ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ γεγονότα από ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ πρωταγωνιστές σαν σήμερα 9 Μαΐου

1962 – Γεννιέται στο North Weald της κομητείας Essex ο Βρετανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός Dave Gahan, περισσότερο γνωστός ως ο βαρύτονος τραγουδιστής, frontman και ιδρυτικό μέλος του πρωτοπόρου συγκροτήματος της ηλεκτρονικής μουσικής Depeche Mode. Γεννήθηκε σε οικογένεια της εργατικής τάξης, την οποία ο πατέρας του Ντέιβιντ εγκατέλειψε, μόλις έξι μήνες μετά τη γέννηση του. Μαζί με την μητέρα του και την αδελφή του εγκαταστάθηκαν στο Basildon του Essex. Eκεί η μητέρα του γνώρισε τον δεύτερο της σύζυγο Jack Gahan από τον οποίο πήρε το επώνυμο του ο μικρός Dave. Ο ίδιος μεγάλωσε πιστεύοντας πως ο πραγματικός του πατέρας ήταν ο δεύτερος σύζυγος της μητέρας του μέχρι το 1972, όταν απεβίωσε. Τότε εμφανίστηκε ένας άγνωστος άνδρας στο σπίτι του τον οποίο η μητέρα του σύστησε ως βιολογικό πατέρα. Από τότε εμφανιζόταν όλο και συχνότερα στο σπίτι τους ώσπου μια μέρα εξαφανίστηκε εντελώς. Ως έφηβος συμμετείχε σε συμμορίες που έπραταν διάφορες παρανομίες καθώς, σύμφωνα με τον ίδιο, ζούσε σε μια περιοχή όπου δεν έβρισκε τίποτα ενδιαφέρον. Μέχρι να γίνει δεκτός στη Σχολή Καλών Τεχνών του Southend είχε αλλάξει περισσότερα από 20 επαγγέλματα. Επίσης, τραγουδούσε με διάφορες τοπικές μπάντες και εμφανιζόταν επί σκηνής μαζί τους. Το 1980 έγινε μέλος τους συγκροτήματος Composition of Sound (που αποτελούσαν οι Vince Clarke, Martin Gore και Andy Fletcher) που εκείνο το διάστημα έψαχνε για τραγουδιστή. Από ένα γαλλικό περιοδικό μόδας μετονομάστηκαν σε Depeche Mode και ένα από τα πρώτα τραγούδια τους, το Photographic, συμπεριλήφθηκε στη συλλογή νέων πρωτοποριακών σχημάτων Some Bizzare Records. Αν και το demo τους απορρίφθηκε από πολλές δισκογραφικές εταιρίες, τράβηξαν τελικά το ενδιαφέρον του επιτυχημένου μουσικού της ηλεκτρονικής μουσικής και ιδιοκτήτη της Mute Records, Daniel Miller, ο οποίος τους έδωσε την ευκαιρία να ηχογραφήσουν το πρώτο τους single (το Dreaming Of Me) και το ντεμπούτο τους άλμπουμ Speak & Spell στη συνέχεια, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1981 και μπήκε στο Top 10 των Βρετανικών album charts. Αιφνίδια, λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ ο βασικός συνθέτης του συγκροτήματος Vince Clarke αποχωρησε από το συγκρότημα για προσωπικούς λόγους. Το συγκρότημα κατάφερε, σε μια περίοδο που είχε αρχίσει ήδη να γίνεται όλο και πιο γνωστό, να ξεπεράσει αυτή τη δυσκολία χάρη στη συνθετική ικανότητα του Martin Gore στα επόμενα άλμπουμ του ενώ στις αρχές του 1982 προστέθηκε, μέσω αγγελίας σε μουσική εφημερίδα, ο εξίσου ικανός, επαγγελματίας και πολυτάλαντος μουσικός Alan Wilder και με τη σύνθεση αυτή το συγκρότημα… απογειώθηκε καλλιτεχνικά και εμπορικά!. Oι Depeche Mode θεωρούνται σήμερα ένα από τα γνωστότερα και πιο επιδραστικά Βρετανικά συγκροτήματα και εξακολουθούν να γνωρίζουν παγκόσμια αποδοχή, φήμη και καταξίωση. Στο σύνολο της μουσικής τους πορείας έχουν καταφέρει να ανεβάσουν 50 δικά τους singles στο επίσημο Βρετανικό Chart, τα περισσότερα εκ των οποίων βρέθηκαν σε ακόμη υψηλότερες θέσεις και στα charts Ευρώπης και Η.Π.Α.Δημοφιλή τραγούδια του συγκροτήματος είναι τα “Just Can’t Get Enough“, “Personal Jesus“, “People Are People“, “Stripped“, “Strangelove“, “Never Let Me Down Again“, “Enjoy the Silence“, “I Feel You“, “Walking in My Shoes“, “In Your Room“, “World In My Eyes“, “Suffer Well“, “Policy Of Truth“, “A Question Of Time“, “Wrong“, “Ι Feel Loved“, “Heaven” κ.ά. Οι πωλήσεις των άλμπουμ και singles τους έχουν ξεπεράσει τα 110 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Το 2003 ο Dave Gahan κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ, με τίτλο Paper Monsters. Τα τραγούδια έγραψε μαζί με τον κιθαρίστα και προσωπικό του φίλο Knox Chandler. Από τη κυκλοφορία του solo άλμπουμ του και μετά ο Dave γράφει τραγούδια και στίχους και για τους Depeche Mode (“Suffer Well“, “I Want It All“, “Nothing’s Impossible“, “Hole to Feed“, “Come Back” and “Miles Away / The Truth Is“, “Secret to the End“,  “Broken“,  “Should Be Higher“) όπως επίσης και για άλλα συγκροτήματα και μουσικούς ενώ κυκλοφόρησε και δεύτερο προσωπικό άλμπουμ το 2007, με τίτλο “Hourglass“. Το 2011 και 2012 συνεργάστηκε ως ερμηνευτής και στιχουργός με το Βρετανικό συγκρότημα Soulsavers στο τέταρτο άλμπουμ τους The Light the Dead See που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2013. Είναι πατέρας ενός γιου (τον οποίο απέκτησε μαζί με τον εφηβικό του έρωτα, την Joanne Fox) και μιας κόρης, την οποία απέκτησε μαζί με την τρίτη σύζυγο του – την Ελληνο-Αμερικανίδα Jennifer Sklias. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο Dave “βούτηξε” στον εφιάλτη των ναρκωτικών και το 1993 έπαθε καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας στη Νέα Ορλεάνη. Εκείνη την περίοδο μπορούσε εύκολα να παρατηρήσει κανείς πως η φωνή του είχε χάσει τη δυναμική της όπως επίσης ότι ο ίδιος υστερούσε σε αντοχή και εκφραστικότητα του ως ερμηνευτής. Τα ναρκωτικά τον άλλαξαν μάλιστα και ως άνθρωπο (έγινε απότομος, ευέξαπτος και είχε χάσει ακόμη και την αίσθηση του χιούμορ, που πάντοτε τον διέκρινε). Τον Αύγουστο του 1995 αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, κόβοντας τις φλέβες του. Στις 28 Μαΐου του 1996, ύστερα από τη λήψη υπερβολική δόσης speedball (ένα μείγμα κοκαΐνης με ηρωίνη) έμεινε για δύο λεπτά κλινικά νεκρός ωστόσο οι γιατροί κατάφεραν να τον επαναφέρουν στη ζωή. Δύο μέρες μετά συνελήφθη και υποχρεώθηκε να παρακολουθήσει πρόγραμμα απεξάρτησης. Σε μετέπειτα συνέντευξή του στο MTV μίλησε για αυτήν την άσχημη περίοδο της ζωής του. Μεταξύ των άλλων παραδέχτηκε πως η κατάθλιψη τον οδήγησε στα ναρκωτικά. Βγαίνοντας από αυτήν την κατάχρηση ένιωσε πως μετά από 20 χρόνια έκανε επιτέλους κάτι για να νιώσει άνετα με τον ίδιο του τον εαυτό. Με το άλμπουμ Ultra (με σαφείς αναφορές στους περισσότερους στίχους για τη μεγάλη περιπέτεια που πέρασε) οι Depeche Mode επέστρεψαν, τον Απρίλιο του 1997. Από την ίδια χρονιά ο Gahan ζει  με την οικογένεια του στη Νέα Υόρκη. Η Ελληνίδα σύζυγος είναι αυτή που τον βοήθησε να ξεπεράσει και το πρόσφατο πρόβλημα υγείας – εγχείρηση όγκου στην ουροδόχο κύστη, που εμφανίστηκε αμέσως μετά από την ματαίωση της συναυλίας των Depeche Mode στη Μαλακάσα το 2009. Τότε η πρώτη διάγνωση έκανε λόγο για γαστρεντερίτιδα. Ο Dave με το συγκρότημα του θα βρίσκονται και πάλι στο ίδιο μέρος, αύριο 10 Μαίου 2013, για τη συναυλία που μας… χρωστάνε εδώ και τέσσερα χρόνια. Γι’ αυτόν τον λόγο, προσωπικά, έχω ένα δυνατό προαίσθημα ότι θα είναι από τις καλύτερες τους. Είδομεν!.

