Ο Αλέκος Αλεξανδράκης και η Μάρω Κοντού στο φίλμ νουαρ
1960 – Ξεκινά στη Θεσσαλονίκη ως «Eβδομάδα Eλληνικού Kινηματογράφου» από τις 20-26 Σεπτεμβρίου το 1ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στον κινηματογράφο “Ολύμπιον”. Το πρόγραμμα προέβλεπε την προβολή μόνο ελληνικών ταινιών (το Φεστιβάλ έγινε Διεθνές το 1992) και χωριζόταν σε τρία μέρη: α) το κυρίως διαγωνιστικό με 4 ταινίες μεγάλου μήκους β) τις αναδρομικές προβολές των καλύτερων ταινιών παραγωγής 1955-59 (9 ταινίες) και γ) τις μικρού μήκους (10 ταινίες). Η γενική ατμόσφαιρα της πρώτης βραδιάς ήταν μάλλον ψυχρή, αν αναλογισθούμε τα μετέπειτα “θερμά” βράδια του Φεστιβάλ. Οι τιμές των εισιτηρίων για τις απογευματινές προβολές ήταν 10 και 7 δραχμές, ενώ για την βραδινή προβολή οι τιμές ανέρχονταν σε 15 και 10 δραχμές (εξώστη και πλατεία). Το κοινό αν και ήταν αρκετό, παρέμεινε αδιάφορο μέχρι το τέλος, ίσως γιατί απουσίαζαν οι καλλιτέχνες που θα έδιναν κάποια αίγλη στα εγκαίνιά του. Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής είχε οριστεί ο λογοτέχνης Στρατής Μυριβήλης και γενικός γραμματέας ο θεατρικός συγγραφέας Μάριος Πλωρίτης. Η κριτική επιτροπή αποτελούταν από τους Σ.Μυριβήλη, Ελένη Βλάχου, Λ. Σαββίδη, Ι. Βελλίδη, Αχιλλέα Μαμάκη, Ι. Μόραλη, Νάσο Μπότση, Γ. Σισιλιάνο, Π. Σπυρομήλιο, Αλέξη Μινωτή, Μ.Πλωρίτη, Σπ. Σκούρα, Πέτρο Χάρη καθώς και την ηθοποιό Κατίνα Παξινού. Μ' ελάχιστες εξαιρέσεις (Αντιγόνη Βαλάκου, Αννα Συνοδινού, Μάνος Χατζηδάκις κ.ά.), η πλειοψηφία του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου σνόμπαρε το Φεστιβάλ, όπως οι “επίσημες αρχές” της πόλης και της κυβέρνησης. Αλλά και πολλά μέλη της κριτικής επιτροπής απουσίαζαν με το αιτιολογικό ότι είχαν ήδη δει τις ταινίες στην Αθήνα. Οι οργανωτές (υπάλληλοι της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης), μέσα στη βιασύνη τους να γίνει το Φεστιβάλ, παρέλειψαν να αναρτήσουν πανό ή να κολλήσουν αφίσες, που να δείχνουν ότι όντως στην πόλη γίνεται κάποια εκδήλωση. Οι ελάχιστες αφίσες τοιχοκολλήθηκαν μια μέρα πριν τη λήξη της (!). Μέρα με τη μέρα όμως το κοινό γινόταν πολυπληθέστερο και πιο θερμό, με αποκορύφωμα της τελευταία μέρα, που παρατηρήθηκε έλλειψη εισιτηρίων, ενώ από νωρίς γίνονταν πηγαδάκια στην πλατεία Αριστοτέλους. Οι προβολές έκλεισαν με τη “Μανταλένα” του Ντ. Δημόπουλου, που παρακολούθησε πλήθος κόσμου με την παρουσία αρκετών καλλιτεχνών, οι οποίοι είχαν έρθει από την Αθήνα (Αλίκη Βουγιουκλάκη, Γκέλυ Μαυροπούλου, Μάνος Κατράκης, Μάρω Κοντού, Ρίκα Διαλυνά, Μίμης Πλέσσας κ.