Πάντα χαμογελαστός. Δε θυμάμαι ποτέ τον Αργύρη Αγγέλου, κατσούφη ή συνοφρυωμένο. Ποτέ. Πάντα πρόσχαρος, έτοιμος να απαντήσει, σε ότι τον ρώτησα για το MySalonika. Ένας επιτυχημένος ηθοποιός που φέτος κάνει…”Βαφτίσια”, ενώ γίνεται και “Μάικ ο Φασολάκης”. Λίγο πριν τη τηλεοπτική πρεμιέρα του “Dancing with the stars 3”, τον ρώτησα τα πάντα.
συνέντευξη στο Γιώργο Παπανικολάου
Φέτος, θα είστε με το Νίκο Μουτσινά, στο θέατρο, στα “Βαφτίσια”. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Με το Νίκο γνωριζόμαστε από τη σχολή. Κάναμε πολύ παρέα τότε, κοινές αγωνίες…στη πορεία, ήρθαν έτσι τα πράγματα που χαθήκαμε κάποια στιγμή, ώσπου βρέθηκαμε πριν λίγα χρόνια.Όταν έγραψε την “Ελίζα” βρεθήκαμε και μου είπε ότι ήθελε να δουλέψουμε μαζί και έτσι ήρθε η ώρα. Χαίρομαι πολύ, που θα είμαι σε ένα έργο του Νίκου Μουτσινά και της Τζένης Διαγούπη. Κατά τη γνώμη μου, εξελίσσεται απίστευτα. Και θεώρησα πολύ σημαντικό, να με εμπιστευτεί σε κάτι δικό του. Να ταιριάζω σε αυτό που έχει οραματιστεί και χαίρομαι που θα βρεθώ με φίλους, επί σκηνής.
Το γεγονός ότι πρόκειται για αντικατάσταση στο ρόλο, το κάνει πιο δύσκολο όλο αυτό;
Όχι, νομίζω. Τα παιδιά σκίσανε το καλοκαίρι, την είδα τη παράσταση ως θεατής, δεν μπήκα στο τρυπάκι να παρατηρώ ως κάποιος που θα μπει μέσα σε αυτό. Ο Νίκος, με διαβεβαίωσε, ότι φέτος το χειμώνα θα είναι μια ολοκαίνουργια παράσταση, αν αναλογισθείς, Γιώργο, ότι και η Ζέτα Μακρυπούλια παίρνει τη θέση της Μαρίας Σολωμού. Θα αλλάξουν κάποια πράγματα, θα μπούνε κάποια πρόσθετα. Οπότε για μένα είναι μια παράσταση από την αρχή, από το μηδέν.
.jpg)
Και ταυτόχρονα στο θέατρο ΑΛΙΚΗ, με το “Μάικ το Φασολάκη” της Μαρί Κυριακού, στον ομώνυμο ρόλο. Δύσκολο στοίχημα το παιδικό;
Επαγγελματικά δεν έχει τύχει να κάνω παιδικό. Μεγαλώνοντας, ίσως με φόβιζε λίγο αυτό….έχοντας πολλά ανήψια, γνωρίζω από τα παιδιά πως ότι τους αρέσει ή όχι, στο δείχνουν με μεγενθυμένο τρόπο. Όταν μου τηλεφώνησε η Μαρί Κυριακού, που ήταν συγκρατημένη, όπως μου ομολόγησε εκ των υστέρων, είχε έναν ενδοιασμό και φοβόταν ότι θα της πω όχι, δε ξέρω πώς το είδε…Εγώ, όμως ένιωσα μεγάλη τιμή με τη πρόταση. Παρακολουθώ, όλα αυτά τα χρόνια, το έργο που κάνει η Μαρί, και είναι πολύ σημαντικό σε σχέση με αυτό που κάνει για τα παιδιά. Και ήξερα επίσης, ότι ο Μάικ ο Φασολάκης είναι ένας αγαπημένος ήρωας. Και θαυμάζω Γιώργο, πολύ τους δημιουργούς. Πόσο μάλλον, όταν αυτό που σε καλούν να δώσεις σάρκα και οστά, είναι άκρως επιτυχημένο, όπως το ονειρεύτηκε η Μαρί. Άλλωστε, όλο αυτό το στοίχημα είναι πλαισιωμένο με τους καλύτερους συντελεστές. Μετράει πολύ για μένα, που είναι η Θέμις Μαρσέλλου, σκηνοθέτρια, και είμαι κατενθουσιασμένος με τη μουσική του Θάνου Παπανικολάου-τα τραγούδια είναι ένα και ένα!
