περιόδους. Οι κυριότερες από αυτές είναι: η Γαλάζια περίοδος (1901-1904, οι πίνακες του Πικάσο σ' αυτή τη περιόδο χαρακτηρίζονται από το μπλε χρώμα ή αποχρώσεις του και συμβολίζουν μία συναισθηματικά φορτισμένη περίοδο της ζωής του. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του ανήκουν σε αυτή, απεικονίζοντας ακροβάτες, αρλεκίνους, πόρνες, επαίτες και καλλιτέχνες) η Ρόζ περίοδος (1905-1907 κατά την οποία στους πίνακες κυριαρχούν τα κεραμικά χρώματα και οι γήινοι τόνοι, ενώ συχνά χαρακτηρίζονται ως περισσότερο λυρικοί και εύθυμοι, επηρεασμένοι και από την γαλλική ζωγραφική) Αναλυτικός κυβισμός (1907-1912 όπου κυριαρχεί στους πίνακες του ζωγράφου η τεχνοτροπία του ρεύματος του κυβισμού) και δ) Συνθετικός κυβισμός (1912-1915, η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο μαζί με τον συνιδρυτή του κυβισμού Ζ. Μπρακ εξέλιξαν την κυβιστική οπτική τους, χρησιμοποιώντας την τεχνική του κολάζ). Οι επόμενες περίοδοι στο έργο του Πικάσο περιλαμβάνουν μια στροφή του σε περισσότερο κλασικές μορφές και ένα μεσογειακό πνεύμα (1916-1924), την αλληλεπίδρασή του με το υπερρεαλιστικό κίνημα στα μέσα της δεκαετίας του 1920, την ενασχόλησή του με την γλυπτική (από τα τέλη της δεκαετίας του '20) καθώς και το έργο που πραγματοποίησε μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Eπίσης, κατά την περίοδο 1935-1959 έγραψε περισσότερα από 300 ποιήματα. Ο Πικάσο ήταν εξαιρετικά ταλαντούχος ως ζωγράφος και ως σχεδιαστής, ακόμη και για τα δεδομένα των μεγαλύτερων καλλιτεχνών του κόσμου. Εργάστηκε εξίσου με ελαιογραφίες, υδατογραφίες, παστέλ, κάρβουνο, μολύβι και μελάνι. Ήταν εξαιρετικά παραγωγικός σε ολόκληρη την περίοδο της ζωής του. Ο συνολικός αριθμός αυτοτελών έργων του κάθε μορφής, υπολογίζεται σε 50.000, εκ των οποίων 1.885 έργα ζωγραφικής, 1.228 γλυπτά, 2.880 κεραμικά, περίπου 12.000 σχέδια κ.ά. αντικείμενα όπως ταπετσαρίες, χαλιά κλπ. Κορυφαία στιγμή της καλλιτεχνικής του δημιουργίας αποτελεί η «Γκουέρνικα», ένας πίνακας καταγγελίας για τα εγκλήματα των Γερμανών κατά του λαού του στον ισπανικό εμφύλιο. Αρχικά εκτίθετο στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης για πολλά χρόνια και ο Πικάσο είχε δηλώσει πως δε θα επέστρεφε στην Ισπανία προτού αποκατασταθεί πλήρως η δημοκρατία. Το 1981 η Γκερνίκα επιστράφηκε στην Ισπανία και εκτέθηκε αρχικά στο Casón del Buen Retiro και κατόπιν στο Μουσείο ντελ Πράδο. Το 1992 ο πίνακας μεταφέρθηκε στην οριστική του θέση στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία στη Μαδρίτη, του οποίου έγινε το διασημότερο και σπουδαιότερο έκθεμα. Πέθανε σε ηλικία 92 ετών το 1973 και τάφηκε δίπλα στην σύζυγο του Ζακλίν στον κήπο του κάστρου Βωβενάργκ, που του ανήκε, στο χωριό Βωβενάργκ της Γαλλίας. Διάφορα έργα ζωγραφικής του Πικάσσο συγκαταλέγονται ανάμεσα στα πιο ακριβά έργα τέχνης στον κόσμο. Στις 4 Μαΐου 2004 ο πίνακας Garçon à la pipe πωλήθηκε έναντι 104 εκατομμυρίων δολαρίων σε δημοπρασία του οίκου Sotheby’s.
