Σύμφωνα με τον θρύλο οι βρικόλακες κατοικούσαν σε περιοχές των Βαλκανίων, αλλά η αρχαιολογική σκαπάνη μόλις πρόσφατα αποκάλυψε σκελετούς της μεσαιωνικής περιόδου που μαρτυρούν πως ίσως υπάρχει φωτιά πίσω από τον καπνό.
Όσοι πιστεύουν ότι οι βρικόλακες που κυνηγούσαν κόσμο διψασμένοι για αίμα ήταν αποκυήματα της φαντασίας παραμυθάδων, μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτούν. Όπως αναφέρει η ενημερωτική ιστοσελίδα iefimerida.gr, αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στην Βουλγαρία δύο σκελετούς της Μεσαιωνικής Εποχής με καρφωμένους μεταλλικούς πασσάλους στο στήθος.
Κι αν δεν επιβεβαιώνουν τον θρύλο, τα ευρήματα στους τάφους του περιβάλλοντα χώρου ενός μοναστηρίου της Σωζόπολης αποδεικνύουν ότι οι κάτοικοι της περιοχής πίστευαν στην ύπαρξη των βρικολάκων και στην εξόντωσή τους με το χτύπημα ενός πασσάλου (ξύλινο ή ασημένιο) στην καρδιά.
«Αυτοί οι δύο σκελετοί έχουν χτυπηθεί με μια πρακτική η οποία ήταν πολύ συνηθισμένη στην βουλγαρική επαρχία ακόμη και στις αρχές του 20ού αιώνα», επισημαίνει ο διευθυντής του εθνικού μουσείου ιστορίας της Βουλγαρίας, Μπόζινταν Ντιμιτρόφ και αποκαλύπτει πως μέχρι στιγμής έχουν βρεθεί περισσότεροι από 100 ανάλογοι σκελετοί στη γειτονική χώρα.
Σύμφωνα μάλιστα με παγανιστικές δοξασίες, εάν οι άνθρωποι που θεωρούνταν κακοί κατά τη διάρκεια της ζωής του δεν θάβονταν με τον πάσσαλο στην καρδιά, θα επέστρεφαν ακόμη πιο μοχθηροί… σαν βαμπίρ.
«Τις περισσότερες φορές οι βρικόλακες ήταν αριστοκράτες και ισχυροί κληρικοί της εποχής. Το περίεργο, όμως, είναι ότι κανείς από τους σκελετούς που βρέθηκαν δεν ανήκαν σε γυναίκες», λέει κ. Ντιμιτρόφ.
Μόλις ένα μήνα πριν ωστόσο βρέθηκε στη Βενετία γυναικείο κρανίο με ένα τούβλο σφηνωμένο στο στόμα κατά την συνηθισμένη τακτική εξόντωσης των βρικολάκων στην περιοχή την εποχή της Αναγέννησης!
«Για να σκοτώσεις έναν βρικόλακα έπρεπε να βγάλεις το σάβανο μπροστά από το πρόσωπό του γιατί με αυτό τρεφόταν ακριβώς όπως ένα παιδί πίνει το γάλα του, και να βάλεις ένα σκληρό αντικείμενο στο στόμα προκειμένου να το κρατήσεις ανοιχτό», εξηγεί ο Ματέο Μπορίνι, ανθρωπολόγος του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας.
