Υπάρχουν πολλά είδη θεάτρου. Για όλα τα κέφια, για όλα τα γούστα. Υπάρχει κι εκείνο το θέατρο, που είναι βάλσαμο. Που βγαίνεις από τη θεατρική αίθουσα κι αισθάνεσαι λιγάκι καλύτερος μέσα σου. Το θέατρο που σου παρέχει μία μέθεξη, μια εσωτερική λύτρωση κι ένα φως, που, σαν να είχες λησμονήσει, σαν να μην πολυέδινες σημασία, στη τρέλα της καθημερινότητάς σου.
Όλα τα παραπάνω, στο ακέραιο και πρόσθεσε και κάτι ακόμα, προσφέρει η θεατρική παράσταση “Κάθε Πέμπτη, κύριε Γκρήν”. Δεν είναι τυχαία άλλωστε, η μεγάλη επιτυχία που σημείωνε ολόκληρο το περασμένο χειμώνα στο θέατρο ΆΝΕΣΙΣ της Αθήνας, η συνεχιζόμενη τώρα θεατρική χαρά που παρέχει στο θέατρο Αθήναιον της Θεσσαλονίκης, που γεμίζει καθημερινά και αποτέλεσε κινητήριους λόγους να αποφασιστεί η συνέχεια της παράστασης και του χρόνου το χειμώνα, στην Αθήνα.
Ένας σαξοφωνίστας σε περιμένει στην είσοδο του θεάτρου, με το μουσικό του όργανο και σε οδηγεί με την έναρξη της παράστασης στον “κόσμο” του κυρίου Γκρην.
Εκεί, όπου συναντάμε, το εργένικο σπίτι του γέρου ήρωα-ένα υπέροχο σκηνικό-από τα πιο ωραία φέτος στο θεατρικό σανίδι, εμπνευσμένο από τον Απόστολο Βέττα.
Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, μετά από πολλά χρόνια, αναμετράται εκ νέου, με τον ίδιο ρόλο-έχοντας τούτη τη φορά, συμπαίκτη του, όχι τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση, αλλά τον Τάσο Ιορδανίδη.
Ο σπουδαίος Γιώργος Μιχαλακόπουλος και σε αυτή τη δουλειά, είναι ένα χάρμα οφθαλμών. Μια καθηλωτική ερμηνεία. Χιούμορ, δεύτερο επίπεδο, λόγια προς σκέψη, κινήσεις, ιδέες για προβληματισμό, σε μια φυσικότατη ερμηνεία, δίχως στόμφους, βαρύγδουπες κινήσεις, μα μέσα από μια μεστή, εσωτερικότατη προσέγγιση, κύριος των μέσων του, παρέχει θεατρική μέθεξη. Είναι φορές, που νομίζεις ότι είσαι μέσα στο σπίτι του κυρίου Γκρην και θα γυρίσει να σου μιλήσει. Τόση ατμοσφαιρικότητα και ταύτιση καταστάσεων.
Ο Τάσος Ιορδανίδης, στην καλύτερη ερμηνευτική του στιγμή. Ξεδιπλώνει σταδιακά, το χαρακτήρα που υποδύεται. Ξετυλίγει με ευφυή μαεστρικό τρόπο, όλα όσα χαρακτηρίζουν αυτό το νέο άνθρωπο, που βρίσκει καταφύγιο σε αυτήν την εβδομαδιαία συνάντηση.
Ο Τάσος, ορθώς επέλεξε, και επέμεινε στο κ.Μιχαλακόπουλο, να ανεβάσουν αυτό το έργο που μιλά για τον πάσης φύσεως ρατσισμό, την ανάγκη για ανθρώπινη επικοινωνία. Ο ίδιος φαίνεται πόσο πολύ αγαπά το θέατρο, μέσα από τη καλλιτεχνική διεύθυνση που ανέλαβε στο θέατρο ΑΝΕΣΙΣ, με τις σωστές και ουσιαστικές θεατρικές προτάσεις που παρείχε φέτος εκεί. Έτσι, ο Τάσος Ιορδανίδης θα πορευθεί και το καλοκαίρι, αναλαμβάνοντας τη ταράτσα του θερινού “Λαμπέτη”. Ένας νέος άνθρωπος που αγαπά το θέατρο το καλό. Δίχως φιοριτούρες, εντυπωσιασμούς και έργα-πυροτεχνήματα.
Επιστρέφοντας στο “Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην”, η Ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου, σαφώς και θα καταγράψει αυτή τη παράσταση, ως μία από τις καλύτερες της χρονιάς.
Να αναφέρω, πως ο Απόστολος Βέττας, σε τούτο εδώ το έργο, έχει κάνει τα καλύτερα και σωστότερα κοστούμια που είδα φέτος σε παράσταση.
Στη πόλη της Θεσσαλονίκης, ο γερό-τσιγκούνης, μοναχικός ηλικιωμένος κύριος Γκρην, σας περιμένει στο ΑΘΗΝΑΙΟΝ μέχρι τις 2 Ιούνη. Με απλά λόγια, αυτό το “ραντεβού” των δύο ηθοποιών επί σκηνής, δεν χάνεται. Οφείλεται στον εαυτό σας, αυτό το θεατρικό ταξίδι.