α.). Μετά την προβολή δόθηκε δεξίωση στην εξοχική βίλλα του προέδρου της ΔΕΘ, αλλά την ειδυλλιακή αυτή ατμόσφαιρα χάλασαν της άλλη μέρα τα παρατράγουδα που έγιναν στην κριτική επιτροπή, όπου με έγγραφο του Υπουργείου Βιομηχανίας αποκλείσθηκαν από τις συνεδριάσεις της, ο Μ. Νικολούδης, εκπρόσωπος της Ενωσης Παραγωγών (επειδή είχε ταινία που διαγωνιζόταν) και ο Δ. Σακελλαρίου, εκπρόσωπος των Τεχνικών Κινηματογράφου. (επειδή ήταν μέλος χωρίς δικαίωμα ψήφου). Η κριτική επιτροπή πάντως φρόντισε να βραβεύσει όλες τις ταινίες που συμμετείχαν (δεν ήταν εξάλλου και πολλές), ώστε να μη μείνει κανείς απογοητευμένος. Σε γενικές γραμμές τα βραβεία ήταν μάλλον δίκαια και δεν εκφράστηκαν σοβαρά παράπονα, σε αντίθεση με τις επόμενες χρονιές. Η τελετή της απονομής των βραβείων έγινε τη Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου στη Λέσχη Αξιωματικών, κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης επίσημης δεξίωσης. Την αναγγελία τους έκανε ο Στρατής Μυριβήλης, πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, που ευχήθηκε την επόμενη χρονιά να παρουσιασθούν πιο σημαντικές ταινίες, αλλά και ο ελληνικός κινηματογράφος ν' αξιοποιήσει τη λογοτεχνία μας. Τα βραβεία έδωσε στους νικητές η Κατίνα Παξινού, ενώ προς το τέλος της βραδιάς ο Γιώργος Οικονόμου έθεσε σε πλειοδοσία ένα χορευτικό γύρο με την Αλίκη Βουγιουκλάκη με πρώτη προσφορά του ιδίου 2.000 δραχμές. Στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της 27ης Σεπτεμβρίου διαβάζουμε στο σχετικό ρεπορτάζ ότι: “Η Αλίκη Βουγιουκλάκη εγερθείσα… ενέκρινε την πρότασιν με απαστράπτον από ευχαρίστησιν και συγκίνησιν πρόσωπον. Επλειοδότησε αμέσως μετά, προσφέρας το ποσόν των 5.000 δρχ. ο κ. Βίκτωρ Μιχαηλίδης και αμέσως κατόπιν ο γνωστός εργοστασιάρχης ποτοποιίας κ. Στ. Μπουτάρης με 7.000 δρχ. Αλλά ο κ. Δαμασκηνός πλειοδοτών ανεβίβασε την προσφοράν εις 12.000 δρχ. Ο Γιώργος Οικονομίδης, όμως, δεν ήτο ικανοποιημένος εκ του ποσού των 12.000 και είπεν ότι τούτο πρέπει να διπλασιασθή, διότι θα διατεθή δια το δημοτικόν βρεφοκομείον Θεσσαλονίκης. Τότε ο παριστάμενος εφοπλιστής κ. Νομικός εφώναξε: Τριάντα χιλιάδες. Έτσι κατεκυρώθη ο χορός εις αυτόν, υπό τα χειροκροτήματα των παρισταμένων. Ο χορός του τυχηρού με την ωραίαν πρωταγωνίστριαν διήρκεσε περί τα δέκα λεπτά της ώρας. Εν συνεχεία εχόρευσε με την Αλίκην ο δήμαρχος κ. Παπαηλιάκης… δωρεάν, όμως.”
