Το καλοκαίρι λένε ήρθε… κι εγώ ακόμη το ψάχνω!
Η περίοδος που όλοι ή, ορθότερα, οι περισσότεροι λατρεύουν εμένα πάντα σπεύδει να μου ψιθυρίσει τις εξής δύο λέξεις: «Αγχώσου μελαγχόλησε!». Δε φταίει το δόλιο… κι ούτε έχω κάτι μαζί του, να με προετοιμάσει θέλει! Και για να προλάβω όσους τείνουν να με χαρακτηρίσουν αφοριστική ή απαισιόδοξή, ΠΑΙΔΙΑ… περιμένετε! Έχω τους λόγους μου.
Ας το πάρουμε λοιπόν από την αρχή! ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, το λέει ορθά κοφτά η λέξη!
«Κ»… όπως Καύσωνας, «Α»… όπως Ανάθεμα, «Λ»… όπως Λιώσιμο στο τρέξιμο (υπό το «Κ» που προείπα!), «Ο»… όπως Ολοήμερες εκδρομές που ποτέ δε μπορώ να κάνω, «Κ»… όπως καφέδες που νερουλιάζουν μη προλαβαίνοντας να τους πιώ από το «Λ» (βλέπε πιο πάνω), «Α»… όπως Απόγνωση, «Ι»… όπως Ιδρώτας, «Ρ»… όπως Ρουτίνα και τέλος «Ι»… όπως Ίχνος διασκέδασης!
Λείπει και το «Δ» φυσικά που παραπέμπει στη Δουλειά, η οποία προκαλεί όλα τα άνωθι… καθιστώντας το καλοκαίρι τουλάχιστον ΤΡΑΓΙΚΟ!
Αναρωτιέστε ε; Ακούστε λοιπόν! Το καλοκαίρι σε τουριστικό μέρος, δεν είναι τίποτε άλλο παρά «Κ», «Α», «Λ», «Ο», «Κ», «Α», «Ι», «Ρ», «Ι»!
Και μη ξεχνάτε και το άλλο! Η καλή εποχή από την αρχή της φαίνεται! Πως μπορεί να είναι ωραία μια εποχή που ξεκινά και τελειώνει με εξετάσεις; Είδατε; Έρχεστε στα λόγια μου!
Καλή διασκέδαση λοιπόν στους πάντα χρήσιμους και εξαιρετικά προικισμένους αιθεροβάμονες! (ευτυχώς… υπάρχουν και αυτοί!)
Όνειρα θερινής νυκτός
Μπήκε πια και ο Ιούνιος! Επισήμως καλοκαίρι, αν και τυπικά αρχίζει στις 21 Ιουνίου σύμφωνα με το θερινό ηλιοστάσιο. Όπως και να 'χει, είναι μια από τις αγαπημένες μου εποχές. Πρωτίστως διότι έχω την τιμητική μου, τέλη Ιουνίου γιορτάζω τα γενέθλιά μου, μιας και ανήκω στο ζώδιο του Καρκίνου και τέλη Αυγούστου είναι η ονομαστική μου γιορτή αφού ονομάζομαι Αλέξανδρος. Έπειτα το καλοκαίρι ταυτίζεται με την ανεμελιά, τους χαλαρούς ρυθμούς, την αποφόρτιση από τις σκοτούρες του χειμώνα, τον ήλιο, την θάλασσα. Η φύση βρίσκεται στο απόγειο της άνθησής της, οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά. Γενικά έχει μια ομορφιά αυτή η εποχή από όποια πλευρά και αν το εξετάσει κανείς. Βέβαια αν δεν υπήρχαν τα ενοχλητικά κουνούπια και οι ανυπόφοροι καύσωνες, θα ήταν ακόμη πιο καλά.
Τώρα τι περιμένω από αυτό το καλοκαίρι ε; Εννοείται και πάντα το τονίζω όσο τετριμμένο να ακούγεται, υγεία, γιατί δίχως υγεία δεν προχωράει τίποτα, ειδικά στις μέρες μας που ούτε να αρρωστήσει μπορεί κανείς! Να αποκτήσουμε επιτέλους βιώσιμη κυβέρνηση μετά από την πολύμηνη ακυβερνησία της χώρας μας. Άλλες εκλογές δεν αντέχουμε. Έχουν νεκρώσει τα πάντα από την μακρά προεκλογική περίοδο που διάγουμε. Να γίνουν και αυτές οι εκλογές ώστε επιτέλους να πάρουν μπρος όλα. Ύστερα, να βρω καμιά δουλειά, εποχιακή θα είναι, για παραπάνω μήνες θα είναι, δουλειά να ‘ναι μιας και ανήκω στο club των ανέργων όπως και πολλοί άλλοι. Για διακοπές δεν θα το ’λεγα -χορτάτο είναι το μάτι μου από διακοπές τα προηγούμενα χρόνια πριν την κρίση- περίοδο λιτότητας διανύουμε, και ποιος θα πάει πια; Βλέπουμε άλλωστε τα ξενοδοχεία να «βαράνε μύγες», κρατήσεις ήδη ακυρώνονται με την ρευστή πολιτικοοικονομική κατάσταση της Ελλάδας, η ακρίβεια στο ζενίθ της! Θα προτιμούσα να αρκεστώ σε μονοήμερες, άντε διήμερες αποδράσεις με παρέα, στην πανέμορφη Χαλκιδική που δεν την αλλάζω με όλα τα νησιά της χώρας! Οπωσδήποτε θέλω να δω ταινίες στο DVD ή στο σινεμά, γιατί η τηλεόραση θα μας «βομβαρδίσει» για άλλη μια χρονιά με επαναλήψεις από αμνημονεύτων ετών, να «χαθώ» στις σελίδες λογοτεχνικών βιβλίων, εφημερίδων, περιοδικών και αν ταιριάσει καμιά καλή θεατρική παράσταση από αυτές που θα περιοδεύσουν το καλοκαίρι, θα ήταν ότι πρέπει. Φυσικά θα δω EURO 2012 και Ολυμπιακούς Αγώνες. Κάποια στιγμή βέβαια πρέπει να βάλω την γυμναστική στην ζωή μου, διότι τεμπελιάζω σε αυτόν τον τομέα, ας ελπίσω να το υλοποιήσω το καλοκαίρι, τουλάχιστον να κάνω πιο τακτικά βόλτες με ποδήλατο. Θα χαρώ επίσης να συναντήσω φίλους που έχω κάτι μήνες να δω λόγω υποχρεώσεών μας την χειμερινή περίοδο.
