Επικοινωνιακός άνθρωπος. Μοναχά πιο πλούσιος, μπορείς να βγεις, σε μια συνομιλία μαζί του. Και με αφορμή το θεατρικό έργο, όπου πρωταγωνιστεί και κλέβει παράσταση, στο θέατρο ΕΓΝΑΤΙΑ Θεσσαλονίκης, πραγματοποιήσαμε μια συζήτηση εφ΄όλης της ύλης, για το MySalonika. Ευγενέστατος, ειλικρινής, εγκάρδιος Γιάννης Ζουγανέλης…
συνέντευξη στο Γιώργο Παπανικολάου
Τί έχει κάνει τόσο μεγάλη επιτυχία τη “Σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Παπαχαραλάμπους”; Αρκεί ένα “δυνατό” κείμενο από τη Δήμητρα Παπαδοπούλου και τρεις αξιόλογες ερμηνείες, από τους ηθοποιούς της παράστασης;
Το θέατρο είναι όπως η ζωή. Για να πετύχει το θέατρο χρειάζονται πάρα πολλά πράγματα. Χρειάζεται αλήθεια, αγάπη και αυτές είναι κομβικές έννοιες στη ζωή. Πρέπει να αντιλαμβανόμαστε πού ζούμε και να επικοινωνούμε ο ένας με τον άλλον. Αυτό ισχύει στη ζωή. Η τέχνη είναι κάτι που δεν μπορεί να συγκριθεί με τη ζωή. Η ζωή είναι το ανώτερο στοιχείο. Η τέχνη μπορεί να κάνει τη ζωή πιο αντιληπτή. Γιατί εκθέτει περισσότερο τη ζωή, από ότι η ίδια μπορεί να εκθέσει τον εαυτό της. Και από την άλλη, ζούμε τη πραγματικότητα, που είναι το μεγαλύτερο ψέμα. Η αλήθεια είναι ξεχωριστή για το καθένα, όπως η προσωπικότητά του και η διαφορετικότητά του. Όλες αυτές οι συγκυρίες έκαναν αυτό το έργο επιτυχία. Η συγγραφέας του, είχε αυτή την ιδέα για τις ανθρώπινες σχέσεις και πώς η οικονομική κρίση μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά, ακόμα και στη σεξουαλική λίμπιντο των ανθρώπων. Γελάς με πράγματα που πρέπει να κλαις. Φέτος, ευφυώς η Δήμητρα Παπαδοπούλου, έβαλε άλλο ζεύγος, με διαφορετικά επαγγέλματα, έτσι ώστε να εντάξει όλα αυτά που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Ο κόσμος μας τίμησε. Και το σημαντικό είναι πως ο κόσμος έρχεται στο θέατρο, όχι από το περίσσευμά του. Αλλά από το υστέρημά του.
Από τις εποχές του “Αχ Μαρία” ή μιλώντας για θέατρο, τις εποχές του θεάτρου ΜΙΝΩΑ, μέχρι σήμερα τί έχει αλλάξει; Υπάρχουν σταθερές που έχουν χαθεί;
Ο κόσμος τώρα ψάχνει λιγότερο. Η ζωή δεν του έχει επιτρέψει να βρει αυτός, τις επιλογές του. Δηλαδή, αποδέχεται πιο εύκολα το γνώριμο, αυτό που έχει “επικοινωνηθεί”. Σε σχέση με παλαιότερα που ο κόσμος έψαχνε και ο ίδιος αναδείκνυε τις επιτυχίες. Επίσης, ο κόσμος έχει γίνει πιο συνειδητοποιημένος και πιο ιδεολόγος. Διότι αποκαλύφθηκαν όλοι. Η εξουσία, η προδοσία των πολιτικών και της πολιτικής, έχουν αποκαλυφθεί. Και ως προς αυτό είναι απογοητευμένοι. Αλλά αυτή η απογοήτευση, θα φέρει νίκη στην ανθρώπινη υπόσταση. Διότι η πραγματική αλήθεια δεν είναι να παλεύεις μέσα στα κόμματα και να παλεύεις μέσα από αυτό το ψέμα. Τα κόμματα δεν υπηρέτησαν ποτέ τη πατρίδα. Επιπροσθέτως, υπάρχει μια πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό- πολλές φορές στο παρελθόν, νίκησε το κακό και η έλλειψη αισθητικής- αυτά, όλα είναι αλληλένδετα και δεν βοηθούσαν.