1925 – Σκοτώνεται σε συμπλοκή που κράτησε 8 ώρες με χωροφύλακες στην περιοχή Κλεφτόβρυση του Ολύμπου ο θρυλικός λήσταρχος από το χωριό Μεταξάς Σερβιών Φώτης Γιαγκούλας. Μαζί του σκοτώθηκαν ο εκλεκτός συνεργάτης του Πάνος Μπαμπάνης, ο λήσταρχος Τσαμήτρας και ο χωροφύλακας Κωνσταντίνος Σαλιώρας. Τα κεφάλια των ληστών εκτέθηκαν σε κοινή θέα στην Κατερίνη, επάνω σε ένα κοντάρι μπροστά στο κτήριο του δικαστηρίου για να φοβίσουν έτσι τον κόσμο. Σήμερα το κεφάλι του Γιαγκούλα, μαζί με το θρυλικό μαχαίρι του, την «Παρδάλα» (με το οποίο εκτιμάται ότι δολοφόνησε 54 ανθρώπους) εκτίθενται στο Εγκληματολογικό Μουσείο. Κατηγορήθηκε για φόνους και ληστείες στον μισό Όλυμπο και στα Πιέρια, την Ελασσόνα και την Κοζάνη, ενώ υπήρξε φίλος και με τον άλλο μεγάλο λήσταρχο, Τζατζά. Σε σύντομο χρονικό διάστημα η συμμορία του κατάφερε να γίνει ο φόβος και ο τρόμος του Ολύμπου, τρομοκρατώντας τους ορειβάτες.
1934 – Γεννιέται στη Ρώμη η διάσημη Ιταλίδα ηθοποιός Σοφία Λόρεν (πραγματικό όνομα: Sofia Villani Scicolone). Θεωρείται από πολλούς η πιο δημοφιλής Ιταλίδα ηθοποιός της γενιάς της και είναι επίσης διάσημη ως ένα παγκόσμιο sex symbol. Σε ηλικία 14 ετών η Λόρεν συμμετείχε σε διαγωνισμό ομορφιάς στη Νάπολη και παρότι δεν κέρδισε, αναδείχθηκε σε μία από τις πρώτες φιναλίστ. Αργότερα ξεκίνησε μαθήματα υποκριτικής και επιλέχθηκε για την ταινία “Quo Vadis“, αφετηρία στην κινηματογραφική της καριέρα. Από Sofia Lazzaro άλλαξε το όνομα της σε Λόρεν κατά τη συμμετοχή της στην ταινία “La Favorita” (1952). Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950, το αστέρι της Λόρεν στο Χόλιγουντ άρχισε να λάμπει με ταινίες όπως αυτές του 1957: “Το παιδί και το δελφίνι” και “Υπερηφάνια και πάθος” στο οποίο συμπρωταγωνίστησε με τον Φρανκ Σινάτρα και τον Κάρι Γκραντ. Η Λόρεν απέκτησε παγκόσμια φήμη χάρη σε ένα συμβόλαιο για πέντε ταινίες με την Paramount Pictures. Ανάμεσα στις ταινίες της εκείνης της εποχής είναι: “Πόθοι κάτω από τις λεύκες“ μαζί με τον Άντονι Πέρκινς, βασισμένο στο ομότιλο έργο του Ευγένιου Ο'Νηλ, το “Σπίτι πάνω σε βάρκα” μια ρομαντική κομεντί όπου συμπρωταγωνιστούσε με τον Κάρι Γκραντ και τη “Διαβολογυναίκα” (“Heller in Pink Tights“) του Τζορτζ Κιούκορ στην οποία εμφανίστηκε για πρώτη φορά με ξανθά μαλλιά (φορώντας περούκα). Η Λόρεν επέδειξε αξιόλογες υποκριτικές ικανότητες και κέρδισε το σεβασμό ως δραματική αλλά και ως κωμική ηθοποιός, ιδιαίτερα σε ιταλικά έργα όπου μπορούσε να εκφραστεί πιο ελεύθερα παρόλο που γνώριζε πάρα πολύ καλά αγγλικά. Ηχογράφησε πάνω από είκοσι πέντε τραγούδια κατά τη διάρκεια της καριέρας της, συμπεριλαμβανομένου και ενός μπεστ-σελλερ άλμπουμ με κωμικά τραγούδια με τον Πίτερ Σέλλερς. Για τις ανάγκες της ταινίας “Το παιδί και το δελφίνι” (1957) δεν δίστασε μάλιστα να τραγουδήσει στα ελληνικά το τραγούδι “Τι είν' αυτό