Αν ποτέ μας ρωτούσαν πως θα χαρακτηρίζαμε την εποχή που ζούμε, οι πιθανές απαντήσεις θα ήταν γρήγορη, αγχωτική, με το βάρος της επιβίωσης να κυριαρχεί στη καθημερινότητα μας. Οι άνθρωποι σήμερα τρέχουν και αγωνιούν να επιτύχουν στις καθημερινές εργασίες τους ή απλά να συντηρήσουν αυτές που έχουν καθώς βιώνουμε και δύσκολους οικονομικά καιρούς και η εργασιακή ανασφάλεια έγινε φόβος και τρόμος των ανθρώπων.
Μέσα όμως σε όλη αυτή τη σκοτούρα και το θλιβερό σκηνικό, παρά τους αγχωτικούς ρυθμούς της καθημερινότητας, ο άνθρωπος μπορεί να βρεί μικρές στιγμές χαλάρωσης και αναπνοής. Ας πούμε λοιπόν ότι για μία ημέρα θα αφήσουμε για λίγο τις σκέψεις και τα προβλήματα και θα δώσουμε λίγο ουσιαστικό και ποιοτικό χρόνο στον εαυτό μας.
Μια από τις καλύτερες μέρες για να γίνει αυτή η προσωπική ‘’αναζήτηση’’, είναι η Κυριακή καθώς είναι η αργία της εβδομάδας. Τη Κυριακή το ξύπνημα είναι χαλαρό, λόγος για δουλειά κανείς και ολόκληρη η πόλη κινείται σε νωχελικούς ρυθμούς που την κάνουν να θυμίζει σκηνικό ρομαντικής ταινίας-γλυκό και ήρεμο. Αυτά που συνήθως κάνουμε τη Κυριακή είναι το καθιερωμένο κυριακάτικο τραπέζι, οι καθιερωμένες επίσης κυριακάτικες εφημερίδες και ταινίες αλλά και το καθιερωμένο συναίσθημα μελαγχολίας όταν βραδιάζει πια και η Δευτέρα-εφιάλτης μας πλησιάζει με τις ευθύνες μας για δώρο.
Ωστόσο, πως άραγε θα ήταν οι Κυριακές μας αν τις αφιερώναμε πάντα σε κάτι που θα μας έδινε χρήσιμες γνώσεις, θα μας ψυχαγωγούσε ή απλά θα μας έκανε να αισθανθούμε καλύτερα ως άνθρωποι και να εκτιμήσουμε περισσότερο τη φύση μας ακόμα και την ίδια τη ζωή; Θα απαντούσα άκρως δελεαστικό. Κάτι που θεωρώ εγώ ότι μας προσφέρει όλα τα ανωτέρω απλόχερα είναι η τέχνη. Αυτή ή μικρή θεά αποτελεί διαχρονικά και παγκόσμια την απόδειξη ότι ο άνθρωπος μπορεί μέσα από την έκφραση του να αλλάξει τους άλλους, ακόμα και τον κόσμο. Το θέατρο, ο κινηματογράφος, η ζωγραφική, η μουσική και τόσοι άλλοι τομείς της τέχνης είναι αυτά που μας κάνουν να σκεφτούμε λίγο περισσότερο, να καταλάβουμε περισσότερα για εμάς και τους γύρω μας και μέσω αυτών να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι αναπτύσσοντας τα συναισθήματα μας και την αντίληψη μας για τον κόσμο και τη κοινωνία. Ας σκεφτούμε μόνο ότι το θέατρο, μεγάλο κεφάλαιο της τέχνης ,αποτελούσε βασικό θεσμό της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας ως χώρος συγκέντρωσης και εκπαίδευσης των πολιτών.
Κάπου εδώ λοιπόν φτάνει το σημείο ταύτισης Κυριακής και τέχνης. την Κυριακή, όπως είπαμε, χρόνος υπάρχει αρκετός και μέσα σε αυτόν μπορούν σίγουρα να χωρέσουν λίγες πινελιές τέχνης. Θα ήταν λοιπόν αρκετά ενδιαφέρον αν τις Κυριακές μας βάζαμε στόχο να γνωρίσουμε νέα πράγματα για τη τέχνη και τον πολιτισμό και αφιερώναμε ουσιαστικά τη μέρα μας σε αυτά. Μία νέα ταινία στο σινεμά, ένα καλό θεατρικό έργο της αρεσκείας μας , μια πρωτότυπη έκθεση ζωγραφικής ή μια ενδιαφέρουσα μουσική εμφάνιση αποτελούν μια καλή ιδέα για τη χαλαρή αυτή μέρα που λέγεται Κυριακή. Πρόκειται για αυτές τις μικρές συνήθειες του ανθρώπου που τον κάνουν να ξεχωρίζει από τα άλλα όντα και τον ανεβάζουν νοητικά και ψυχικά. Τον κάνουν να γίνεται πιο επιλεκτικός και να κοιτάει τη ζωή για τα βαθειά νερά και όχι για τις ακτές της οπού πατάνε όλοι. Και κάπως έτσι γινόμαστε λίγο καλύτεροι, και καταλαβαίνουμε τελικά ότι οι αληθινές αξίες και τα δώρα της ζωής δεν έχουν ιδιαίτερη τιμή και δεν κοιτάνε κοινωνικές θέσεις. Η τέχνη είναι για όλους, αρκεί να την αναζητήσουν. Τις Κυριακές ίσως να μας είναι πιο εύκολο τελικά.
Υ.Γ .Να σημειωθεί αγαπητοί viewers ότι ειδικά σε αυτούς τους χαλεπούς ,οικονομικά, καιρούς πολλοί κινηματογράφοι και θέατρα έχουν φοιτητικά εισιτήρια ή έχουν μειώσει το εισιτήριο τους , ενώ πολλές εκθέσεις και πολιτισμικά γεγονότα είναι συχνά δωρεάν. Έτσι για να δώσουμε έμφαση στο ότι η τέχνη επιβιώνει ακόμα και στα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια του τόπου αυτού.
Αρθρογράφος : Ζωή Δανιηλίδου