Από όλα τα είδη θεάτρου που έχετε παίξει και είναι πολλά, από μιούζικαλ μέχρι πρόζα, αγαπάτε κάποιο λίγο περισσότερο;
Όχι. Είτε κάνω δράμα, είτε πρόζα, είτε οτιδήποτε, το χαίρομαι εξίσου. Είμαι τυχερός, γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω πολλά πράγματα. Έχω μάθει από τους δασκάλους μου, να μην σνομπάρω τίποτα. Απλά, σε κάθε πρόταση που μου γίνεται, έχω ένα ένστικτο που ξέρω μέχρι που με παίρνει. Μέσα μου βαθιά, πέρα από ανασφάλειες και αγωνίες που έχω, όταν αποφασίσω να κάνω κάτι, ξέρω ότι αυτό που αναλαμβάνω μπορώ να το φέρω εις πέρας. Και αυτό συμβαίνει, με όλες μου τις θεατρικές δουλειές. Δεν έχω υπάρξει σε δουλειά, που να μην αισθάνθηκα ότι δεν μπορώ να την υποστηρίξω.
Όταν πέφτετε πάνω στη χιλιοστή επανάληψη του “Πάρα Πέντε”, το παρακολουθείτε, το μελετάτε, βλέπετε σκηνές και τρόπους παιξίματός σας;
Έχουν περάσει πέντε χρόνια. Πλέον το βλέπω σαν θεατής. Θυμάμαι στιγμές, που εσείς δεν ξέρετε…στιγμιότυπα πίσω από τις κάμερες και γενικά όλο αυτό έχει αφήσει ένα γλυκό συναίσθημα. Πολύτιμες αναμνήσεις. Είναι μια περίοδος που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Και τώρα πια, θα ήθελα να γινόταν έτσι που να το ξαναζούσα αυτό. Τότε υπήρχε άγχος, τρέξιμο, υποχρεώσεις…ίσως δεν το χάρηκα όσο θα ήθελα…Συνειδητοποιούσαμε ότι συνέβαινε γύρω μας….μου λείπει λίγο το από πίσω….ότι ζήσαμε με τα παιδιά.
Από τον ήρωα Λαζάρου στις “Σαββατογεννημένες”, έως σήμερα, τί έχει διαφοροποιήθεί μέσα σας;
Ωριμάζω, όπως συμβαίνει σε όλο το κόσμο. Έχω φτάσει στα 35 μου χρόνια, και συνειδητοποιώ ότι αγαπάω περισσότερο αυτή τη δουλειά. Εξελίσσομαι και είμαι χαρούμενος για τους ανθρώπους που συνεργάζομαι. Από εκεί και πέρα, σαν άνθρωπος έχω γίνει πιο αυστηρός με τις επιλογές μου γενικά….έχω γίνει λίγο πιο κλειστός, έχω αρχίσει να αγαπώ πιο πολύ τον εαυτό μου και του παρέχω περισσότερο προσωπικό χρόνο. Να προσέχω πιο πολύ τον Αργύρη.
Στο Dancing with Stars, αφαιρώντας το κομμάτι νικητής, θα το ξανακάνατε; Ένας ηθοποιός αξίζει το κόπο να μπει στην διαδικασία ενός τηλεοπτικού παιχνιδιού;
Ναι. Μου είχαν προτείνει και τη πρώτη φορά που έγινε, μα και το φοβήθηκα λιγάκι και είχα τη παραγωγή του θεατρικού RENT και δεν είχα χρόνο. Όταν το είδα να γίνεται, και τη δεύτερη χρονιά με πήραν τηλέφωνο, είπα αμέσως το ναι. Πέρασα πολύ όμορφα και από εκεί πήρα πολλά πράγματα. Εξέλιξα τη κίνησή μου και ήρθε στη ζωή μου, μια εποχή που ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό. Να περάσω καλά μέσα σε αυτό και με υπέροχους συντελεστές. Και δε θα σου κρύψω ότι, μετά το DANCING έχω εισπράξει πάρα πολύ σεβασμό. Ίσως σου ακούγεται μεγάλη η λέξη που σου λέω, μα έχει τύχει άνθρωποι που δεν το περίμενα, να μου πουν ότι μέσα από αυτό είδαν κάτι τελειώς διαφορετικό από μένα….
