Tαλαντούχο πλάσμα. Άνετος, ευγενής, φιλικότατος και ειλικρινέστατος στη συνομιλία μας. Ο Χάρης Βαρθακούρης “δεν μασάει τα λόγια του”. Βρίσκεται αυτή τη Παρασκευή και το Σάββατο, στη Θεσσαλονίκη, για δύο τελευταίες μουσικές εμφανίσεις, έπειτα από τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσαν στο θέατρο ΒΕΡΓΙΝΑ του Regency Casino. Και αυτό αποτέλεσε την αφορμή, για να γνωρίσουμε στο MySalonika, έναν εξαιρετικό άνθρωπο της μουσικής…
συνέντευξη στο Γιώργο Παπανικολάου
Αν δεν κάνω λάθος, η ιδέα για τη μουσική παράσταση “Τα τραγούδια του πατέρα μου” ήταν δική σου, όταν γνωρίστηκες με το Γρηγόρη Μπιθικώτση, και “έριξες την πρόταση στο τραπέζι”, για να βρεθείτε οι τέσσερείς σας, επί σκηνής. Αμέσως υλοποιήθηκε το σχέδιο σας. Υπήρξε κάποιος ενδοιασμός; Σκέφτηκες ότι κάποιοι κακοπροαίρετοι μπορεί να πούνε ότι “πορεύονται σε μουσικό σχήμα, με τραγούδια των προγόνων τους”;
Εννοείται ότι το σκεφτήκαμε. Αυτός ήταν κι ο λόγος που επιλέξαμε να ξεκινήσουμε τις εμφανίσεις μας από το εξωτερικό.Αλλά όπως έχουμε όλοι μας ξαναπεί κατά καιρούς, πορευόμαστε με τραγούδια που ΟΛΟΙ, ανεξαιρέτως, οι τραγουδιστές λένε στη “δεύτερη” τους ώρα, στο “λαϊκό” τους πρόγραμμα, αν θες.Γιατί αυτοί λοιπόν να εκμεταλλεύονται τα τραγούδια των πατεράδων μας κι εμείς να πρέπει να απολογηθούμε κιόλας επειδή τραγουδάμε τη νόμιμη κληρονομιά μας;
Θέλω να μου πεις, από Στέλιο Διονυσίου, Δημήτρη Κόκκοτα και Γρηγόρη Μπιθικώτση, ποιό χαρακτηριστικό τους, στο καθένα χωριστά, εκτιμάς, και ποιό στοιχείο του χαρακτήρα τους, ολίγον χαριτολογώντας, σε….αποκαρδιώνει;
Στέλιος: ψυχούλα, χαμογελαστός, υπερφυσικός μπεμπές.
Γρηγόρης: τετραπέρατος, πλακατζής, χιούμορ από 'δω μέχρι το διάστημα.
Δημήτρης: ο ρασιοναλιστής, η φωνή της λογικής και το σιγανό ποταμάκι μας.
Ελαττώματα και “στραβά” έχουμε όλοι μας, ανεξαιρέτως.
Το ένα πράγμα που με αποκαρδιώνει, που είναι κοινό και για τους τρεις και μου έρχεται αβίαστα και αυτομάτως είναι ότι καπνίζουν ασταμάτητα κι εγώ σιχαίνομαι το τσιγάρο.
Αρα κατ'επέκτασην κι αυτούς (γέλια).
Κάθε γονιός, έχει πάντα μια συμβουλή για το παιδί του, κάθε φορά που κάνει κάτι επαγγελματικά. Κάποιο σχόλιο, κάποια άποψη και όσο περνάνε τα χρόνια, αυτό λέγεται και ολίγον μεθεόρτια…Όσο κι αν τα χρόνια περνάνε, συμβαίνει σε όλους μας-ακόμα και αν δεν ζητηθεί η συμβουλή. Εσένα, τελευταία, τί σου αναφέρει, εν τη ρίμη του λόγου, ο πατέρας σου;
Η τελευταία συμβουλή που μου έδωσε ο πατέρας μου ήταν οικονομικής φύσεως. “Τα λεφτά πάντα μπροστά γιε μου” μου είπε. Τότε ήδη είχα συμφωνήσει να τα πάρω μετά. Ήταν στο Ντύσελντορφ, τα Χριστούγεννα. Πήρα λιγότερα από τα μισά. Είχε δίκιο. Βγήκε, δυστυχώς, αληθινός.