9/5 – Ημέρα της Ευρώπης: Στις 9 Μαΐου 1950 ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Robert Schuman υπέβαλε μια πρόταση για κοινή διαχείριση από τη Γαλλία και τη Δυτική Γερμανία των βιομηχανιών του άνθρακα και του χάλυβα. Η πρόταση, γνωστή ως Διακήρυξη Σουμάν, περιέγραφε το σχέδιο ως “το πρώτο συγκεκριμένο βήμα προς μια Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία”. Η πρόταση οδήγησε στο σχηματισμό της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (από τη Δυτική Γερμανία, το Βέλγιο, τη Γαλλία, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο και τις Κάτω Χώρες). Θεωρείται η αρχή της δημιουργίας της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάθε χρόνο στις 9 Μαίου χιλιάδες άτομα παίρνουν μέρος σε επισκέψεις, δημόσιες συζητήσεις, συναυλίες και άλλες εορταστικές εκδηλώσεις, που σκοπό έχουν να ενημερώσουν το κοινό γύρω από την Ε.Ε. (βλ. εδώ).

1837 – Γεννιέται στο Rüsselsheim της περιοχής Hesseο Γερμανός επιχειρηματίας Adam Opel, ιδρυτής της φερώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας.

1860 – Γεννιέται στο Angus του Kirriemuir ο Σκωτσέζος μυθιστοριογράφος και δραματουργός Τζέιμς Μπάρι (James Matthew Barrie) ο δημιουργός του Πίτερ Παν. Ο Τζέιμς ήταν ο προτελευταίος από δέκα αδέλφια (δύο από αυτά είχαν πεθάνει πριν γεννηθεί ο ίδιος). Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως δημοσιογράφος, αρθρογραφώντας σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά της εποχής. Το 1885 μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου άρχισε να γράφει μυθιστορήματα και θεατρικά έργα. Εκείνη την περίοδο εμπνεύστηκε τις ιστορίες του Πίτερ Παν από τα ορφανά αγόρια της οικογένειας Llewelyn Davies. Ο Μπάρι έγραφε συχνά τα έργα του στη σκοτσέζικη γλώσσα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις πηγή έμπνευσης ήταν η προσωπική του ζωή. Το 1891 εκδόθηκε το βιβλίο του “Ο μικρός παπάς“, το οποίο έγινε μπεστ σέλερ και διασκευάστηκε για το θέατρο το 1897. Με αυτό το έργο καταξιώθηκε ως θεατρικός συγγραφέας. Το 1913 έλαβε τον τίτλο του βαρόνου και το 1922 του απονεμήθηκε το παράσημο της αξίας. Επίσης, το 1930 έγινε πρύτανης του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, στο οποίο μάλιστα είχε φοιτήσει. Ο Μπάρι είναι περισσότερο γνωστός στο ευρύ κοινό για την επινόηση του λογοτεχνικού χαρακτήρα Πίτερ Παν, του αγοριού που δεν ήθελε να μεγαλώσει ποτέ. Η θεατρική παράσταση Πίτερ Παν ανέβηκε για πρώτη φορά στις 27 Δεκεμβρίου 1904 στο Λονδίνο και γνώρισε αμέσως τεράστια επιτυχία. Το 1911 ο Μπάρι έγραψε το βιβλίο “Πίτερ και Γουέντι“, που ήταν βασισμένο στη θεατρική παράσταση και το οποίο συνταιριάζει με μοναδικό τρόπο στοιχεία από την πραγματικότητα και τη φαντασία. Το 1929 ο Μπάρι μεταβίβασε τα πνευματικά δικαιώματα του βιβλίου του στο Νοσοκομείο Παίδων Γκρέπ Όρμοντ Στριτ της βρετανικής πρωτεύουσας, μια πολύ σημαντική κίνηση, από την οποία έχουν βοηθηθεί μέχρι σήμερα χιλιάδες παιδιά.

1874 – Γεννιέται στο Λονδίνο ο Βρετανός αρχαιολόγος Howard Carter. Αρχικά εκπαιδεύτηκε ως ζωγράφος και εστάλη στην Αίγυπτο από την ηλικία των 17 για να βοηθήσει στην ανασκαφή και καταγραφή των αρχαίων αιγυπτιακών τάφων. Είχε διοριστεί ως ο πρώτος επικεφαλής επιθεωρητής της υπηρεσίας Αιγυπτιακών Αρχαιοτήτων, το 1899 και ήταν επόπτης για μια σειρά ανασκαφών στην πόλη Λούξορ, πριν μεταφερθεί στην Επιθεώρηση της Κάτω Αιγύπτου το 1904. Το 1907 ξεκίνησε να εργάζεται για τον Λόρδο Carnarvon και είχε αναλάβει να επιβλέπει τις αιγυπτιακές ανασκαφές του, αλλά τέθηκε υπό πίεση για να φέρει στο φως μια σημαντική ανακάλυψη. Τον Νοέμβριο του 1922, ο Κάρτερ το κατάφερε: έγινε ο πρώτος άνθρωπος που μετά από 33 αιώνες έφερε στην επιφάνεια τον τάφο του Φαραώ του 14ου αι. π.