1671 – Ανακαλύπτεται από τον αστρονόμο Giovanni Domenico Cassini ο τρίτος μεγαλύτερος φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου, ο Ιαπετός (Αγγλ. Iapetus). Πήρε το όνομά του από τον τιτάνα Ιαπετό της ελληνικής μυθολογίας. Η άλλη του σημερινή ονομασία είναι Κρόνος VIII (Saturn VIII). Οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια της σκοτεινής περιοχής φθάνουν τους -143 °C στον ισημερινό, αλλά η θερμοκρασία αυξάνεται από την αργή περιστροφή Ιαπετού του. Οι φωτεινότερες επιφάνειες απορροφούν λιγότερο ηλιακό φως, ώστε οι θερμοκρασίες εκεί φθάνουν μόνο περίπου τους -173 βαθμούς Κελσίου.
Don Dixon Space Art – copyright 2008
1822 – Ξεκινά η πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου: 10.000 Τούρκοι στρατιώτες με επικεφαλής τον Οθωμανό στρατηγό Κιουταχή, τον Τουρκαλβανό πασά Ομέρ Βρυώνη και 3 τουρκικά πλοία με επικεφαλή τον στρατηγό Γιουσούφ Πασά πολιορκούν το Μεσολόγγι από την ξηρά και τη θάλασσα. Οι Μεσολογγίτες, 700 περίπου, υπό τους Μαυροκορδάτο, Μ. Μπότσαρη, Γ. Κίτσο, Θ. Γρίβα αποφασίζουν να αγωνιστούν μέχρις εσχάτων. Με τη βοήθεια των αφιχθέντων πελοποννησιακών στρατευμάτων οι Τούρκοι αποκρούστηκαν την ένδοξη νύχτα των Χριστουγέννων του 1822 με βαριές απώλειες και αποσύρθηκαν τον Νοέμβριο του 1822.
1825 – Γεννιέται στη συνοικία St. Ulrich (το σημερινό Neubau) της Βιέννης o Aυστριακός συνθέτης Γιόχαν Στράους (Johann Strauss, Jr.). Καταγόταν από οικογένεια μουσικών που ασχολήθηκαν με τη μουσική χορού (βαλς) και την οπερέτα. Ο πατέρας του Γιόχαν Στράους ο πρεσβύτερος ήταν βιολονίστας και διηύθυνε μια ορχήστρα, που απέκτησε μεγάλη φήμη παίζοντας τα βαλς του. Όταν πέθανε, το 1849, τη διεύθυνση της ορχήστρας ανέλαβε ο γιος του, ο Γιόχαν ο νεότερος, που έγινε ο πιο φημισμένος Στράους. Έκανε περιοδείες σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και μεγαλουπόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής, όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Εγκατέλειψε την ορχήστρα στα χέρια των νεώτερων αδελφών του, Γιόζεφ και Έντουαρτ, οι οποίοι συνέχισαν τη μουσική παράδοση της οικογένειας κι ο ίδιος στράφηκε στην οπερέτα. Έδωσε το θεαμα μιας μεγαλόπρεπης, αλλά και έτοιμης να γκρεμιστεί, αυτοκρατορίας, γεμάτης κατάφωτα σαλόνια, που τα διακατέχει όμως μια αίσθηση μελαγχολίας και θλίψης. Τα βαλς του νεότερου Στράους διακρίνονται για τη γοητευτική μελωδία τους και τον παιχνιδιάρικο ρυθμό τους, από τα οποία και του αποδόθηκε ο τίτλος «Βασιλιάς του Βαλς». Πράγματι αυτός, περισσότερο από τον πατέρα του, έκανε το βαλς δημοφιλές και κομψό. Του έδωσε τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μουσικού πολιτισμού της Αυστρίας, δηλαδή τη λικνιστική διάθεση, τη μελωδικότητα, την ξεχωριστή ευαισθησία στην ενορχήστρωση και στο ρυθμό. Ο Λιστ, ο Βάγκνερ, ο Μπραμς και άλλοι μουσικοί μελέτησαν με ενδιαφέρον και θαυμασμό τα γοητευτικά βαλς του. Από τα 500 περίπου έργα του ξεχωρίζουν: «Ο γαλάζιος Δούναβης», «Το σπίτι μου», «Βιεννέζικο αίμα» κ.ά. Έγραψε επίσης τις οπερέτες «Δαντέλα της βασίλισσας», «Ο αθίγγανος βαρώνος», «Νυχτερίδα», «Ο δασάρχης» κ.ά.