Αυτό που χάρηκα πολύ όμως, διότι μπορεί να μην του το δείχνω, αλλά τη γνώμη του πατέρα μου πάντα τη ζυγίζω, είναι ότι ενθουσιάστηκε με την ιδέα μας και με την εκτέλεσή της (διότι ήρθε ένα βράδυ και μας είδε, έκπληξη!) τη βρήκε έξυπνη και σπουδαία και μας είπε ότι είναι στο χέρι μας και μόνο η επιτυχία της ή όχι. Θεωρώ πως κάνουμε ό,τι περνάει απ'το χέρι μας για να υπηρετήσουμε το έργο τους όσο καλύτερα μπορούμε.
Είσαι ένας ταλαντούχος-αποδεδειγμένα- άνθρωπος της μουσικής. Παρόλα αυτά, ο χαρακτηρισμός “γιος του Πάριου” ακόμα και αν προσπερνιέται, δεν θεωρείς ότι ο συναδελφικός χώρος τον έχει στο νου του, σε μια “προκατειλλημένη μορφή”; Πώς αντιμετωπίζεται όλο αυτό; Πώς το φιλοσοφείς, εν τέλει;
Δεν είναι έτσι. Ειδικά η πιάτσα και οι συνάδελφοί μου ξέρουν πολύ καλά πόσο καλός τραγουδιστής, συνθέτης και μουσικός ενδεχομένως είμαι και όποιος το αμφισβητεί απλώς εκτίθεται και κινδυνεύει να χαρακτηριστεί άσχετος, κομπλεξικός και κακεντρεχής.
Ο κόσμος είναι που χρησιμοποιεί αυτή την “καραμέλα” χρόνια, που περιμένω να λιώσει. Πολύ περισσότερο δε αυτοί που δε με έχουν ακούσει ποτέ και για άγνωστους λόγους επιλέγουν μέσω της “πατρικής” οδού να με… θίξουν.
Παντού υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. Παντού υπάρχει ζήλια. Αν άφηνα κάτι τέτοιο να με ενοχλήσει, θα έπρεπε να είμαι κάθε μέρα με ηρεμιστικά. Απλώς αδιαφορώ, δεν υπάρχει άλλη μέθοδος αντιμετώπισης του φαινομένου.
Από τη προσωπική δισκογραφία που έχεις κάνει, ποιά 2-3 τραγούδια σου, αγαπάς λίγο παραπάνω; Όλα είναι παιδιά σου, μα λίγο παραπάνω, δυο-τρία που αγαπάς;
“Έρωτας είναι θαρρώ”, “Τίποτα”, “Βράδια αξημέρωτα” και “Φώναξε πιο δυνατά” (διότι μέχρι τότε όλο με μπαλάντες την έβγαζα και με είχαν προκαλέσει να γράψω κάτι “ανεβαστικό”).
Αν με άφηνες να επιλέξω και τραγούδια που έχω γράψει αλλά δεν έχω τραγουδήσει, ίσως να ήταν διαφορετικές οι επιλογές μου.
Υπάρχουν κάποια ελάχιστα λάθη που να αισθάνεσαι ότι έχεις κάνει στην επαγγελματική σου πορεία; Ποιά είναι αυτά;
Να σε διορθώσω λίγο. Έχω κάνει ελάχιστα σωστά. Ο μεγαλύτερος εχθρός, στη ζωή μου και, κυρίως, στην καριέρα μου, υπήρξα εγώ. Είναι τόσα πολλά τα λάθη που έχω κάνει που χρειάζομαι τρεις σελίδες για να απαριθμήσω τα μισά.
Έχοντας συμφιλιωθεί όμως με την ιδέα κι επειδή δε μπορώ (ακόμα) να γυρίσω το χρόνο πίσω κι επειδή πλέον τα λάθη κοστίζουν ακριβά, από τη στιγμή που είμαι πατέρας δυο παιδιών, δεν θα τα επαναλάβω και έχω βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου να επανορθώσω.