που το λένε αγάπη“ των Μωράκη/Φερμάνογλου. Το 1960, για την ερμηνεία της στην ταινία του Βιττόριο ντε Σίκα “Η ατιμασμένη” κέρδισε πολλά βραβεία συμπεριλαμβανομένων κι αυτών στα κινηματογραφικά φεστιβάλ των Καννών, της Βενετίας και του Βερολίνου. Η ερμηνεία της βραβεύτηκε, επίσης, με το Βραβείο Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, το πρώτο σημαντικό Όσκαρ που δόθηκε σε μη-αγγλόφωνη ερμηνεία. Παρά την τυπική απεικόνιση κάθε όμορφης ηθοποιού ως “χαμηλής” νοημοσύνης, η Λόρεν ήταν γνωστή για το οξύ της πνεύμα και την έντονη διορατικότητά της. Μια από τις πιο παροιμιώδεις φράσεις της είναι το χαριτολόγημά της σχετικά με την περίφημη “καμπυλωτή” σιλουέτα της: “Ό,τι βλέπετε, το χρωστάω στις μακαρονάδες“. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '60, η Λόρεν ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς ηθοποιούς του κόσμου και συνέχιζε να κάνει ταινίες και στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α παίζοντας μαζί με γνωστούς πρωταγωνιστές. Το 1964, η καριέρα της έφτασε στο ζενίθ της, όταν έλαβε 1.000.000 δολάρια για να παίξει στην ταινία “Η Πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας“. Ανάμεσα στις πιο γνωστές ταινίες της Λόρεν από εκείνη την περίοδο είναι η επική παραγωγή του Σάμιουελ Μπρόνστον “Ελ Σιντ” (1961) με τον Τσάρλτον Ίστον, “Η εκατομμυριούχος” (1960) με τον Πίτερ Σέλλερς, “Διακοπές στη Νάπολη” (1960) με τον Κλαρκ Γκέιμπλ, το “Χθες, Σήμερα, Αύριο” (1963) και το “Γάμος αλά Ιταλικά” (1964) του Βιτόριο ντε Σίκα με το Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, η “Λαίδη Λ.” (1965) του Πίτερ Ουστίνοφ με τον Πωλ Νιούμαν, η κλασική ταινία του 1966 “Αραμπέσκ” με τον Γκρέγκορι Πεκ και στην τελευταία ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν, “Η Κόμισσα από το Χονγκ Κονγκ” (1967) με τον Μάρλον Μπράντο. Το 1966 παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο στις Σέβρες τον Κάρλο Πόντι με τον οποίο γνωρίζονταν από το 1950. Με τον Πόντι απέκτησε δυο γιους, τον Κάρλο Πόντι Τζούνιορ και τον Εντοάρντο Πόντι. Μόλις η Λόρεν έγινε μητέρα, άρχισε να δουλεύει λιγότερο. Πέρασε στα 40 και τα 50 της με ρόλους σε ταινίες συμπεριλαμβανομένης και της τελευταίας ταινίας του Ντε Σίκα “The Voyage” με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον και την ταινία του Έττορε Σκόλα “Μια ξεχωριστή μέρα” με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι. Το 1980,η Λόρεν υποδυθηκε τον εαυτό της και τη μητέρα της σε μια τηλεοπτική μεταφορά της αυτοβιογραφίας της. Στα 60 της, η Λόρεν έγινε πιο επιλεκτική με τις ταινίες,στις οποίες επέλεγε να παίξει και ασχολήθηκε με διάφορους επιχειρηματικούς κλάδους, όπως βιβλία μαγειρικής, οπτικά είδη, κοσμήματα και αρώματα. Κέρδισε, επίσης, θετικές κριτικές για τις ερμηνείες της στην ταινία “Ready to wear” του