Ασχολήθηκατε και με τη θεατρική παραγωγή στο “RENT”…
Ναι το πλήρωσα…(γέλια)
Μεγάλη παραγωγή, θα το ξανατολμούσατε με άλλο θεατρικό;
Εννοείται. Το έχω ήδη έτοιμο. Απλά, επειδή το “RENT” ήταν πολύ μεγάλο για πρώτη φορά, έχασα…Και το ήξερα ότι θα χάσω. Επομένως, τώρα κάνουμε ένα διάλλειμα, να ΄ρθούμε στα ίσα μας και βουρ για το επόμενο. Μου το λέει συνέχεια η Κάτια Δανδουλάκη, που είναι χρόνια παραγωγός, “όταν έχεις αυτό το μικρόβιο, δεν θεραπεύεται”. Είμαι σίγουρος ότι θα το ξανακάνω και ανυπομονώ για τη στιγμή εκείνη. Θαρρώ, ότι έχω ταλέντο να μαζεύω ανθρώπους και να φτιάχνεται μια δυνατή ομάδα, έχω και ταλέντο στην οργάνωση, βλέπω παραστάσεις στο εξωτερικό και έχω πολλά πράγματα στο κεφάλι μου, που θέλω να υλοποιήσω.
Στη τηλεόραση, ελληνική μυθοπλασία θα ξαναυπάρξει;
Ναι. Δεν γίνεται να μην υπάρξει ξανά. Σίγουρα θα υπάρξει. Το θέμα είναι το πότε. Ο κόσμος έχει αποδείξει ότι τις καλές δουλειές τις στηρίζει και τις θέλει. Το θέμα είναι να βρεθεί μια φόρμουλα, να αποφασίσουν κάποιοι άνθρωποι να συμβιβαστούν και με λιγότερα, σε δουλειές που δεν θα κοστίζουν πολύ. Απλά πρέπει να βάλει κάποιος το μυαλό του κάτω, να εφεύρει το τρόπο. Είχαμε λίγο επαναπαυθεί και τα θεωρούσαμε όλα εύκολα…κι αυτό πληρώνουμε, γενικότερα και ειδικότερα στη δουλειά μας. Ευφυείς άνθρωποι υπάρχουνε, άνθρωποι που αγαπούν τη δουλειά υπάρχουν, καλοί ηθοποιοί υπάρχουν, συνεπώς αν μαζευτούν όλοι αυτοί και τα βρούνε, θα γίνουν υπέροχα πράγματα.
Υπέροχος κι ο Αργύρης….Δεν θα τον ξεχάσω, να παίζει πριν πολλά χρόνια, άγνωστος τότε, στο πλάι της Μιμής Ντενίση. Μετέπειτα, ένα καλοκαίρι στο ΠΑΡΚ, να ξεχωρίζει με τη σκηνική του παρουσία, σε μια μουσική παράσταση με την Εύα Κοταμανίδου, τη Μαρία Γεωργιάδου, τη Λένα Αλκαίου. Και ύστερα ήρθαν οι Σαββατογεννημένες, το Παρα Πέντε, το “BLOOD BROTHERS” στο πλάι του Κώστα Σπυρόπουλου, αλλά και με το Γιώργο Καπουτζίδη και τη Ζέτα Μακρυπούλια στο θέατρο ΙΛΙΣΙΑ σε κομεντί ….και το RENT, παράσταση-σταθμό στη θεατρική Αθήνα….Κάθετι, μια επιτυχία του. Και αυτό, στις μέρες μας, δεν είναι λίγο….