Στις μέρες μας, τί θεωρείτε επαναστατική πράξη;
Να αλλάξουμε, ο καθένας ξεχωριστά, στις συνήθειές του και στη καθημερινότητά του. Να γίνουμε ποιητές. Το να είσαι ποιητής, είναι επαναστατική πράξη. Σημαίνει ότι ενδιαφέρεσαι να ποιήσεις, να δημιουργήσεις κάτι και να το επικοινωνήσεις. Επιπλέον, να “σπάσεις” τα ταμπού. Να καταλάβεις τί είναι προοδευτικό και τί δεν είναι. Να μην είσαι κολλημένος, στο ότι πρόοδος είναι, να ΄σαι οπαδός ενός αριστερού κόμματος και ταυτισμένος με ιδεολογίες και προπαγάνδες. Δε πιστεύω στα κόμματα και δεν μιλάω από δεξιά συντηρητική λογική. Μιλάω αντιεξουσιαστικά. Πιστεύω στη κυβερνητική εξουσία, αλλά όχι στην εξουσία όπως έχει εφαρμοστεί τα τελευταία χρόνια. Μια επαναστατική πράξη είναι να πολεμάς το καπιταλισμό που αποκαλύφθηκε. Ο καπιταλισμός είναι ότι πιο χυδαίο υπάρχει στη ζωή μας. Αγνοεί κυρίως, τις χαμηλές διαστρωματώσεις των ανθρώπων. Δημιούργησε ένα “τέρας”, την οικονομία, που τρώει και τον ίδιο. Επαναστατική λοιπόν πράξη, είναι να μην είσαι υπάλληλος κανενός και σαν προσωπικότητα, όχι σα μάζα, να μπεις πιο δυνατά στο ξεχωριστό που έχεις, να βρεθείς με τους ανθρώπους και να αρχίσεις να πολεμάς το σύστημα, είτε από μέσα, είτε απέξω. Όχι με πέτρες. Ούτε με κουκούλες. Με το πρόσωπο σου καθαρό. Να φαίνεται! Γιατί το πρόσωπο είναι η ένδειξη της υπόστασής μας. Και να βρεθείς με τους ανθρώπους αλλάζοντας καθημερινά. Διότι δεν υπάρχει εξέλιξη δίχως αλλαγή. Από το τρόπο που ξυπνάμε, που πίνουμε το καφέ, που συμβιώνουμε και βέβαια να παλεύουμε για το “σπάσιμο” της ψευτοπραγματικότητας.
Ο Έλληνας μπορεί να τα καταφέρει όλα αυτά; Να αλλάξει;
Είμαστε στο πάτο. Είναι νομοτελειακή η αλλαγή. Είμαι Έλληνας. Ζω σε αυτό το γεωγραφικό μήκος και πλάτος, αποδεχόμενος και προσπαθώντας να ισορροπήσω μέσα στην ελληνική φιλοσοφία και το πνεύμα. Η ελληνική γλώσσα μιλιέται χιλιάδες χρόνια. Για να καταλάβετε τί σημαίνει εξουσία και προβοκάτσια, για παράδειγμα, αυτή η πιο πλούσια γλώσσα στο κόσμο, έγινε σε μονοτονικό σύστημα, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης. Εμείς, που δημιουργήσαμε τα πάντα εδώ, σε ότι αφορά επιστήμες, μαθηματικά…η γη μετράται με την ευκλείδεια γεωμετρία, το πυθαγόρειο θεώρημα είναι βασικό για την εξέλιξη των μαθηματικών, οι Έλληνες μιλήσαμε για το θέατρο, τη γλυπτική, την αστρονομία, μιλήσαμε για το σύμπαν, για τις μαύρες τρύπες…Εμείς δεν έχουμε Ακαδημία Τεχνών. Δεν έχουμε πανεπιστήμιο για τις Τέχνες και παρόλα αυτά έχουμε πεφωτισμένους ανθρώπους. Εμείς που δεν έχουμε παιδεία στα ωδεία, δημιουργήσαμε τη μεγαλύτερη τραγουδίστρια στο κόσμο, τη Μαρία Κάλλας. Το μεγαλύτερο-μακράν-μαέστρο μουσικής, τον Δημήτρη Μητρόπουλο. Έχουμε μεγάλους καλλιτέχνες που είναι έρμαια της καθημερινότητας και του βιοπορισμού τους. Όμως, και στις δύσκολες συνθήκες, τώρα στο πάτο, αφυπνισμένοι θα μπορέσουμε να γίνουμε ένα σώμα που θα παλέψει τη μιζέρια.