Ρόμπερτ Άλτμαν (η τελευταία ταινία της με το Μαστρογιάννι) και στην κωμωδία του “Οι γκρινιάρηδες“(1995), όπου έπαιξε μια μοιραία γυναίκα μαζί με τον Ουόλτερ Ματάου και τον Τζακ Λέμον. Το 1991, η Λόρεν έλαβε ένα Τιμητικό Όσκαρ για τη συνεισφορά της στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Το 1995, έλαβε το τιμητικό Βραβείο Cecil B. DeMille στις Χρυσές Σφαίρες. Το 1998 παρουσίασε το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, που απονεμήθηκε στομ Ρομπέρτο Μπενίνι για την ταινία του “Η Ζωή Είναι Ωραία“. Η Λόρεν παρέμεινε παντρεμένη με τον Πόντι μέχρι τον θάνατο του τον Ιανουάριο του 2007.Το 2009, συμπαρουσίασε το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου στην 81η Απονομή των Όσκαρ. Μετά από τέσσερα χρόνια εκτός πλατό και δεκατέσσερα χρόνια χωρίς να έχει πρωταγωνιστήσει σε κάποια σημαντική αμερικανική κινηματογραφική παραγωγή, η Λόρεν πρωταγωνίστησε στην κινηματογραφική μεταφορά του “Nine“, μια ταινία του Ρομπ Μάρσαλ, βασισμένη σε ένα μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ. Στο κόκκινο χαλί για την 81η Απονομή των Όσκαρ, η Λόρεν εξέφρασε πόσο πολύ απολάμβανε τα γυρίσματα. Για χάρη των 3 εγγονών της, όπως δήλωσε χαριτολογώντας η ίδια, συμμετείχε τo 2011 στην Ιταλική έκδοση της αμερικάνικης ταινίας κινουμένων σχεδίων “Cars 2” δίνοντας τη φωνή της στην ηρωίδα Mama Topolino.
1942 – Η αντιστασιακή οργάνωση ΠΕΑΝ (Πανελλήνια Ένωση Αγωνιζομένων Νέων) ανατινάζει τα γραφεία της προδοτικής οργάνωσης ΕΣΠΟ (Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση) Αθηνών στη διασταύρωση της οδού Πατησίων με τη Γλάδστωνος. Σκοτώνονται έλληνες δοσίλογοι και γερμανοί αξιωματικοί.
1947 – Γεννιέται στην Μπανιάρα Καλάμπρα η Ιταλίδα τραγουδίστρια Μία Μαρτίνι (πραγματικό όνομα: Domenica Bertè). Mεγαλύτερες επιτυχίες της είναι τα τραγούδια “Piccolo Uomo” το οποίο ηχογραφήθηκε σε πολλές γλώσσες, το “Minuetto” και το “Almeno tu nell'universo” που έγραψαν, για την συμμετοχή της Μια στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το 1989, οι Bruno Lauzi και Maurizio Fabrizio. Διασκευάστηκε αργότερα από πολλούς Ιταλούς καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων οι τραγουδίστριες Mina και Elisa. Εκπροσώπησε την Ιταλία στην Eurovision 2 φορές: Η πρώτη το 1977 με το τραγούδι “Libera” όπου ήρθε 13η και η δεύτερη το 1992 με το τραγούδι “Rapsodia” όπου ήρθε 4η. Στην Ελλάδα η φωνάρα της Μία έγινε περισσότερο γνωστή από το ντουέτο της το 1992 με τον Roberto Murolo στη ναπολιτάνικη μπαλάντα “Cu'mmè”. Το 2003 διασκευάστηκε στο cd-single της Δέσποινας Ολυμπίου 'Βάλε Μουσική' από την ίδια μαζί με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη με ελληνικούς στίχους της Ελεάνα Βραχάλης και τίτλο “Να' σουν αλλιώς“. Το 1995, η Μια Μαρτίνι βρέθηκε νεκρή από καρδιακή προσβολή στο διαμέρισμα της.