Ε εντάξει καλοκαίρι χωρίς φλερτ, δίχως να θαυμάζουμε όμορφες γυναικείες υπάρξεις να λιάζονται στις παραλίες, όπως και να το κάνουμε δεν λέει. Μια γυναικεία συντροφιά θα με αναζωογονούσε, καθότι είμαι αδέσμευτος.
Αυτά πάνω-κάτω περιμένω από το καλοκαίρι. Τώρα βέβαια αν μου πέσει και το ΤΖΟΚΕΡ δεν θα μου κακοφανεί, αλλά ας προσγειωθώ καλύτερα στην πραγματικότητα.
Μακάρι για όλους μας να είναι ένα ξεχωριστό καλοκαίρι που θα αφήσει ωραίες αναμνήσεις, σαν αποκούμπι και πηγή θετικής ενέργειας για τον χειμώνα που θα ακολουθήσει!
Μπήκε;! Γιατί τελευταία με τη σπαστή ομπρέλα ασορτί κυκλοφορούσα στη πόλη. Καθότι εκεί που είχε λιακάδα, τον έπιαναν τον καιρό τα ψυχολογικά του (τι να κάνει κι αυτός-απάλευτος…) και ανοίγαν οι πύλες του ουρανού και η Έδεσσα ζήλευε τους καταρράκτες!
Καλοκαίρι….Μικρός μετρούσα αντίστροφα τον Ιούνιο, σα τους φαντάρους και τους φυλακισμένους, πότε θα κλείσουν τα σχολεία. Και αφού βάζανε λουκέτο για καλοκαίρι (γιούπι!!!) πήγαινα, για την ακρίβεια τραβούσα, τη μάνα μου, να με πάει στο βιβλιοπωλείο, να αγοράσουμε το “ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ” της ανάλογης τάξης δημοτικού…είναι δυνατόν;! Τη ψυχολογία-ανσασέρ είχα μικρός;!…Όχι ότι τώρα που μεγάλωσα, άλλαξα ανελκυστήρα…..Και βέβαια, αφού το παίρναμε το βιβλίο, το άνοιγα τη πρώτη μέρα, έγραφα το ονοματεπώνυμό μου, πάθαινα ψυχοπλάκωμα ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του κι όλως παραδόξως, το έχανα….έψαχνα (υποτίθεται) μέσα στο σπίτι, ολόκληρο το καλοκαίρι, να ξαναβρώ το χαμένο βιβλίο, να…μελετήσω, αλλά τίποτα-εκείνο άφαντο! Είχε πάει κι αυτό διακοπές, μαμά;!..Πώς να δικαιολογηθώ…και τον επόμενο χρόνο πάλι τα ίδια….
Φέτος, θέλω να πάω Σάμο. Δεν είναι το δημοφιλές νησί. Δεν πάει η κάμερα του Star. Aλλά εμένα μου αρέσει αυτό το νησί…σε μια παραλία, στο “Ναυαγό” που το μπαράκι του παίζει σα δύει ο ήλιος ελληνικά και μερακλώνουμε, να τραγουδώ εντός νερού, αλά Νίνο, “σα ναυαγοί, σα Ρωβινσόνες, δίχως νόμους και κανόνες”…Να πιω το cuba libre μου, στο μπαράκι, στη στροφή του λιμανιού, που έχει το ωραιότερο μπαλκόνι το νησί. Θέα στο πέλαγο, στα σπιτάκια του νησιού, θέα στη ζωή….Να βολτάρω στην ατέλειωτη τεράστια παραλία του…εκεί, εντός της πόλης….Να πάω βράδυ στους Μυτιληνιούς, το χωριο που λες και ξεχάστηκε από τη Φίνος Φιλμ, κι η Μανταλένα, συμμετάσχει στο πανηγύρι τους, με ικαριώτικους ρυθμούς…..Να χορέψω κι εγώ, και να πιω το deus μου (κρασί σαμιώτικο ημιαφρώδες και γλυκό, ανιστόρητοι!)….να ανηφορίσω στα ψηλά του, τα σοκάκια, εκεί που το ένα σπίτι γλυκοφιλά το δίπλα, κι όλοι είναι μια ….οικογένεια, σε χαρά και νεύρα. Να αφεθώ στο “Ηραίον” στη πλατεία, με το μυθιστόρημα της επιλογής μου….Θέλω πολλά;!
Αυτό επιζητώ φέτος…μπας και το καταφέρω…να αφεθώ…..κι ας είναι για λίγο…εγώ θα χαμογελώ για καιρό…Καλό μας Καλοκαίρι, παίδες!