Στη τηλεόραση, έχουμε να σας δούμε από “Τα Μυστικά της Εδέμ” της Έλενας Ακρίτα και του Γιώργου Κυρίτση. Και κάποιες εμφανίσεις στο Λάκη Λαζόπουλο, στο “Αλ Τσαντίρι Νews”. Τηλεοπτικές εκπομπές, όπως κάνατε στο παρελθόν, το “Γεια χαρά νταν Ζούγκα”, “Κουφώματα” κ.λ.π…σε εποχές κρίσης, δεν θα μπορούσαν να γίνουν; Με την έννοια ότι περισσότερο λειτουργούσε το μεράκι, παρά το μεγάλο οικονομικό budget….
Eμείς, τα κάναμε σχεδόν αμισθί, όλα αυτά, και σας το λέω με όλη μου την ειλικρίνεια. Καταρχάς, έχω προτάσεις για τηλεόραση, και τώρα. Δεν τις αποδέχομαι, διότι έχω την πολυτέλεια να ισορροπώ βιοποριστικά, με τα άλλα πράγματα που κάνω και δεν πολυσυμφωνώ με αυτές τις προτάσεις. Η πρόταση, όπως και να ΄χει, είναι κάτι πολύ τιμητικό. Έχω προσπαθήσει κατά καιρούς, και κυρίως στη κρατική τηλεόραση, καθότι γέννημα-θρέμμα της ΕΡΤ, έμαθα πολλά εκεί και κάναμε σημαντικά πράγματα στην εκπαιδευτική τηλεόραση….έτσι εγώ, έχω κάνει προσπάθειες-με κάλεσε ο Λάμπης Ταγματάρχης-πήγα στο γραφείο του μιλήσαμε, με κορόιδεψε. Και τώρα με καλέσανε, μαζί με την εταιρεία Άνωση, δούλεψα ένα μήνα, για να συνεργαστούμε, να κατασταλλάξουμε σε κάτι που να είναι ψυχαγωγικό και ξαφνικά εξαφανίστηκαν. Παρόλα αυτά, θα το πολεμήσω. Έκανα, ευτυχώς, κάποια πράγματα με το Λάκη Λαζόπουλο. Θέλω να σας πω, ότι έχω μπούσουλά μου, την ανθρώπινη επικοινωνία. Και με ενδιαφέρει να παίρνω θέση. Όπως το έκανα, με το τελευταίο δίσκο μου, με τίτλο “Με γεια το κούρεμα”. Είμαι σε μια συνεχή δημιουργική εγρήγορση.
Πίσω από έναν σημαντικό άνδρα, βρίσκεται πάντα μια σπουδαία γυναίκα. Τι εκτιμάτε περισσότερο στη σύζυγό σας, Ισιδώρα Σιδέρη;
Είναι σύντροφος, είναι μια γυναίκα που λειτουργεί εξαιρετικά σα μάνα. Στηρίζει την οικογένεια. Είναι μια κατασταλλαγμένη γυναίκα σε αισθητική και απόψεις. Είναι οξεία, ως άνθρωπος και στη κριτική της. Δεν συμφωνούμε σε όλα. Αλλά, όπως λέω και στο φετινό μας έργο “η αρμονία δεν γίνεται με ταυτισμένες απόψεις, γίνεται με τη διαφορετικότητα”. Και έτσι επέρχεται και μεταξύ μας η αρμονία. Η Ισιδώρα ήταν βασικό κομμάτι του “Αχ, Μαρία”-μιας και το αναφέρατε- εκεί όπου άλλαξε όλη η ιδεολογία στη διασκέδαση. Ήταν η τραγουδίστρια που ερμήνευε και σκληρά και τρυφερά τραγούδια. Την αγαπούσε πολύ, τόσο ο Μάνος Χατζιδάκις, όσο και η Έλλη Λαμπέτη. Είπα δύο προσωπικότητες που κι εγώ, αγαπώ πολύ. Η Ισιδώρα ήταν η γυναίκα που ισορρόπησε σε όλα. Και όλα γινόντουσαν, στο “Αχ Μαρία”, εκ των ενόντων. Σκηνικά, κοστούμια, μακιγιάζ…Άνθρωπος που δεν ήταν προσωποπαγής. Κι έτσι παραμένει…