Χ.Τουταγχαμών. Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να τεκμηριώθουν τα 5.398 αντικείμενα που βρέθηκαν εκεί, τα οποία καλύπτουν κάθε πτυχή της αρχαίας αιγυπτιακής ζωής (όπλα, άρματα, μουσικά όργανα, ρούχα, καλλυντικά). Ο αρχαιολόγος πέθανε από λέμφωμα το 1939 στην ηλικία των 64, μόλις επτά χρόνια μετά το τέλος της ανασκαφής του, προτού να μπορέσει να δημοσιεύσει πλήρως τα ευρήματα του. Το γεγονός αυτό δεν άργησε να συνδεθεί με τη σειρά θανάτων των αρχαιολόγων που συμμετείχαν στην ανακάλυψη του τάφου του Τουτανγχαμών, δημιουργώντας έτσι τον επονομαζόμενο θρύλο της «Κατάρας του Φαραώ», ο οποίος έχει καταρριφθεί από σύγχρονες στατιστικές έρευνες.

1883 – Γεννιέται στη Μαδρίτη ο Ισπανός φιλόσοφος και δοκιμιογράφος Χοσέ Ορτέγα Υ Γκάσετ, που άσκησε σημαντική επιρροή στην πνευματική και πολιτιστική αναγέννηση της Ισπανίας στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια και ο πατέρας του ήταν έγκριτος δημοσιογράφος. Υπήρξε μαθητής του νεοκαντιανού φιλοσόφου Hermann Kohen (1842 – 1918). Μετά την επιστροφή του στην Ισπανία το 1908, διορίστηκε καθηγητής Ψυχολογίας, Λογικής και Ηθικής στην Escuela Superior del Magisterio de Madrid και το 1910 κατέλαβε την έδρα της Μεταφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης. Με την κριτική αρθρογραφία του και το φιλελεύθερο πνεύμα του, αγωνίστηκε για τον εκσυγχρονισμό της πνευματικής ζωής της χώρας του και την ανάγκη συγχρονισμού της με τη σκέψη και τους φιλελεύθερους προσανατολισμούς της υπόλοιπης Ευρώπης. Για την πραγματοποίηση του προγράμματος αυτού, ίδρυσε το 1923 την «Επιθεώρηση της Δύσης», που σημείωσε μεγάλη κυκλοφορία σε όλες τις ισπανόφωνες χώρες και έφερε κοντά στα κοινωνικά στρώματα της χώρας του την ευρωπαϊκή σκέψη του 20ου αιώνα.  Ενέσκηψε στην κοινωνική ψυχολογία με το έργο του «Διαλογισμοί του Δον Κιχώτη» (1914), μεταπήδησε στη διερεύνηση των εθνικών προβλημάτων με το έργο «Η ασπόνδυλη Ισπανία» (1921), αλλά και στα διεθνή προβλήματα με τα έργα του «Το θέμα της εποχής μας» (1923) και «Η εξέγερση των μαζών» (1930). Αξιόλογο σύγγραμμά του στο χώρο της αισθητικής για την τέχνη και τη λογοτεχνία είναι «Ο απανθρωπισμός της τέχνης. Ιδέες πάνω στο μυθιστόρημα» (1925). Ο Ορτέγκα, επικεφαλής δημοκρατικών διανοούμενων, ηγήθηκε μιας αντιπολιτευτικής κίνησης κατά της δικτατορίας του Primo de Rivera και αργότερα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανατροπή του βασιλιά της Ισπανίας Αλφόνσου ΙΓ΄, που κατέληξε στην πτώση της μοναρχίας. Με την έκρηξη του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου το 1936, ο Ορτέγα ι Γκασέτ, αν και δεν ήταν αριστερών πεποιθήσεων, διαφώνησε με τις δημοκρατικές επιδιώξεις των αντικυβερνητικών ομάδων, εγκατέλειψε την Ισπανία και αποστασιοποιήθηκε ενσυνείδητα από τις πολιτικές διαμάχες. Μέσα σ’ ένα κόσμο τυρρανικό, μόνη καταφυγή, κατά τον Ορτέγα ι Γκασέτ, είναι η επάνοδος στη θεμελιώδη πραγματικότητα, η οποία δεν είναι άλλη από την ατομική ζωή. Ο ίδιος αυτοεξορίστηκε στο Μπουένος Άϊρες της Αργεντινής, μέχρις ότου επέστρεψε ξανά στην Ευρώπη το 1942. Αρχικά, εγκαταστάθηκε στην Πορτογαλία μέχρι και τα μέσα του 1945, επισκεπτόμενος για σύντομα χρονικά διαστήματα την Ισπανία. Το 1948 επέστρεψε στη Μαδρίτη, όπου ίδρυσε το Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Σπουδών, στο οποίο και δίδασκε. Πέθανε στη Μαδρίτη στις 18 Οκτωβρίου 1955, σε ηλικία 72 ετών.

