Στις εκλογές της 6ης Μαΐου, οι πολίτες έδωσαν ψήφο διαμαρτυρίας και τιμωρίας. Στην εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου, ψήφισαν με την προσδοκία η Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωπαϊκή οικογένεια και την κοινή νομισματική περιοχή, δίνοντας εντολή για κυβέρνηση συνεργασίας και συνευθύνης. Έτσι η λαϊκή ετυμηγορία άλλαξε τα πράγματα.
Οι Ευρωπαίοι φαίνεται να έχουν ανακουφιστεί με το αποτέλεσμα της κάλπης. Οι τρεις δυνάμεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) έχουν λαϊκή εντολή και ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οι πολιτικές δυνάμεις που πλειοψηφούν, έχουν πάνω-κάτω κοινό προσανατολισμό, με κάποιες επιμέρους διαφορές.
Η ΝΔ με μικρό προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ πέρασε στην πρώτη θέση. Ο ΣΥΡΙΖΑ με αυξημένα ποσοστά, ξεκαθάρισε την θέση του, μιας και είναι ανένδοτος να συμμετάσχει στο νέο κυβερνητικό σχήμα, περνώντας έτσι στην αντιπολίτευση και θα κριθεί για το αν λειτουργήσει υπεύθυνα, στέλνοντας το μήνυμα ότι δεν πρέπει να ληφθούν άλλα οδυνηρά μέτρα. Επομένως ίσως να σχηματιστεί τριμερής κυβέρνηση με τις δυνάμεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αφού η τελευταία κράτησε τις δυνάμεις της.
Η νέα κυβέρνηση θα δοκιμαστεί και θα κριθεί στα πρόσωπα που επιβάλλεται να έχουν αποφασιστικότητα και μεταρρυθμιστικό ρόλο. Το νέο κυβερνητικό σχήμα καλείται να εφαρμόσει το νέο μνημόνιο, αλλά πρέπει να κάνει σκληρή διαπραγμάτευση για να υπάρξει ένας επιμερισμός μέτρων με μεγαλύτερη διάρκεια. Θα περάσει από εξετάσεις συνέπειας. Σαν βάση με ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να παίξει έναν στρατηγικό ρόλο και να την στηρίξει, άλλωστε έβαλε τις περισσότερες υπογραφές.
Οι Έλληνες τόσα χρόνια δεν μάθαμε να συνεργαζόμαστε. Θέλαμε να είμαστε καπετάνιοι του εαυτού μας. Καιρός να συνεργαστούμε, δεν μας παίρνει αλλιώς. Κυβέρνηση λοιπόν, το γρηγορότερο δυνατό, μακριά από μικροκομματικούς εγωισμούς. Η κρίση απαιτεί δραστικές αλλαγές. Πρέπει να δρομολογηθούν οι διαδικασίες με ταχύτητα, τόλμη και μαχητικότητα. Έχουν στενέψει τα περιθώρια. Ο δρόμος θα είναι δύσκολος, δεν γίνεται διαφορετικά.