1961 – Παραιτείται ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής. Η χώρα εισέρχεται σε προεκλογική περίοδο και σχηματίζεται υπηρεσιακή κυβέρνηση με αρχηγό τον στρατιωτικό Κ. Δόβα (ένα χρόνο πριν είχε αναλάβει τα καθήκοντα του αρχηγός του στρατιωτικού οίκου του βασιλιά Παύλου). Δεν υπήρξε ιδιαίτερος λόγος επίσπευσης παρά μόνο καθαρά κομματικός δήλωσε αργότερα ο ίδιος ο Καραμανλής στο βιογράφο του, Ροζέ Μασίπ: «Παρακάλεσα τον βασιλέα (Παύλο) να επισπεύσουμε τις εκλογές για να μην έχουμε μακρά προεκλογική περίοδο. Αλλά και επειδή την εποχή εκείνη το πολιτικό κλίμα ήταν πολύ ευνοϊκό για το κόμμα μου. Είχα λύσει το Κυπριακό, η οικονομία της χώρας βρισκόταν σε ανοδική πορεία, είχα κάνει επιτυχή ταξίδια στο εξωτερικό, ενώ η αντιπολίτευση βρισκόταν σε κατάσταση αποσύνθεσης…». Οι εκλογές έγιναν ορίστηκαν για την 29η Οκτωβρίου 1961 και πραγματοποιήθηκαν σε κλίμα μεγάλης έντασης και εν μέσω επεισοδίων. Έμειναν στην ιστορία ως «εκλογές βίας και νοθείας». Η κυβέρνηση Καραμανλή, τα σώματα ασφαλείας και ο στρατός κατηγορήθηκαν ότι προέβησαν προεκλογικά σε εκτεταμένη τρομοκρατία εναντίον των κομμάτων του Κέντρου και της Αριστεράς αλλά και σε νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος.
1971 – Πεθαίνει στην Αθήνα ο Γιώργος Σεφέρης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές και εκ των δύο μοναδικών βραβευμένων με το Νόμπελ Λογοτεχνίας Ελλήνων, μαζί με τον Οδυσσέα Ελύτη (το 1979). Η κηδεία του εξελίχθηκε σε σιωπηρή πορεία κατά της δικτατορίας των Συνταγματαρχών που κατέλυσε το Σύνταγμα στην Ελλάδα αναστέλλοντας τις ατομικές ελευθερίες. Ο Σεφέρης εκδηλώθηκε έντονα εναντίον της τόσο γραπτά όσο και με δημόσιες ρητές δηλώσεις του. Στις 28 Μαρτίου 1969 είχε μιλήσει για πρώτη φορά δημόσια εναντίον της Χούντας και γι' αυτό το λόγο του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρέσβη επί τιμή, καθώς και το δικαίωμα χρήσης διπλωματικού διαβατηρίου. Μετά τον θάνατό του εκδόθηκε το προσωπικό του ημερολόγιο με τίτλο «Μέρες…» καθώς και το «Πολιτικό» του ημερολόγιο.
1974 – Ο πολιτικός και νομικός Γεώργιος Μαύρος, γεννηθείς στο Καστελλόριζο, εκλέγεται πρόεδρος από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ένωσης Κέντρου, που αργότερα μετονομάστηκε σε Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου, και υπό την ιδιότητα αυτή ηγήθηκε της Αντιπολίτευσης έως τις εκλογές του 1977, κατά τις οποίες το κόμμα έχασε μεγάλο ποσοστό της δύναμής του και ο ίδιος, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της ήττας, παραιτήθηκε από την αρχηγία. Το Νοέμβριο του 1980, στην προσπάθειά του να συσπειρώσει τις δυνάμεις του Κέντρου, ίδρυσε την Παράταξη Κέντρου (ΠΑΡΚΕ). Τον Οκτώβριο του 1981 συνεργάστηκε εκλογικά με το ΠΑΣΟΚ και εκλέχθηκε πρώτος βουλευτής Επικρατείας. Τον Ιούνιο του 1984 εκλέχθηκε ευρωβουλευτής. Τον Ιούνιο του 1985 ζήτησε με επιστολή του (17/6/85) από τον πρόεδρο της Βουλής να καταγραφεί ως ανεξάρτητος βουλευτής του Κέντρου συνεργαζόμενος με το ΠΑΣΟΚ. Η συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ έληξε με γραπτή δήλωση αιτιολόγησης της αποχής ψήφου που κατέθεσε στον Πρόεδρο της Βουλής (13/3/1989) προ της ψηφοφορίας για την πρόταση μομφής που κατέθεσε η Νέα Δημοκρατία εναντίον της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (13/3/1989), εκφράζοντας συγχρόνως την αποδοκιμασία του «για την πρωτοφανή απουσία πολιτικής ευθιξίας και την απίστευτη για πολιτικούς άνδρες ατολμία έναντι της δημόσιας ευθύνης τους», ενώ λίγους μήνες νωρίτερα είχε απευθύνει έκκληση προς τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου για διενέργεια εκλογών με απλή αναλογική για «έξοδο από την πολιτική κρίση που μαστίζει τη χώρα»…
1981 – Ο Δημήτρης Μίχας, που ως έφηβος έσπασε το φράγμα των 16 μέτρων, κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο τριπλούν στους Βαλκανικούς του Σεράγεβο και γίνεται ο πρώτος Έλληνας που σπάει το φράγμα των 17 μέτρων με 17.04, ένα ρεκόρ που θα κρατήσει 17 χρόνια. Ο Χρήστος Μελέτογλου θα το ισοφαρίσει στα προκριματικά του “Αθήνα ’97” στις 6/8 και θα το καταρρίψει στον τελικό με 17.12 δύο ημέρες μετά.