1921 – Γεννιέται στο Forchtenberg am Kocher η Γερμανίδα ηρωίδα της αντίστασης κατά των Γερμανών Σόφι Σολ  (Sophia Magdalena Scholl). Ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης Λευκό Ρόδο που έδρασε στη ναζιστική Γερμανία από τον Ιούνιο του 1942 μέχρι το Φεβρουάριο του 1943. Στο διάστημα αυτό, τα μέλη της, που ήταν κυρίως φοιτητές, τύπωσαν σε χιλιάδες αντίτυπα και έριξαν στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου έξι φυλλάδια, με τα οποία προσπάθησαν να αφυπνίσουν το γερμανικό λαό και να τον ξεσηκώσουν κατά του ναζιστικού καθεστώτος. Επηρεάστηκαν από την Ορθόδοξη χριστιανική πίστη του μέλους της οργάνωσης Αλέξανδρου Σμόρελ, ο οποίος πρότεινε και τον τίτλο “Λευκό Ρόδο” από ένα απόσπασμα του βιβλίου “Οι αδελφοί Καραμαζώφ” του αγαπημένου του συγγραφέα Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, αλλά και από το German Youth Movement. Στις 18 Φεβρουαρίου του 1943, η Σόφι Σολ και ο αδελφός της Χανς πήγαν με μια τσάντα γεμάτη με αντίτυπα του έκτου φυλλαδίου στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και τα έριξαν, κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, στους διαδρόμους του κτιρίου. Φεύγοντας, είδαν ότι είχαν μείνει μερικά φυλλάδια στην τσάντα και επέστρεψαν στην εσωτερική αυλή του Πανεπιστημίου για να τα ρίξουν και αυτά. Τους είδε όμως ο φύλακας και έτσι συνελήφθησαν από την αστυνομία. Στη συνέχεια, συνελήφθησαν και άλλα μέλη της οργάνωσης. Στις 22 Φεβρουαρίου του 1943 δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο δια αποκεφαλισμού η Σόφι Σολ (22 χρονών), ο αδερφός της Χανς (25 χρονών) και ο Κρίστοφ Προμπστ (24 χρονών). Ο Άλεξ Σμόρελ (26 χρονών) και ο καθηγητής Χούμπερ (50 χρονών) εκτελέστηκαν επίσης δια αποκεφαλισμού στις 13 Ιουλίου του 1943 ενώ ο Βίλι Γκραφ (25 χρονών) στις 12 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Το τελευταίο φυλλάδιο το έβγαλαν λαθραία από τη Γερμανία μετά τις εκτελέσεις των μελών της οργάνωσης άλλα μέλη που είχαν γλυτώσει: οι Σύμμαχοι το τύπωσαν σε χιλιάδες αντίτυπα που τα έριξαν με αεροπλάνα σε πόλεις τις ναζιστικής Γερμανίας. Τα αντίτυπα αυτά είχαν τίτλο “Το Μανιφέστο των φοιτητών του Μονάχου“.