Πώς σου φάνηκε η ελληνική συμμετοχή μας, με τους KOZA MOSTRA, τον Αγάθωνα και το τραγούδι τους “Alcohol is free”. Tί αίσθηση σου άφησε, ο φετινός διαγωνισμός Eurovision;
Είδα τη συμμετοχή μας στον ημιτελικό. Εκείνο το βράδυ επέλεξα να μην ακολουθήσω την υπόλοιπη τριάδα των υιών-θρύλων που θα έβγαινε έξω να φάει και να μείνω στο ξενοδοχείο προκειμένου να μας δω, γνωρίζοντας οτι τη βραδιά του τελικού θα δουλεύαμε και δεν θα μου δινόταν η ευκαιρία. Έχοντας λοιπόν ως σημείο αναφοράς τα τραγούδια του 2ου ημιτελικού, η συμμετοχή μας μου άρεσε.
Καταρχάς είναι ένα τραγούδι που δεν σε αφήνει αδιάφορο. Θα το δεις, σχεδόν θέλοντας και μη. Ή θα το αγαπήσεις ή θα το μισήσεις. Πάντως δεν θα περάσει απαρατήρητο όπως πέρασαν πολλά άλλα εκείνη τη βραδιά.
Λίγο ο αντισυμβατικός γάμος Κoza Mostra και Αγάθωνα, λίγο η νεανική μπάντα με τα κιλτς και ο ηλικιωμένος μουστακαλής με το μπαγλαμά, λίγο ο ρυθμός Σκα και η πιασάρικη φράση του ρεφρέν, μου έδωσε την εντύπωση οτι θα είχαμε πολύ καλή τύχη στο διαγωνισμό. Καλύτερη από αυτή που τελικά είχαμε, που όμως ήταν παραπάνω από αξιοπρεπής.
Εσύ θα έστελνες υποψήφιο τραγούδι, είτε ως συντελεστής, είτε και ως τραγουδιστής, στον ελληνικό τελικό επιλογής τραγουδιού, προς αποστολή στη Eurovision;
Δε βλέπω το λόγο να μην το έκανα. Δε με φαντάζομαι τόσο να τραγουδάω, όσο το να γράψω κάτι.
Έχεις δώσει πολλά τραγούδια σε καταξιωμένους Έλληνες τραγουδιστές. Ποιός Έλληνας-Ελληνίδα τραγουδίστρια σου “ξέφυγε” και θα ήθελες κάποια στιγμή να συνεργαστείτε;
Αν ήμουν 80 χρονών θα μπορούσαμε να πούμε ποιος ή ποια μου “ξέφυγε”.
Αλλά επειδή έχω πολύ χρόνο μπροστά μου ακόμα, θα αρκεστώ να πω ότι υπάρχουν αρκετοί τους οποίους μπορώ να φανταστώ να τραγουδάνε μελωδίες μου κι όταν έρθει η ώρα θα τις πούνε.
Ο Νίκος Καρβέλας, ο Φοίβος και ο Γιώργος Θεοφάνους, στο σύγχρονο ρεπερτόριο είναι τρεις από τους συνθέτες που έχουν ξεχωρίσει τη τελευταία εικοσαετία. Τί αναγνωρίζεις στη δουλειά, καθενός, εξ αυτών; Τί εκτιμάς και τί όχι;
Καταρχάς, θαυμάζω το γεγονός ότι και οι τρεις είναι ολοκληρωμένοι δημιουργοί. Εννοώ ότι στο μεγαλύτερο ποσοστό του ρεπερτορίου τους έχουν γράψει μουσική ΚΑΙ στίχο. Αυτό είναι κάτι που το ζηλεύω.
Πολύ περισσότερο όταν βλέπω την ευκολία με την οποία το κάνει κι ο ίδιος μου ο πατέρας όλη του τη ζωή κι άρα το έχω ζήσει πολλές φορές.
