O Έλληνας κωμικός που μας παρουσίασε με το πιο ανορθόδοξο τρόπο, το καλύτερο προφιτερόλ της ζωής μας, πριν από πενήντα χρόνια ακριβώς και έμελλε να γράψει τεράστια ιστορία ο τρόπος αυτός, στο ελληνικό σελινόιντ. Ο “Αντωνάκης” που καπελώθηκε και επέστρεψε φέτος στη ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη “Αν”, αποδεικνύοντας το κλασσάτο τρόπο παιξίματός του. Ο σπουδαίος Γιώργος Κωνσταντίνου, στο ΜySalonika.
συνέντευξη στο Γιώργο Παπανικολάου
Κύριε Κωνσταντίνου, σας πετυχαίνω, στη Θεσσαλονίκη….
Ναι. Συνεργάζομαι με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, και ανεβάζουμε το “Κατά Φαντασίαν Ασθενή” του Μολιέρου, στο θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Μου έκανε τη πρόταση ο Σωτήρης Χατζάκης, διευθυντής του Κ.Θ.Β.Ε. και σκηνοθέτης της παράστασης και αποδέχθηκα με μεγάλη χαρά.
Και έτσι σας βλέπουμε πρωταγωνιστή, σε έργο του Μολιέρου…
Ναι, σε ένα έργο αληθινό. Μια ειλικρινά, αληθινή παράσταση. Σε κείμενο Μολιέρου, τον οποίο δεν έχω παίξει…δεν διδάχτηκα στη σχολή…Και είναι μεγάλη μου η χαρά, που καταπιάνομαι με commedia del arte. Και μέσα από ένα ωραίο χιούμορ που διακατέχει ολόκληρη τη παράσταση, ασχολούμαστε με διαχρονικά θέματα.
Εντελώς κόντρα όλα;
Όντως…και σαν είδος, το μολιερικό κείμενο δεν το έχω υπηρετήσει και βεβαίως, ως χαρακτήρας, δεν έχει σχέση με μένα. Δεν είμαι διόλου…αρρωστόφιλος.
Οι συντελεστές αυτής της παράστασης;
Πολλοί. Είμαστε πολύς κόσμος, σε αυτή τη-κατά τη γνώμη μου-πολύ ωραία σκηνοθετική μπαγκέτα του Σωτήρη Χατζάκη. Η απόδοση είναι του Ερρίκου Μπελιέ, σκηνικά και κοστούμια της Έρσης Δρίνη, η μουσική του Γιώργου Χριστιανάκη και παίζουν πολύ καλοί ηθοποιοί του Κρατικού.
Πόσο εύκολο είναι ένας ηθοποιός να παίζει σε μια κρατική σκηνή;
Δυστυχώς, δεν είναι εύκολο για τους ηθοποιούς, από οικονομικής πλευράς να παίζουν σε κρατικές σκηνές. Αλλά όποτε εμένα μου συμβαίνει, το χαίρομαι πολύ!
Ποια η γνώμη σας, για τις δύο κρατικές σκηνές;
Θεωρώ, ότι γίνεται πολύ καλή δουλειά. Εγώ το χαίρομαι και το απολαμβάνω, όπως σας είπα, που βρίσκομαι στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Και σε επίπεδο δραματουργίας. Τώρα κάνουμε μία παράσταση, που σαν “στήσιμο”-παραγωγή, μοναχά μια κρατική σκηνή μπορεί να πραγματοποιήσει.
Και το κοινό ανταποκρίνεται;
Σαφώς! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι τόσο ο “Κατά Φαντασίαν Ασθενής”, όπως επίσης και “Το Μεγάλο μας Τσίρκο” πηγαίνουν καταπληκτικά. Έχουν μαζική προσέλευση.
Σε καιρό κρίσης, το θέατρο αντέχει;
Ναι. Έχω παρακολουθήσει από παιδί, ότι σε καιρούς κρίσης, το θέατρο αντέχει και δυναμώνεται. Ο κόσμος έχει ανάγκη να πάει στο θέατρο. Και όταν είναι και όμορφο το έργο, όπως τώρα, γεμίζει το θέατρο.
Θα τα καταφέρουμε στην όλη κατάσταση που βιώνουμε;
Είναι κάτι που θα πρέπει να σκεφτούν οι κυβερνώντες. Και εμείς, όμως, οφείλουμε σαν άνθρωποι να είμαστε ενεργοποιημένοι.
Οι καλλιτέχνες δεν έχουν επαναπαυθεί;
Όχι. Πιστεύω ότι προσπαθούν να παράγουν καλό έργο. Παραστάσεις καλές. Με όσα μέσα υπάρχουν. Αλλά και όλοι μας, σαν ενεργοί πολίτες, θα πρέπει να προσπαθούμε, στη καθημερινότητα μας, για το καλύτερο..έτσι ώστε να μη σταματήσει η ροή της κοινωνίας.
.jpg)
Τί σας αρέσει και τί όχι, στη Θεσσαλονίκη;
Καταρχάς, δεν υπάρχει κάτι που να μην μου αρέσει στη Θεσσαλονίκη. Χαίρομαι κάθε φορά που έρχομαι στη πόλη και παίζω θέατρο, και μένω εδώ. Όλα στη Θεσσαλονίκη είναι ειλικρινά, πολύ όμορφα. Οι άνθρωποι της πόλης. Ανοιχτόμυαλοι, έξω καρδιά, διασκεδάζουν όσο μπορούνε. Αντέχουν και χαμογελούν.
Αντέχει και χαμογελά και εκείνος. Τον έχω δει, Γιάννη Αγιάννη στους “Άθλιους” του Βίκτορος Ουγκώ. Στον “Αμπιγιέρ” πρόπερσι, στο θέατρο ΚΑΠΠΑ, σε ένα μάθημα υποκριτικό. Στο “ΑRT” με το Σταμάτη Φασουλή και τον Γιάννη Βούρο, πριν χρόνια. Ένας άνθρωπος που έχει κάνει πολύ θέατρο, αλλά από όλα επέλεξα να σας αναφέρω αυτές τις παραστάσεις. Διότι είναι “μεγάλα” κείμενα, όπου ο Γιώργος Κωνσταντίνου απέδειξε πόσο σπουδαίος θεατράνθρωπος είναι. Όπως και αυτό το καιρό, δίπλα στη θάλασσα, απέναντι από το Λευκό Πύργο, όπου κάθε βράδυ παραδίδει ρεσιτάλ ερμηνείας, στην μεγάλη κρατική σκηνή, που είχε την ευστροφία να τον καλέσει, σε ένα διαχρονικό κείμενο, που εκείνος “φωτίζει” στον πρωταγωνιστικό ρόλο. “Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής” του, “θεραπεύει”…