Μνημείο προς τιμήν των μελών του Λευκού Ρόδου

                                        μπροστά από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου

1936 – Γεννιέται στο Birkenhead on the Wirral της κομητείας Merseyside η Αγγλίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης Γκλέντα Τζάκσον (Glenda May Jackson). Έλαβε παγκόσμια αναγνωρισιμότητα για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη δραματική ταινία του Κεν Ράσελ, Ερωτευμένες Γυναίκες (1969) βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντ. Χ. Λώρενς. Η ηθοποιός έλαβε το πρώτο της Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την τολμηρή της ερμηνεία στην ταινία, η οποία προκάλεσε σκάνδαλο για την εποχή της καθώς παρουσίαζε τους δυο πρωταγωνιστές της να παλεύουν γυμνοί. Μεγάλη επιτυχία γνώρισε άλλη μια συνεργασία της με το σκηνοθέτη Κεν Ράσελ που θεωρήθηκε εξίσου αμφιλεγόμενη. Υποδύθηκε τη νυμφομανή σύζυγο του Τσαϊκόφσκι στην ταινία Αιώνιοι Εραστές (1970), η οποία συνέβαλε στο να ξεχωρίσει ως μια από εκείνες τις ηθοποιούς που έκαναν ό,τι πρόσταζε ο ρόλος προκειμένου η ερμηνεία τους να είναι πειστική και αξιομνημόνευτη. Το 1971 συμπρωταγωνίστησε με τον Πίτερ Φιντς στην ταινία του Τζον Σλέσιντζερ, Καταραμένη Κυριακή μια ακόμη ταινία που πραγματευόταν την ομοφυλοφιλία και με αυτή η ηθοποιός έλαβε τη δεύτερή της υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου. Την ίδια χρονιά υποδύθηκε την Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας σε δυο διαφορετικές περιστάσεις: Η πρώτη ήταν στην ταινία Μαρία Στιούαρτ, Βασίλισσα της Σκωτίας πλάι στη Βανέσα Ρεντγκρέιβ που υποδυόταν τη Μαρία Στιούαρτ, ενώ η δεύτερη ήταν στη μίνι τηλεοπτική σειρά Elizabeth R για την οποία βραβεύτηκε με Βραβεία Έμμυ. Όντας στο μεταίχμιο της δόξας, η Τζάκσον εμφανίστηκε στο σόου των κωμικών Μόουρκαμπ και Γουάιζ, όπου υποδύθηκε την Βασίλισσα Κλεοπάτρα της Αιγύπτου σε ένα κωμικό σκετς. Η επιτυχία της εμφάνισής της οδήγησε και σε άλλες εξίσου επιτυχημένες εμφανίσεις στο σόου κατά το 1972. Την ίδια χρονιά οι Βρετανοί Κινηματογραφιστές την ψήφισαν ως την 6η πιο δημοφιλή ηθοποιό στο βρετανικό Box-Office. Το 1973 ο σκηνοθέτης Μέλβιν Φρανκ διαπίστωσε ότι η ηθοποιός ήταν σε θέση να αναλάβει και κωμικούς ρόλους και της πρόσφερε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην επόμενή του ταινία Απιστία με Αξιοπρέπεια (1973), όπου εμφανίστηκε ως άπιστη σύζυγος στο πλευρό του Τζον Σίγκαλ. Η ηθοποιός βρέθηκε για μια ακόμη φορά στη λίστα των υποψηφίων για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου και αναδείχτηκε νικήτρια για δεύτερη φορά. Το 1974 εμφανίστηκε σε μια ακόμη αμφιλεγόμενη παραγωγή, την ταινία Υπηρέτριες για Όλες τις Δουλειές βασισμένη στο θεατρικό του Ζαν Ζενέ Οι Δούλες. Ακολούθησε η ερμηνεία στην ταινία Έντα Γκάμπλερ (1975), όπου υποδύθηκε τον ομώνυμο ρόλο, εκείνο της πολύπαθης ηρωίδας του θεατρικού του Χένρικ Ίψεν. Η ερμηνεία της της χάρισε ακόμη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου. Το 1976 πρωταγωνίστησε στην ταινία The Incredible Sarah, όπου υποδύθηκε το θρύλο του θεάτρου Σάρα Μπερνάρ. To 1978 έλαβε θετικές κριτικές για την ερμηνεία της στη βρετανική παραγωγή Stevie, Μια Ιστορία σε Πρώτο Πρόσωπο, που της χάρισε το βραβείο των κριτικών της Νέας Υόρκης το 1981. Την ίδια χρονιά συμπρωταγωνίστησε με τον Γουόλτερ Ματάου στην κωμωδία Πονηρές Επισκέψεις (1978) και τιμήθηκε από τη Βασίλισσα της Αγγλίας με τον ανώτερο τίτλο τιμής Ντέιμ. Κατά τη δεκαετία του ’80, η ηθοποιός εμφανίστηκε στις ταινίες Η Αλεπού των Κατασκόπων (1980), Η Επιστροφή του Στρατιώτη (1982), Ο Τελευταίος Χορός της Σαλώμης (1988, σε σκηνοθεσία Κεν Ράσελ) και The Rainbow, (1989, επίσης του Ράσελ), ενώ παράλληλα πρωταγωνίστησε σε αρκετές τηλεοπτικές παραγωγές. Το 1992 αποσύρθηκε από την υποκριτική για να αφιερωθεί στο χώρο της πολιτικής. Είναι στέλεχος του Εργατικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας και βουλευτής της Διοικητικής Περιφέρειας Χάμπστεντ και Χάιγκεϊτ. Μετά τις αλλαγές των εκλογικών περιφερειών της Μεγάλης Βρετανίας το 2010, η εκλογή της ήταν αποτέλεσμα κρίσιμης αναμέτρησης καθώς προηγήθηκε του αντιπάλου της Κρις Φιλπ του Συντηρητικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας με οριακή διαφορά 42 ψήφων.