1981 – Γεννιέται στο Μόναχο ο Γερμανός ποδοσφαιριστής (με κροατική καταγωγή) Ίβιτσα Μαϊστόροβιτς. Είναι αμυντικός μέσος αλλά παίζει και ως κεντρικός αμυντικός. Έχει ύψος 1,86, βάρος 83 κιλά. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο σε παιδική ηλικία στα τσικό της Μπάγερν Μονάχου. Στη συνέχεια αγωνίστηκε στα παιδικά και εφηβικά τμήματα διαφόρων συλλόγων ως το 2001. Εκείνη τη χρονιά υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο στην Ουντερχάχινγκ, με την οποία αγωνίστηκε για έξι σεζόν: πέντε στη δεύτερη και μία στην τρίτη κατηγορία του γερμανικού πρωταθλήματος. Το 2007 υπέγραψε στον Πανιώνιο, όταν ήταν προπονητής ο συμπατριώτης του Έβαλντ Λίνεν. Έκανε ντεμπούτο στο πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής στις 2 Σεπτεμβρίου 2007 και σχεδόν αμέσως πήρε θέση στη βασική ενδεκάδα. Ήταν από τους βασικούς συντελεστές της κατάκτησης της πέμπτης θέσης τη σεζόν 2007-08 και της επιτυχημένης πορείας μέχρι τους ομίλους στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Σκόραρε σπάνια αλλά ιστορικό έμεινε το γκολ που πέτυχε στα τελευταία λεπτά του αγώνα εκτός έδρας επί της Αούστρια, με το οποίο ο Πανιώνιος νίκησε 1-0 κι έμεινε ζωντανός στο παιχνίδι της πρόκρισης. Τη σεζόν 2008-09 συνέχισε να αποτελεί βασικό στέλεχος της ομάδας, παρά την αποχώρηση του Λίνεν. Το συμβόλαιό του έληξε τον Ιούνιο του 2009. Από το 2010 και μέχρι σήμερα ανήκει στον Α.Ο. Κέρκυρας.
1982 – Γεννιέται στο Αριστεινό του Έβρου ο Έλληνας ποδοσφαιριστής Θανάσης Τσίγκας. Έχει ύψος 1,86 και αγωνίζεται ως επιθετικός. Ξεκίνησε την καριέρα του στον Πανηλειακό το 2000. Στην ομάδα του Πύργου είχε 48 εμφανίσεις και 7 γκολ. Το 2004 ο Παναθηναϊκός απέκτησε τα δικαιώματά του και τον παραχώρησε δανεικό στην Καλλιθέα (2004-06), (26 συμμετοχές, 7 γκολ) και στον ΠΑΟΚ (2006-07 α') σαν αντάλλαγμα στην μεταγραφή του Δημήτρη Σαλπιγγίδη, όμως το χειμώνα του 2006 ο Τσίγκας επέστρεψε στην Παιανία. Ενάμιση χρόνο μετά και συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 2008 έφυγε για τον Ατρόμητο μιας και σ' αυτό το χρονικό διάστημα δεν κατάφερε να πείσει για την αξία του. Το καλοκαίρι του 2008 συμφώνησε να συνεχίσει την καριέρα του στην ομάδα της Λάρισας όπου και έμεινε έως το 2009 (20 συμμετοχές, 2 γκολ). Τον Αύγουστο του 2009 υπέγραψε συμβόλαιο με τον Αθλητικό Όμιλο Κέρκυρας στον οποίο συνεχίζει να αγωνίζεται ως σήμερα.