Ωστόσο θα μου επιτρέψεις να προσθέσω ακόμα ένα συνθέτη που εκτιμώ απεριόριστα και θεωρώ ότι θα έπρεπε να συμπεριλάβεις στους παραπάνω, απλά ίσως είναι ο λιγότερο “θορυβώδης” εξ αυτών και γι'αυτό τον αμέλησες.
Αυτός είναι ο Κυριάκος Παπαδόπουλος και είναι ο συνθέτης που αναφέρω όταν με κάποιος με ρωτήσει ποιανού κομμάτια θα ήθελα να πω αν δεν τα έγραφα ο ίδιος.
Χωρίς υπερβολή όμως, σε όλους όσους ανέφερες μπορώ να βρω πολλά στοιχεία που με κάνουν να τους παραδέχομαι και να τους βγάζω το καπέλο.
Η ελληνική δισκογραφία λιποψυχά. Το internet και το δωρεάν downloading έχει “πάρει μπρός”. Οι κυριακάτικες εφημερίδες, πλέον “φιλοξενούν” και νέα cd, τα τελευταία χρόνια. Πώς βλέπεις όλη αυτή τη κατάσταση;
Καλώς ή κακώς, αυτό λέγεται εξέλιξη και ήταν φυσικό επόμενο. Τίποτα απ΄ όλα αυτά δε μου κάνει εντύπωση και “πάλι καλά” να λες που υπάρχουν και τα έντυπα και βρίσκουμε τρόπο εύκολης μετάδοσης του φυσικού προϊόντος της δουλειάς μας και του κόπου μας.
Μετά από τη Θεσσαλονίκη, και το θέατρο Βεργίνα του Regency Casino, ποιά είναι τα επόμενα σχέδια σου; Τί καλό ετοιμάζεις;
Επειδή η παρέα μας όλο και βελτιώνεται και ανεβαίνει και περνάμε καταπλητικά κι εμείς αλλά, πολύ περισσότερο, κι όσοι έρχονται να μας ακούσουν και να μας δουν, τα σχέδια μου είναι κοινά με των υπολοίπων:
να παρουσιάσουμε σε όσο γίνεται περισσότερο κόσμο και περισσότερα μέρη αυτό που κάνουμε τωρα και αγαπάμε. Άρα συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και Κύπρο, εν συνεχεία χρωστάμε μια Αυστραλία και μετά να βρούμε ένα χώρο να μας στεγάσει μόνιμα τη χειμερινή περίοδο.
Συνθέτης και τραγουδιστής με σκηνική παρουσία, ταλέντο και λάμψη που θα μας απασχολεί για πολλά χρόνια. Απολαύστε τον Χάρη Βαρθακούρη, για δύο τελευταίες εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη, αυτή τη Παρασκευή και το Σάββατο, στο θέατρο Βεργίνα και θα σας αποζημιώσει, με το παραπάνω, με την υπόλοιπη παρέα, επί σκηνής. Το καταγράφει άνθρωπος που πέρασε καταπληκτικά και το συστήνει ανεπιφύλακτα. Είσαι;!
Πληροφορίες Μουσικής Παράστασης
“Τα τραγούδια του πατέρα μου”
Παρασκευή 31 Μάη και Σάββατο 1 Ιούνη, στις 22.00 το βράδυ, ακριβώς!
Εισιτήρια, στην τιμή των 12€, διατίθενται μέσω των καταστημάτων Public, μέσω του box office του Καζίνο (Τρίτη έως Κυριακή, 16:30 – 24:00), μέσω του site www.i-ticket.gr αλλά και μέσω τηλεφώνου (με τη χρήση πιστωτικής κάρτας) στο 801 11 60000 & 210 67 86000. Στην τιμή περιλαμβάνεται είσοδος στη μουσική παράσταση, 1 ποτό κατά την διάρκεια της παράστασης, είσοδος στο Καζίνο και 5€ gaming voucher για παιχνίδι στα slot machines. Η είσοδος επιτρέπεται σε άτομα άνω των 21 ετών. Απαραίτητη η προσκόμιση αστυνομικής ταυτότητας ή διαβατηρίου.
Περισσότερες πληροφορίες στο τηλ.2310 491 291
και καλή σας διασκέδαση!