1936 – Μετά τη μεγάλη απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη οι αστυνομικές δυνάμεις και ο στρατός αναλαμβάνουν μια επιχείρηση καταστολής που οδηγεί σε λουτρό αίματος. Οι χωροφύλακες από νωρίς το πρωί άρχισαν τις επιθέσεις εναντίον εργατικών συγκεντρώσεων. Η πρώτη σοβαρή σύγκρουση έγινε μεταξύ χωροφυλακής και απεργών αυτοκινητιστών στην οδό Εγνατίας. Οι χωροφύλακες χτύπησαν στον ψαχνό και σε λίγο έπεσε ο πρώτος νεκρός απεργός: ήταν ο αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης. Πραγματοποιήθηκε διαδήλωση με το νεκρό εργάτη πάνω σε μια πόρτα μπροστά προς το Διοικητήριο που φυλάσσονταν από πάνοπλους αστυνομικούς. Δώδεκα διαδηλωτές που έπεσαν νεκροί εκείνο το απόγευμα και 32 τραυματίες ήταν ο τραγικός απολογισμός των φονικών συγκρούσεων. Οι μαζικές δολοφονίες διαδηλωτών αντί να κάμψουν τη λαϊκή αντίσταση, τη θέριεψαν προκαλώντας νέα κύματα οργής και αγανάκτησης. Ολη η πόλη είχε ξεσηκωθεί ενώ πολλοί στρατιώτες παραβαίνοντας τις διαταγές, αρνήθηκαν να σηκώσουν όπλο κατά του λαού και συγκρούστηκαν με τους χωροφύλακες. Το βράδυ ο λαός έγινε η μόνη εξουσία στην πόλη (σύμφωνα με μαρτυρίες ιστορικών) και ο μεγάλος ποιητής Γιάννης Ρίτσος ξεκίνησε να γράφει ένα από τα καλύτερα ποιήματά του, τον Επιτάφιο, εμπνευσμένος από τα τραγικά γεγονότα (το οποίο μελοποιήθηκε από το Μίκη Θεοδωράκη). Λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο, επιβάλλεται η δικτατορία Μεταξά (βλ. και εδώ).

1936 – Γεννιέται στο Salford του Lancashire ο Άγγλος ηθοποιός Albert Finney. Αρχικά έγινε γνωστός από τις εξαιρετικές ερμηνείες του στο Αγγλικό θέατρο και ειδικότερα σε έργα Σαίξπηρ. Ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα στις αρχές της δεκαετίας του ’60 με την ταινία του Tony RichardsonThe Entertainer. Με τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη ο Φίννεϊ είχε συνεργαστεί στο θέατρο αρκετές φορές στο παρελθόν. Στη συνέχεια συνεργάστηκε και με άλλους σκηνοθέτες όπως οι Κάρελ Ράις, Τζον Χιούστον, Στίβεν Φρίαρς, Τζόελ Κοέν, Στίβεν Σόντερμπεργκ κ.ά. και έγινε διάσημος για τους ρόλους που υποδύθηκε στις ταινίες Σάββατο βράδυ, Κυριακή πρωί (1960), Τομ Τζόουνς (1963), Δύο για το δρόμο (1967), Σκρουτζ (1970), Φόνος στο Orient Express (1974), Annie (1982), Ο Αμπιγιέρ (1983), Κάτω απ το ηφαίστειο (1984), Το πέρασμα του Μίλερ (1990), Big fish: Απίθανες ιστορίες (2003), Το τελεσίγραφο του Μπορν  (2007) κ.ά. ενώ το 2012 προβλήθηκαν στις κινηματογραφικές αίθουσες δύο πολύ γνωστές ταινίες στις οποίες συμμετείχε:  Η κληρονομιά του Μπορν και η 23η ταινία με ήρωα τον James Bond, το Skyfall. Για την ερμηνεία του στο Erin Brockovich (2000) ο Αλμπερτ Φίνεϊ ήταν υποψήφιος για τη Χρυσή Σφαίρα Β ανδρικού ρόλου και υπήρξε υποψήφιος άλλες τέσσερις φορές για το περίφημο αγαλματάκι στο παρελθόν, αλλά δεν το κέρδισε ποτέ. Παρόλα αυτά είναι κάτοχος βραβείων BAFTA, Emmy, Χρυσής Σφαίρας και Screen Actors Guild Awards.

1940 – Γεννιέτα στο Broklyn της Νέας Υόρκης ο Αμερικανός σκηνοθέτης, παραγωγός και σεναριογράφος James L. Brooks (James Lawrence Brooks). Βραβεύτηκε με Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία του  Σχέσεις Στοργής (1984), ενώ είναι επίσης γνωστός για τη σκηνοθεσία των ταινιών Το Κύκλωμα (1987) και Καλύτερα δε Γίνεται (1997).

1946 – Γεννιέται στο Beverly Hills της Καλιφόρνια η Αμερικανίδα ηθοποιός, κινηματογραφική παραγωγός και πρώην μοντέλο Κάντις Μπέργκεν (Candice Patricia Bergen). Έκανε τα πρώτα της βήματα στο χώρο του θεάματος συμμετέχοντας στο κουίζ σόου You Bet Your Life του Γκρούτσο Μαρξ όταν ήταν μόλις 11 χρόνων. Στη συνέχεια στράφηκε σε κινηματογραφικούς και τηλεοπτικούς ρόλους στο Χόλιγουντ. Έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το 1966 με τα Βότσαλα της άμμου του Robert Wise και το The Group του Sidney Lumet και στη συνέχεια συμμετείχε σε γνωστές κινηματογραφικές επιτυχίες όπως οι ταινίες Η γνωριμία της σάρκας (1971), O Άνεμος και το λιοντάρι (1975), Γκάντι (1982) και το Starting Over (1979) στο οποίο έλαβε για το ρόλο της βραβείο Όσκαρ. Στη συνέχεια συμμετείχε και σε άλλες εμπορικές ταινίες όπως: Μις… με το ζόρι (2000) και Sweet Home Alabama (2002), The In-Laws (2003) και Sex and the City (2008). Εγινε διάσημη ως Murphy Brown στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά, που προβαλλόταν κατά τη δεκαετία του ’80 -η ηρωίδα που υποδυόταν ήταν μια τηλεοπτική ρεπόρτερ και ανύπαντρη μητέρα. Για τον ρόλο τη στη σειρά τιμήθηκε με πέντε βραβεία Emmy και δύο Χρυσές Σφαίρες. Η πρώτη αυτοβιογραφία της εκδόθηκε το 1984, την περίοδο κατά την οποία η τηλεοπτική σειρά όπου πρωταγωνιστούσε γνώριζε μεγάλη επιτυχία και είχε τίτλο Χτύπα Ξύλο («Knock Wood»). Η πάντα γοητευτική Κάντις Μπέργκεν κυκλοφόρησε το 2010 και δεύτερο βιβλίο με θέμα τη ζωή της, το οποίο, όπως τόνισαν οι εκδότες, είναι γραμμένο με χιούμορ και απόλυτη ειλικρίνεια.