1983 – O υπουργός Παιδείας, Απόστολος Κακλαμάνης, καταθέτει στη Βουλή νομοσχέδιο που προβλέπει την κατάργηση των ΚΑΤΕΕ και τη δημιουργία των ΤΕΙ.
1983 – Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απαγορεύει την προσγείωση αμερικανικών μεταγωγικών αεροπλάνων, προοριζόμενων για το Λίβανο, σε ελληνικά αεροδρόμια. Στη Θεσσαλονίκη προσγειώνονται 6 (πολεμικά) τσεχοσλοβακικά αεροσκάφη. Μεγάλη ανησυχία εκφράζει το ΝΑΤΟ για τους προσανατολισμούς της ελληνικής κυβέρνησης...
1989 – Παραπομπή από τη Βουλή στο Ειδικό Δικαστήριο των Α. Παπανδρέου, Θ. Τόμπρα και Κ. Τσίμα ως υπευθύνων για το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών.
1995 – Αποχαιρετιστήριος αγώνας για το Γιώργο Κούδα στον αγώνα Ελλάδας – Νέας Γιουγκοσλαβίας 0-2 στην Τούμπα. Ο Γιώργος Κούδας έχει παίξει σε 504 αγώνες με τον ΠΑΟΚ. Πριν από τον αγώνα γίνονται τα αποκαλυπτήρια της προτομής του στο γήπεδο της Τούμπας.
1995 – Η Πειθαρχική Επιτροπή της UEFA, σε έκτακτη συνεδρίαση της στο Οπόρτο, αποβάλλει την Ντιναμό Κιέβου από το Κύπελλο Πρωταθλητριών επιβάλλοντας 3ετή αποκλεισμό για απόπειρα δωροδοκίας του Ισπανού διαιτητή Antonio Jesus Lopez Nieto στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό. O διαιτητής είχε καταθέσει καταγγελία στην UEFA ότι ο ίδιος και οι επόπτες του είχαν προσεγγιστεί από δύο παράγοντες της Ντιναμό οι οποίοι τους προσέφεραν δύο γούνινα παλτά και ένα ποσό χρημάτων. Η Δανέζικη Aalborg BK πήρε την θέση της Ντιναμό στη φάση των ομίλων και η απαγόρευση τελικά μειώθηκε σε μία σεζόν μόνο.
2004 – Ο Κωνσταντίνος Φύκας κολυμπάει τα 100 μέτρα ελεύθερο σε χρόνο 1.00.37 (πανελλήνιο ρεκόρ) και κερδίζει το αργυρό μετάλλιο, που έρχεται να προστεθεί στα δύο χρυσά που κέρδισε στο Σίδνεϊ, και σε ένα ακόμα μετάλλιο που πήρε στην Ατλάντα. Η 3η μέρα των Παραολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα ήταν επίσης σημαδιακή για δύο κορίτσια μας στο στίβο. Η Ανθή Καραγιάννη τερμάτισε δεύτερη στα 100 μέτρα της κατηγορίας Τ13, με χρόνο 12.87, ενώ στο κατοστάρι της κατηγορίας Τ11 η Βούλα Καντζά ήταν τρίτη, με 13.94 και ανέβασε σε έξι τον αριθμό μεταλλίων για τη χώρα μας.
Συλλογή γεγονότων, έρευνα και παρουσίαση: Νίκος Βασάρας
(https://www.facebook.com/nicosvasaras)
Αναδημοσίευση των κειμένων, χωρίς την αναγραφή της πηγής ή παραπομπής σ' αυτήν, θα έχει ως αποτέλεσμα ο/η δράστης με σύντομες νομικές διαδικασίες να κάνει παρέα στη Σταμάτη…