1838 – Γεννιέται στο Παρίσι ο Γάλλος συνθέτης Ζορζ Μπιζέ (πραγματικό όνομα: Alexandre César Léopold Bizet. Βαπτίστηκε ως Georges το 1940 και από τότε κράτησε αυτό το όνομα) . Το τελευταίο έργο που δημιούργησε στη σύντομη ζωή του, η Κάρμεν, είναι από τα δημοφιλέστερα του διεθνούς δραματολογίου. Ήταν ιδιαίτερα διακεκριμένος πιανίστας αλλά προτιμούσε την σύνθεση. Μετά από λαμπρές σπουδές στο Κονσερβατουάρ του Παρισιού, κέρδισε -μεταξύ άλλων βραβείων- και το πολυπόθητο Prix de Rome (1857). Όταν όμως επέστρεψε ύστερα από τρία χρόνια από την Ρώμη διαπίστωσε ότι τα παρισινά λυρικά θέατρα δυσπιστούσαν προς τους νέους συνθέτες κι αναγκάστηκε να κερδίζει τα προς το ζην ενορχηστρώνοντας και μεταγράφοντας μουσική άλλων συνθετών. Δύο έργα του που ανέβηκαν τελικά στη σκηνή:“Οι αλιείς μαργαριταριών” και “Η γλυκιά κόρη του Περθ” τα οποία όμως δεν γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Καλύτερη τύχη είχε η μουσική του Μπιζέ στο θεατρικό έργο του Αλφόνς Ντωντέ Η Αρλεζιάνα, που έγινε αμέσως δημοφιλής. Η “Κάρμεν” ανέβηκε τον Μάρτιο του 1875 και θεωρήθηκε μια αποτυχημένη πρεμιέρα. Τρεις μήνες μετά ο συνθέτης πέθανε από καρδιακή προσβολή κι έτσι δεν πρόλαβε να δει ούτε καν την απαρχή της λαμπρής της πορείας. Στον 20ο αιώνα οι μουσικοκριτικοί και το κοινό αναγνώρισαν την αξία του.
1917 – Μετά το ξέσπασμα της Οκτωβριανής Επανάστασης συνέρχεται στο Σμόλνι το δεύτερο συνέδριο των σοβιέτ της Ρωσίας και αποφασίζει το πέρασμα της εξουσίας στα σοβιέτ και την έκδοση των δύο ιστορικών διαταγμάτων για την Ειρήνη και για τη Γη. Σ' αυτά αναφέρεται ρητά πως: “Η ιδιοκτησία των γαιοκτημόνων στη γη καταργείται από τη στιγμή αυτή χωρίς καμία αποζημίωση“. Σχηματίστηκε το πρώτο Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού (υπουργικό συμβούλιο), με το Λένιν ως πρόεδρο και τους Ρίκοφ, Μιλιούτιν, Τρότσκι, Λουνατσάρσκι και Στάλιν.
1922 – Η ανακριτική επιτροπή για την τιμωρία των υπευθύνων της Μικρασιατικής Καταστροφής με πρόεδρο τον στρατιωτικό δικτάτορα Θεόδωρο Πάγκαλο παραπέμπει με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας τον πρώην αρχιστράτηγο της Στρατιάς της Μικράς Ασίας Γεώργιο Χατζηανέστη, τους πολιτικούς Δημήτριο Γούναρη, Νικόλαο Στράτο, Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη, Νικόλαο Θεοτόκη, Γεώργιο Μπαλτατζή, τον υποστράτηγο Ξενοφώντα Στρατηγό και τον υποναύαρχο Μιχαήλ Γούδα.
1925 – Διεξάγονται επιτυχώς Δημοτικές εκλογές στην Ελλάδα. Δήμαρχος Αθηναίων εκλέγεται ο Σπυρίδων Πάτσης, Πειραιώς ο Τάκης Παναγιωτόπουλος και Θεσσαλονίκης ο Μηνάς Πατρίκιος, ο οποίος είναι και ο πρώτος εκλεγμένος Δήμαρχος της συμπρωτεύουσας.