1949 – Γεννιέται στο Bronx της Νέας Υόρκης ο Αμερικανός πιανίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός Billy Joel (William Martin Joel). Οι Εβραίοι μετανάστες γονείς του είχαν γεννηθεί στη Γερμανία και την Αγγλία και ανακάλυψαν το ταλέντο του στο πιάνο από πολύ νωρίς. Ο Joel ξεκίνησε μαθήματα κλασικού πιάνου σε ηλικία τεσσάρων ετών. Οι γονείς του όμως χώρισαν όταν εκείνος ήταν επτά χρονών. Τότε η μητέρα του αποφάσισε ότι οι οικονομικές τους δυσκολίες δεν έπρεπε να σταθούν εμπόδιο στο ταλέντο του Billy Joel. Έτσι ο Billy Joel εξακολούθησε να παίζει πιάνο και στην εφηβεία δουλεύοντας μάλιστα σε διάφορα piano bars για να βοηθά στα οικονομικά του σπιτιού.Το 1964 ίδρυσε το πρώτο του συγκρότημα, τους Echoes, για να τους εγκαταλείψει τέσσερα χρόνια μετά για χάρη των Hassels. Ο Joel συμμετείχε σε δύο από τα άλμπουμς των Hassels, το ομώνυμο και το ‘Hour Of The Wolf’ αλλά στη συνέχεια έφυγε και από αυτό το σχήμα για να δημιουργήσει τους Attila μαζί με τον ντράμερ John Snall. Το δίδυμο Joel-Snall ηχογράφησε το ομώνυμο άλμπουμ αλλά έπειτα ο καθένας τους ακολούθησε διαφορετικό δρόμο. Τον Ιούλιο του 1971 ηχογράφησε το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ, με τίτλο Cold Spring Harbor που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς όμως πέρασε απαρατήρητο. Παρόλα αυτά, τράβηξε το ενδιαφέρον της Columbia Records που του έκανε πρόταση να υπογράψει το πρώτο του συμβόλαιο διαρκείας. Το 1973 το τραγούδι “Piano Man” από το ομότιτλο δεύτερο στούντιο άλμπουμ του Joel μπήκε στο Top 30 του Billboard‘ Pop Singles chart. Ένα λαμπρό μέλλον ανοιγόταν μπροστά του αν και μέχρι το 1977, οι δίσκοι του Street Life Serenade και Turnstiles δεν κατάφεραν να σημειώσουν μεγάλη επιτυχία. Το άλμπουμ The Stranger όμως που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1977 σημείωσε τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία της Columbia Records. Το τραγούδι Just The Way You Are χάρισε στον Billy Joel δύο βραβεία Grammy, στις κατηγορίες δημοφιλέστερου τραγουδιού και καλύτερου άλμπουμ της χρονιάς. Η μπαλάντα αυτή γνώρισε εξίσου μεγάλη επιτυχία στην Αγγλία και με την διασκευή του Barry White (1978). Το 1979 ο Billy Joel κυκλοφόρησε το 52nd Street, ένα άλμπουμ από το οποίο ξεχώρισε το τραγούδι “My Life“, το πρώτο του Νο 1 στα βρετανικά charts. Επίσης μεγάλη επιτυχία γνώρισε το single “It’s Still Rock ‘N’ Roll To Me” από το επόμενο άλμπουμ του Billy Joel με τίτλο Glass Houses. Ο Joel καθιερώθηκε ως ένας «ιδιόμορφος» καλλιτέχνης με το The Nylon Curtain του 1980. Δύο τραγούδια από αυτό, τα “Allentown” και “Goodnight Saigon” είχαν μάλλον επαναστατικό περιεχόμενο και πολύπλοκο ήχο, άρεσαν όμως αρκετά στο ήδη πολυπληθές κοινό του καλλιτέχνη. Στη συνέχεια ο Billy Joel ασχολήθηκε με περισσότερο εμπορικές ηχογραφήσεις κυκλοφορώντας το Innocent Man το 1983. Από αυτό ξεχώρισαν οι μεγάλες επιτυχίες “Uptown Girl“, “Tell Her About It” και “Leave A Tender Moment Alone“. Το άλμπουμ γνώρισε μεγάλη επιτυχία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και καθιέρωσε το όνομα του Billy Joel στο μουσικό στερέωμα. Το επόμενο (δέκατο στούντιο) άλμπουμ του Joel, με τίτλο Τhe Bridge (1986), γνώρισε μικρότερη επιτυχία από το προηγούμενο με τα hits “A Matter of Trust“, “Modern Woman”  και την μπαλάντα “This is the Time” που έφτασε μέχρι το Νο.8 στις Η.Π.Α. Τον Οκτώβριο του 1986 έγινε ο πρώτος Αμερικανός καλλιτέχνης που έδωσε συναυλίες σε τρεις μεγάλες πόλεις της Σοβιετικής Ένωσης (Μόσχα, Αγία Πετρούπολη και Τμπιλίσι) οι οποίες ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν σε δίσκο την επόμενη χρονιά. Αν και σύμφωνα με τον ίδιο η περιουσία του ελατώθηκε, τουλάχιστον κατά 1 εκατομμύριο δολάρια, ο ίδιος αισθάνθηκε ότι άξιζε πραγματικά τον κόπο. Ακολούθησε ένα αρκετά μεγάλο διάστημα που ο Joel με τη σύζυγο του Chrissie Brinkley (ηθοποιός και φωτομοντέλο), προτίμησαν να μείνουν πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Το χαμηλό όμως προφίλ του Joel όχι μόνο δεν τον κράτησε μακριά από την επιτυχία, αλλά τον έκανε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο της pop μουσικής σκηνής. Το 1989 κυκλοφόρησε το Storm Front που περιέχει το τρίτο του Νο1 τραγούδι στις Η.Π.Α., τη μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία (και στη χώρα μας) “We Didn’t Start the Fire” κ.ά. επιτυχίες όπως το τραγούδι (για τον Ψυχρό Πόλεμο Η.Π.Α-Ρωσίας) “Leningrad” και τα “I Go to Extremes” (#6), “And So It Goes” (#37), “The Downeaster ‘Alexa‘” (#57) και “That’s Not Her Style“. Το 1991 ο Joel τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Fairfield του Connecticut για την φιλανθρωπική του δράση. Το 1992, το όνομά του γράφτηκε στο Song Writer’s Hall of Fame. Τον Αύγουστο του 1993 κυκλοφόρησε το τελευταίο του στούντιο άλμπουμ μέχρι σήμερα, με τίτλο River of Dreams. Οι δίσκοι του Billy Joel εξακολουθούν να πουλούν χιλιάδες αντίτυπα σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ ήδη έχουν ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια αντίτυπα. Έχει κερδίσει πέντε βραβεία Grammy και επί δύο συνεχόμενες χρονιές το βραβείο President’s Humanitarian Award για τη συνεισφορά του στην ανθρωπότητα.