Με την Ελεονώρα, θα θέλατε κάποια στιγμή, επί σκηνής, να συνεργαστείτε σε κάτι, ίσως, μουσικοθεατρικό;
Η Ελεονώρα είναι κόρη μας. Καμαρώνω γι αυτήν, αλλά δεν είναι ιδιοκτησία μας. Εγώ συστήνω, στους ανθρώπους να μην αισθάνονται τα παιδιά τους, ιδιοκτησία τους, διότι έτσι κόβονται τα φτερά τους. Κατάλαβα, όταν ήταν πολύ μικρή η Ελεονώρα, ότι θα ασχοληθεί με τη Τέχνη. Όταν δεν ήταν ευρέως γνωστή, κάναμε μαζί τα “Παραμυθοτράγουδα”, κάναμε τα τραγούδια για τους Παραολυμπιακούς αγώνες, που δεν κυκλοφόρησε τότε. Στο τελευταίο μου δίσκο, έχω γράψει ένα τραγούδι το “Να φυλάγεσαι” που το τραγουδάμε μαζί, σε στίχους του Αντώνη Ανδρικάκη. Πρόκειται για ένα τραγούδι, όπου εξομολογεί τη σχέση πατέρα-κόρης. Τώρα, να συνυπάρξουμε στη σκηνή, μπορεί να γίνει αργότερα. Άλλωστε πλέον έχει αυτονομηθεί. Ξέρετε, εγώ δεν ήθελα να είμαι από πάνω. Και όταν ακόμα, πριν 7-8 χρόνια, είχε πάει στο Γιώργο Νταλάρα σε μια οντισιόν, της είπα “μη πεις το επίθετο. Πες Ελεονώρα”. Όχι, πως είχα κάτι με το Νταλάρα! Απλά, να ξέρει εάν επιλεγεί, ότι το κατάφερε μόνη της.
Το 2013, ποια είναι η σημασία του να εκτίθεσαι; Βασίζεται η ερώτηση, σε τίτλο διατριβής σας στο Μόναχο….
Ήταν διδακτορικό-έρευνα. Το να εκτεθούμε τώρα, είναι το πιο σημαντικό από κάθε άλλη φορά και με φόρα στο χρόνο. Το να μην εκτίθεσαι σε βάζει στο μικρόκοσμό σου. Άνθρωπος που εκτίθεται, που έχει τόλμη να εκτεθεί, είναι άνθρωπος που θα αγαπηθεί, θα αγαπήσει, ο άνθρωπος που δεν φοβάται να πει για τις ασχήμιες του-που τον βγάζουν από τη μορφή του-η έκθεσή μας, κοινωνική και ανθρώπινη, μας φέρνει πιο κοντά με τους υπόλοιπους. Και στη τελική, η έκθεση είναι ένας πόρος στην ανάπτυξή μας. Πιστεύω πολύ στη καθημερινότητα που συντελεί στην εξέλιξη μας…..
Πληροφορίες Παράστασης
“Η Σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Παπαχαραλάμπους”
της Δήμητρας Παπαδοπούλου
για 15 μόνο παραστάσεις
Σκηνοθεσία: Δήμητρα Παπαδοπούλου, Αγγελίτα Τσούγκου
Σκηνικά: Γιάννης Μουρίκης
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
Βίντεο: Αντώνης Δελαπόρτας
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Φρόσω Ράλλη
Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Ζουγανέλης, Τζόυς Ευείδη, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 19€ Φοιτητικό – μαθητικό:16€
Ειδικές τιμές για ανέργους – πολύτεκνους & συλλόγους
ΘΕΑΤΡΟ ΕΓΝΑΤΙΑ
Πατριάρχου Ιωακείμ 1 – Πλ. Αγ. Σοφίας,
Τηλ.: 2310-225172
Παραστάσεις:
Τετάρτη-Πέμπτη-Παρασκευή: 21:15,
Σάββατο: 18:15 & 21:15,
Κυριακή: 20:00