1944 – Γεννιέται στο Accrington της κομητείας Lancashire ο Άγγλος τραγουδιστής–τραγουδοποιός και μουσικός Γιον Άντερσον (John Roy Anderson), ιδρυτικό μέλος από το 1968 του progressive rock Βρετανικού συγκροτήματος Yes. Έχει συνεργαστεί με πολλούς μουσικούς ανάμεσα στους οποίους και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου (ως ντουέτο στη δεκαετία του '80 έως τις αρχές του '90 με το όνομα Jon and Vangelis κυκλοφόρησαν πέντε επιτυχημένους δίσκους). Ο ίδιος έχει κυκλοφορήσει 14 προσωπικά άλμπουμ ενώ με παλαιότερα μέλη των Yes σχημάτισε τους Anderson Bruford Wakeman Howe το 1988 με τους οποίους έκανε ηχογραφήσεις και περιοδείες. Φέτος κυκλοφόρησαν το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ Live at the NEC σε ειδική έκδοση που περιλαμβάνει 2cd και 1 dvd από μια συναυλία που έδωσαν το 1989. Το 2010 περιόδευσε με τον θρυλικό κημπορντίστα των Yes, Rick Wakeman στην Μεγάλη Βρετανία και το 2011 στις Η.Π.Α.
1955 – Γεννιέται στο Αννόβερο ο Γερμανός κιθαρίστας και τραγουδοποιός Matthias Jabs, περισσότερο γνωστός ως μέλος των Scorpions μετά την αποχώρηση του Ulrich Roth από το συγκρότημα, τον Αύγουστο του 1978. Παραμένει στο συγκρότημα μέχρι και σήμερα αν και οι Scorpions ανακοίνωσαν επισήμως το 2010 ότι θα διαλυθούν μετά την περιοδεία τους για το τελευταίο τους άλμπουμ Sting in the Tail. Φέτος τον Ιούνιο πάντως ο Jabs δήλωσε ότι δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο. Έναν μήνα αργότερα, σε συνέντευξη του στο αμερικάνικο μουσικό περιοδικό Billboard δήλωσε πως όλοι μαζί ηχογραφούν ένα ειδικό άλμπουμ που θα περιλαμβάνει ακυκλοφόρητα τραγούδια που δεν βρήκαν θέση στα παλαιότερα άλμπουμ Blackout, Love at First Sting, Savage Amusement και Crazy World . Πιθανότατα θα κυκλοφορήσει κάποια στιγμή μέσα στο 2013.
1959 – Αρχίζει επισήμως το πρωτάθλημα της Α' Εθνικής Κατηγορίας στο ποδόσφαιρο, με τη μορφή που διατηρεί σε γενικές γραμμές ως σήμερα. Τα αποτελέσματα της πρώτης αγωνιστικής ήταν: ΠΑΟΚ – Μέγας Αλέξανδρος 3-2, Πανιώνιος – ΑΕ Νικαίας 3-0, Δόξα Δράμας – Άρης Θεσσαλονίκης 2-2, Ηρακλής – Απόλλων Αθηνών 0-0, Προοδευτική – Απόλλων Καλαμαριάς 1-0, Παναθηναϊκός – Παναιγιάλειος 2-1, Παγκορινθιακός – Ολυμπιακός Πειραιώς 1-0 και Εθνικός Πειραιώς – ΑΕΚ 0-1.
1962 – Τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας ο Αμερικανός συγγραφέας Τζον Στάινμπεκ.
1965 – Πρώτη προβολή της ταινίας του Ντίνου Δημόπουλου «Μια τρελλή, τρελλή οικογένεια», σε παραγωγή Φίνος Φίλμς και πρωταγωνιστές την Τζένη Καρέζη και τον Αλέκο Αλεξανδράκη.
1983 – Απόβαση Αμερικανών πεζοναυτών (περισσότερων από 1.200) στη νήσο Γρενάδα στην Καραϊβική θάλασσα, με πρόσχημα την προστασία Αμερικανών από τους Κουβανούς και τους Σοβιετικούς. Αποχώρησαν στις 6 Νοεμβρίου, αφού κάμφθηκε η αντίσταση των πραξικοπηματιών και αντικαταστάθηκαν από μονάδες τήρησης της τάξης από Καναδά και Νέα Ζηλανδία.
1983 – Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, Αθηναία γεννά με εξωμήτρια κύηση.
1994 – Κυκλοφορεί το έκτο στούντιο άλμπουμ της Madonna με τίτλο “Bedtime Stories” από την δική της δισκογραφική εταιρία “Maverick” που ίδρυσε η ίδια σε συνεργασία με την Time Warner. Ηχογραφήθηκε από τον Φεβρουάριο έως τον Αύγουστο του 1994 και η Madonna συνεργάστηκε γι' αυτό το άλμπουμ με τους παραγωγούς Dallas Austin, Babyface, Dave “Jam” Hall και Nellee Hooper γι' αυτό και κυριαρχούν ως μουσικά είδη το R&B και ο ήχος του αμερικάνικου new jack swing, αρκετά δημοφιλής εκείνη την περίοδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το άλμπουμ σηματοδοτεί την λήξη της συνεργασίας με τον επί πολλά χρόνια συνεργάτη της Madonna, Shep Pettibone με τον οποίο δημιούργησαν τις περισσότερες μεγαλύτερες επιτυχίες της ως τότε και δεν συνεργάστηκαν ξανά σε κανέναν άλλο άλμπουμ ως σήμερα. To γεγονός αυτό αναφέρεται στο ειδικό ένθετο που συνοδεύει το άλμπουμ, με τις αισθησιακές φωτογραφίες του Patrick Demarchelier, και στο οποίο η τραγουδίστρια ευχαριστεί τον παλιό συνεργάτη της για την 'κατανόηση' που έδειξε στην απόφαση της. Το όνομα του Pettibone αναφέρεται ανάμεσα στους συνθέτες του τραγουδιού “Secret“. To “Βedtime Stories” πήρε γενικώς θετικές κριτικές καθώς πρόκειται για ένα εύκολο στο άκουσμα άλμπουμ με αρκετά ραδιοφωνικά τραγούδια που ανέβηκαν σε υψηλές θέσεις στα Αμερικάνικα και Βρετανικά charts όπως τα “Secret“, “Human Nature” και “Take a Bow“. Έκπληξη προκάλεσε το γεγονός ότι η δημοφιλής Ισλανδή τραγουδίστρια Björk έγραψε το ομώνυμο με τον τίτλο του άλμπουμ τραγούδι βασισμένο σε ένα “υπνωτικό” beat και φωνητικά. Ήταν το τρίτο από τα τέσσερα συνολικά single που κυκλοφόρησαν από αυτόν τον δίσκο και το πρώτο single της Madonna που δεν κατάφερε να μπει από το…1983 στο Αμερικάνικο Top-40. Πάλι καλά που την 'ξελάσπωσε' η Μεγάλη Βρετανία καθώς εκεί ανέβηκε έως τη θέση Νο.4. Όπως και στο προηγούμενο άλμποουμ, το Erotica που κυκλοφόρησε το 1992, οι στίχοι αναφέρονται περισσότερο σε ερωτικά θέματα, αυτή τη φορά όμως με λιγότερες σεξουαλικές αποχρώσεις (με εξαίρεση το “Human Nature”…). Κάποιοι κριτικοί το χαρακτήρισαν και ως “αυτοβιογραφικό” άλμπουμ ειδικότερα για τους στίχους των τραγουδιών “Survival“, “Love Tried to Welcome Me“, “Sanctuary“, “Secret” και “Take a Bow“. Από εμπορικής αποψης θεωρείται ως ένα από τα επιτυχημένα άλμπουμ της Madonna καθώς έφτασε έως το Νο.3 στο αμερικάνικο Billboard 200 και έγινε τριπλά πλατινένιο στις Η.Π.Α.. Μπήκε στο Top 5 των περισσότερων χωρών της υφηλίου και έφτασε στην κορυφή των charts της Αυστραλίας. Η Madonna κατάφερε για μια ακόμη φορά να αφουγκραστεί και να προσαρμοστεί στις νέες μουσικές και στυλιστικές τάσεις της εποχής. Ήταν μια έξυπνη τακτική που εφάρμοσε και στα επόμενα άλμπουμ της, αρχής γενομένης με το Ray of light, τέσσερα χρόνια μετά, με περισσότερη όμως ωριμότητα και διάθεση για πειραματισμό.
Συλλογή γεγονότων, έρευνα και παρουσίαση: Νίκος Βασάρας
(https://www.facebook.com/nicosvasaras)
Ως βάση πληροφοριών χρησιμοποιούνται λήμματα από τη Βικιπαίδεια όχι όμως αυτούσια, κατά κανόνα. Αναδημοσίευση του άρθρου ή μέρους χωρίς την αναγραφή της πηγής ή παραπομπής σ' αυτήν, θα έχει ως αποτέλεσμα ο/η δράστης με σύντομες νομικές διαδικασίες να κάνει παρέα στη Σταμάτη…