1955 – Η Δυτική Γερμανία γίνεται μέλος του ΝΑΤΟ.

1956 – Μαχητικό συλλαλητήριο υπέρ της Κύπρου στην Αθήνα, καταλήγει σε αιματηρές συγκρούσεις με την Αστυνομία.

1971 – Διαλύεται το Βρετανικό συγκρότημα της ροκ μουσικής Free αμέσως μετά το τέλος της περιοδείας τους σε Αυστραλία και Άπω Ανατολή. Συνετέλεσαν σ’ αυτό οι κακές σχέσεις του τραγουδιστή Paul Rodgers με τον μπασίστα Andy Fraser, η εξάρτηση από τα ναρκωτικά του κιθαρίστα των Free Paul Kossoff και οι χαμηλές πωλήσεις των τελευταίων τους άλμπουμ. Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς κυκλοφόρησε το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ Free Live! και στις αρχές της επόμενης χρονιάς, σε μια προσπάθεια των μελών να υπερνικήσουν τα προβλήματα συμπεριφοράς τους ώστε να σώσουν τον Kossoff από την αυξανόμενη εξάρτηση του από τα ναρκωτικά ενώθηκαν ξανά και κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Free at Last. Στα μέσα του 1972 ο Fraser εγκατέλειψε οριστικά το συγκρότημα, ο Rodgers και ο ντράμερ Simon Kirke δημιούργησαν το 1973 τους Bad Company και τον Μάρτιο του 1976 ο Kossoff πέθανε από ανακοπή που προκλήθηκε από την εξάρτηση του σε ναρκωτικές ουσίες.

1974 – Ο Bruce Springsteen ανοίγει συναυλία της Bonnie Raitt στο Harvard Square Theater της Βοστώνης. Ένας από τους κριτικούς που παρακολουθούν τη συναυλία είναι και ο μελλοντικός του μάνατζερ και συμπαραγωγός των δίσκων του (από το 1975-1992) Jon Landau, ο οποίος γράφει στην τοπική εβδομαδιαία εφημερίδα The Real Paper την περίφημη προφητική δήλωση: “Παρακολούθησα το μέλλον του rock ‘n’ roll και ονομάζεται Bruce Springsteen“…

1979 – Γεννιέται στη Νέα Υόρκη η Αμερικανίδα ηθοποιός, τραγουδίστρια, κωμικογράφος και φιλάνθρωπος Ροζάριο Ντόσον (Rosario Isabel Dawson). Έχει Αφρο-Κουβανική και Πορτορικανή καταγωγή. Από την πρώτη στιγμή που εμφανίσθηκε στον κινηματογράφο (στα 15 της, στη νεανική ταινία Kids, το 1995) βρέθηκε στην κορυφή των λιστών με τις πιο ποθητές γυναίκες του κόσμου. Στη συνέχεια έγινε γνωστή στο χώρο του θεάματος με τις εμφανίσεις της στις ταινίες Men in Black II, 25th Hour, Αμαρτωλή Πόλη, Clerks II, Rent, Death Proof, The Rundown, Eagle Eye, Aλέξανδρος, Seven Pounds, Ο Πέρσι Τζάκσον και η κλοπή της αστραπής, Unstoppable και Trance. Φανατική θαυμάστρια των comics κυκλοφόρησε μεταξύ 2006-2007 σε τέσσερα βιβλία την σειρά  O.C.T.: Occult Crimes Taskforce. Συμμετείχε επίσης ως τραγουδίστρια στο τραγούδι των Kasabian “West Ryder Silver Bullet” από το άλμπουμ τους με τίτλο West Ryder Pauper Lunatic Asylum (2009).

1994 – Η πρωτεύουσα του Ζαΐρ, Κινσάσα, τίθεται σε καραντίνα μετά από ξέσπασμα του ιού Έμπολα.

1994 – Ο Νέλσον Μαντέλα ανακηρύσσεται από το νεοεκλεγέν κοινοβούλιο ως ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής.

2000 – Ο Κώστας Καραμανλής διαγράφει από τη ΝΔ τον βουλευτή Γιώργο Καρατζαφέρη. Αιτία ήταν οι δηλώσεις του ότι ο πρόεδρος του κόμματος βασιζόταν υπερβολικά στις απόψεις του τότε γραμματέα Άρη Σπηλιωτόπουλου τον οποίο αποκάλεσε “Σαλώμη”. Λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, ο Καρατζαφέρης ίδρυσε το πολιτικό κόμμα Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός.