ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ γεγονότα από ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ πρωταγωνιστές σαν σήμερα, 6 Μαρτίου

1475 – Γεννιέται στο Caprese ο διάσημος Ιταλός γλύπτης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας και ποιητής της Αναγέννησης Μιχαήλ Άγγελος (Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni). Το Καπρέζε είναι μια κωμόπολη που απέχει 60 χιλιόμετρα από τη Φλωρεντία και σήμερα ονομάζεται “Καπρέζε Μικελάντζελο” προς τιμή του διάσημου καλλιτέχνη της Αναγέννησης, που θεωρείται πλέον ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς στην Ιστορία της τέχνης. Ήταν γιος του Ludovico di Leonardo Buonarroti Simoni και της Francesca di Neri del Miniato di Siena. Η οικογένεια Μπουοναρότι είχε καταγωγή από παλαιά φλορεντική οικογένεια και μέλη της είχαν στο παρελθόν καταλάβει σημαντικά αξιώματα. Η οικονομική ευημερία της φαίνεται πως ανατράπηκε στα μέσα του 15ου αιώνα. Το 1474, ο πατέρας του διορίστηκε ως τοποτηρητής στην πόλη Κιούζι και αργότερα στο Καπρέζε. Ο Μιχαήλ Άγγελος είχε άλλα τέσσερα αδέλφια ενώ κατά την γέννα του τελευταίου, το 1481, η μητέρα του πέθανε. Αργότερα, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην πόλη Σετινιάνο, κοντά στη Φλωρεντία, όπου ο Λουντοβίκο εμπιστεύτηκε την ανατροφή του Μιχαήλ σε μία παραμάνα. Παρά την εμφανή κλίση του στη ζωγραφική και κατόπιν επιθυμίας του πατέρα του, σπούδασε αρχικά υπό την καθοδήγηση του ουμανιστή Francesco da Urbino, αλλά το 1487 ξεκίνησε ως μαθητευόμενος στο εργαστήριο ζωγραφικής του Domenico Ghirlandaio. Εκεί ήρθε σε επαφή με την τεχνική της νωπογραφίας και εξασκήθηκε στο σχέδιο. Θεωρείται πιθανό πως ο Μιχαήλ Άγγελος παρέμεινε στο εργαστήριο του Γκιρλαντάγιο στην διάρκεια τριών ετών μαθητείας, σύμφωνα με σχετική σύμβαση που είχε υπογράψει ο πατέρας του το 1488, ωστόσο υπήρξε σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτος. Επισκεπτόμενος τον Κήπο των Μεδίκων, όπου διατηρείτο σημαντική συλλογή από αρχαία γλυπτά υπό την εποπτεία του γλύπτη Bertoldo di Giovanni, διδάχθηκε την τέχνη της γλυπτικής ενώ παράλληλα γνώρισε τον Λορέντσο των Μεδίκων, επιφανή άρχοντα της Φλωρεντίας, ο οποίος τον εισήγαγε στην αυλή του. Εκπαιδεύτηκε δίπλα στους γιους του Λορέντσο, ενώ συνδέθηκε με τον Marsilio Ficino και τον ποιητή Angelo Poliziano καθώς και τις ιδέες του νεοπλατωνισμού. Σε αυτή την περίοδο, ο Μιχαήλ Άγγελος ολοκλήρωσε δύο μαρμάρινα ανάγλυφα, την Παναγία της Σκάλας (1490-1492) και την Μάχη των Κενταύρων (1491-1492), έργο κατά παραγγελία του Λορέντσο και βασισμένο σε ένα θέμα που πρότεινε ο Πολιτσιάνο. Μετά το θάνατο του Λορέντσο, στις 8 Απριλίου του 1492, και αφού επέστρεψε για ένα διάστημα στο πατρικό του σπίτι, στη συνέχεια φιλοξενήθηκε στο μοναστήρι του Santo Spirito, όπου του δόθηκε η δυνατότητα να αποκτήσει γνώσεις ανατομίας, μελετώντας τα πτώματα του γειτονικού νοσοκομείου. Σε ανταπόδοση της φιλοξενίας, ο Μιχαήλ Άγγελος φιλοτέχνησε έναν ξυλόγλυπτο Εσταυρωμένο (1493), έργο το οποίο δώρισε στο μοναστήρι. Στην ίδια χρονική περίοδο ανήκει και το πρώτο ίσως πολύ σημαντικό γλυπτό του, ο Ηρακλής, έργο που αρχικά τοποθετήθηκε στο Παλάτσο Στρότσι αλλά αργότερα μεταφέρθηκε στη Γαλλία όπου πιθανά καταστράφηκε τον 18ο αιώνα. Ο Μιχαήλ Άγγελος παρέμεινε στην υπηρεσία των Μεδίκων, μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον γιο του Λορέντσο, τον Πιέρο των Μεδίκων, ωστόσο το καθεστώς του επρόκειτο να καταρεύσει μετά από την άνοδο του μοναχού Girolamo Savonarola και της απήχησης των κηρυγμάτων του. Υπό τον φόβο αντιποίνων, ως ευνοούμενος των Μεδίκων, ο Μιχαήλ Άγγελος εγκατέλειψε την Φλωρεντία και αφού έμεινε για ένα διάστημα στη Βενετία, εγκαταστάθηκε αργότερα στη Μπολόνια. Εκεί εξασφάλισε μία σημαντική παραγγελία για την ολοκλήρωση τριών ημιτελών γλυπτών, για την εκκλησία του Σαν Ντομένικο. Παρέμεινε στη Μπολόνια για περισσότερο από ένα χρόνο και επέστρεψε στη Φλωρεντία το Νοέμβριο του 1495. Ο Μιχαήλ Άγγελος, σε αντίθεση με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι που θεωρούσε τον Σαβοναρόλα φανατικό, επηρεάστηκε από τα κηρύγματα του, τα οποία ενδεχομένως να συνέβαλαν στην θρησκευτική του συγκρότηση. Στις 26 Ιουνίου του 1496, επισκέφτηκε τη Ρώμη. Νωρίτερα, είχε φιλοτεχνήσει έναν μαρμάρινο ερωτιδέα, του οποίου όμως η θεματολογία έκανε αδύνατη την πώληση του, στο καθεστώς της Φλωρεντίας του Σαβοναρόλα. Για το λόγο αυτό, ο Lorenzo il Popolano, συγγενής των Μεδίκων, πρότεινε να αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά του έργου ώστε να φαίνεται ως αρχαία δημιουργία. Με αυτό τον τρόπο πωλήθηκε στον καρδινάλιο Raffaele Riario, ο οποίος – όταν αργότερα αποκαλύφθηκε η αλήθεια – προσκάλεσε τον Μιχαήλ Άγγελο στη Ρώμη προκειμένου να γνωρίσει τον ταλαντούχο καλλιτέχνη. Στη Ρώμη, ο Μικελάντζελο φιλοτέχνησε ένα Βάκχο μετά από παραγγελία του Ριάριο, ενώ αργότερα ανέλαβε την δημιουργία της Pietà (αποκαθήλωση) του Βατικανού, στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου, έργο που απεικονίζει την Παναγία να κρατά στα χέρια της το σώμα του Χριστού μετά τη σταύρωση. H πιετά συνέβαλε καθοριστικά στην καταξίωση του, ενώ αποτελεί και το μοναδικό έργο που φέρει την υπογραφή του Μικελάντζελο, ο οποίος φρόντισε να χαράξει τις λέξεις MICHEL ANGELUS BONAROTUS FLORENT FACIBAT. Ο Μιχαήλ Άγγελος έμεινε στην πόλη της Ρώμης για περίπου πέντε χρόνια και στη συνέχεια επέστρεψε στην Φλωρεντία, η οποία προερχόταν από μία περίοδο πολιτικής αστάθειας μετά την καταδίκη του Σαβοναρόλα. Χάρη στη φήμη που είχε αποκτήσει στη Ρώμη, ανέλαβε αρκετές παραγγελίες έργων. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει η ανάθεση του Δαβίδ, για τον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας, ενός μαρμάρινου γλυπτού μεγάλων διαστάσεων. Το έργο ολοκληρώθηκε το 1504 προσδίδοντας μεγάλο κύρος στο Μικελάντζελο. Αποτέλεσε παράλληλα σύμβολο της νέας Φλωρεντινής δημοκρατίας, με αποτέλεσμα να τοποθετηθεί τελικά στην Plazza della Signoria μπροστά από το Palazzo Vecchio. Το 1505, ο Μιχαήλ Άγγελος επέστρεψε στη Ρώμη μετά από πρόσκληση του νέου Πάπα Ιουλίου Β΄, ο οποίος του ανέθεσε τη δημιουργία ενός επιβλητικού μαυσωλείου. Το έργο αυτό τελικά έμεινε ημιτελές, ωστόσο κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας του, ο Μικελάντζελο αναλάμβανε παράλληλα και άλλες παραγγελίες. Μία από αυτές αφορούσε στην διακόσμηση του θόλου του Παπικού Παρεκκλησίου (Καπέλα Σιξτίνα), με νωπογραφίες των δώδεκα Αποστόλων. Ο Μιχαήλ Άγγελος αντιπρότεινε ένα περισσότερο σύνθετο και φιλόδοξο εγχείρημα, δημιουργώντας τελικά, σε διάστημα τεσσάρων ετών (1508-1512), περισσότερες από 300 βιβλικές φιγούρες και άλλες θρησκευτικές παραστάσεις, όπως σκηνές από την Γένεση, την ιστορία του Νώε ή τη Δευτέρα Παρουσία.

Τα τέσσερα αυτά χρόνια, λέγεται, ότι ο Μικελάντζελο δεν βγήκε από την Καπέλα Σιξτίνα παρά ελάχιστα και δεν επέτρεψε σε κανέναν να δει το έργο του, δημιουργώντας έτσι μια αναστάτωση, μια φήμη και πλήθος κόσμου σύρρεε έξω από το Παρεκκλήσι. Σημαντική καινοτομία υπήρξε επίσης η απεικόνιση θεμάτων που προέρχονταν από την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή παράδοση, χωρίς άμεση σχέση με την χριστιανική θρησκεία, όπως οι Σίβυλλες. Ο θόλος ήταν τόσο ψηλά που επινόησε μία τεχνοτροπία. Ζωγράφισε παραμορφωμένες τις φιγούρες, έτσι ώστε ο θεατής, που βρίσκεται αρκετα μέτρα πιο κάτω, να τις βλέπει κανονικές. Στις αρχές του 1513 σημειώθηκε ο θάνατος του Ιουλίου Β΄ και ο διάδοχος του, Λέων Ι΄ του ανέθεσε την ανακατασκευή της πρόσοψης της εκκλησίας του Σαν Λορέντσο, στη Φλωρεντία. Εργάστηκε για το σκοπό αυτό για τρία χρόνια, ωστόσο ο πάπας τελικά απέρριψε το σχέδιο. Στη συνέχεια ανέλαβε την ανέγερση ενός νέου σκευοφυλακίου για την ίδια εκκλησία, με σκοπό να περιέχει τους τάφους του Λορέντσο του Μεγαλοπρεπή, του αδελφού του Τζουλιάνο καθώς και των ομώνυμων πρόωρα χαμένων δουκών. Ο θάνατος του πάπα, το 1521 και η άνοδος του Αδριανού ΣΤ΄ αναστέλουν προσωρινά τις εργασίες, οι οποίες συνεχίστηκαν όταν στον παπικό θρόνο ανέβηκε ο Κλήμης Ζ΄. Αν και το έργο έμεινε ημιτελές, αποτελεί σημαντικό δείγμα της συνύπαρξης της αρχιτεκτονικής με τη γλυπτική, σύμφωνα με το καλλιτεχνικό όραμα του Μιχαήλ Άγγελου. Το 1528, του ανατέθηκε σημαντικός ρόλος για την υπεράσπιση της πόλης, απέναντι στα στρατεύματα του Καρόλου Ε΄ και ανέλαβε επόπτης των έργων οχύρωσης της. Πριν την πολιορκία της πόλης, κατέφυγε στη Γαλλία, προσκεκλημένος του Φραγκίσκου Α΄, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί λιποτάκτης, ωστόσο πολύ σύντομα υπέβαλε αίτηση επιστροφής, η οποία έγινε δεκτή. Στις 12 Αυγούστου του 1530, η Φλωρεντία υπέγραψε συνθηκολόγηση, ενώ μετά την επιστροφή των Μεδίκων, ο Μιχαήλ Άγγελος παρέμεινε στην πόλη, συνεχίζοντας το έργο του πάνω στο σκευοφυλάκιο καθώς και στην Λαυρεντιανή Βιβλιοθήκη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1530, επισκέφτηκε εκ νέου τη Ρώμη πραγματοποιώντας προσπάθεια να ολοκληρώσει τον Τάφο του Ιούλιου Β’. Οι εργασίες διακόπηκαν την περίοδο 1534-1541, όταν ανέλαβε να ζωγραφίσει την Δευτέρα Παρουσία στην Καπέλα Σιξτίνα. Στα τελευταία χρόνια της εξουσίας του πάπα Παύλου Γ’, ανέλαβε επίσης μία σειρά από αρχιτεκτονικά έργα, με σημαντικότερα ίσως αυτά που αφορούσαν την αναμόρφωση της πλατείας του Καπιτωλίου και το Παλάτσο Φαρνέζε. Το 1546, διορίστηκε υπεύθυνος αρχιτέκτονας για την ολοκλήρωση της κατασκευής της βασιλικής του Αγίου Πέτρου. Τα σχέδια που ακολουθήθηκαν ανήκαν στον Donato Bramante, ωστόσο ο Μιχαήλ Άγγελος σχεδίασε το θόλο της, η κατασκευή του οποίου ολοκληρώθηκε πριν το θάνατo του, αν και η τοποθέτηση του έλαβε χώρα μεταγενέστερα. Υπήρξε ο μοναδικός καλλιτέχνης της εποχής του, του οποίου η βιογραφία εκδόθηκε πριν το θάνατο του. Στους Βίους (1550) του Giorgio Vasari, που περιλαμβάνουν βιογραφικά στοιχεία διακεκριμένων καλλιτεχνών, ο Ιταλός ζωγράφος και αρχιτέκτονας επέλεξε να τον τοποθετήσει στην κορυφή των καλλιτεχνών, χρησιμοποιώντας μάλιστα ειδικά για τον Μιχαήλ Άγγελο το προσωνύμιο ο θεϊκός (Il Divino). Πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου του 1564. Σύμφωνα με τον Βαζάρι, διατύπωσε τη διαθήκη του λέγοντας πως αφήνει “την ψυχή του στο Θεό, το σώμα του στη γη και τα υλικά αγαθά στους πιο κοντινούς συγγενείς”. Η σορός του εναποτέθηκε σε μία σαρκοφάγο στην Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων στη Ρώμη, αλλά μετά από λίγες ημέρες, ο ανιψιός του, Λιονάρντο Μπουανόρι, οργάνωσε την κλοπή της, μεταφέροντας το λείψανο στην Βασιλική της Santa Croce της Φλωρεντίας, εκπληρώνοντας σχετική επιθυμία του ίδιου του Μιχαήλ Άγγελου.

6/3  – Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης των Δικαίων: καθιερώθηκε με απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (10 Μαίου 2012), κατόπιν πρότασης διακεκριμένων προσωπικοτήτων της Ευρώπης, για να τιμηθούν οι άνθρωποι εκείνοι που ύψωσαν το ανάστημα τους εναντίον των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, βοηθώντας τους καταδιωκόμενους συνανθρώπους τους. Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Μαρτίου, την επέτειο του θανάτου του ισραηλινού δικαστή Moshe Bejski (1921-2007), ιδρυτή της «Επιτροπής Δικαίων» στο Ισραήλ («Κήπος των Δικαίων»), η οποία τιμά αυτούς που βοήθησαν τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος (βλ. και εδώ).

  –  Ευρωπαϊκή Ημέρα Λογοθεραπείας (βλ. εδώ)    

  –  Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού (βλ. εδώ και εδώ).

961 – Ύστερα από εννέα μήνες δραματικής πολιορκίας ο επικεφαλής της εκστρατείας για την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Σαρακηνούς (Άραβες) Νικηφόρος Φωκάς (και μετέπειτα Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας – από το 963 μέχρι το θάνατο του το 969), καταλαμβάνει τον Χάνδακα (σημερινό Ηράκλειο) και επαναφέρει την Κρήτη στους κόλπους της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Μέρος από τα λάφυρα παραχώρησε στο φίλο του Αθανάσιο Αθωνίτη, ο οποίος τον είχε ακολουθήσει στην εκστρατεία της Κρήτης, για να ιδρύσει τη Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος. Οι δυνάμεις του Νικηφόρου Φωκά, κατά τα κοινώς αποδεκτά ήθη της εποχής, έσφαξαν τους Σαρακηνούς, λεηλάτησαν την πόλη και την έκαψαν. Την ξαναέκτισαν, απεκατέστησαν τη Χριστιανική Πίστη, την προσάρτησαν πλήρως στο Κράτος της Βασιλεύουσας και κράτησαν την κυριαρχία της για 243 χρόνια.

1619 -Γεννιέται σε μια οικογένεια μικροευγενών στο Παρίσι ο Γάλλος στρατιωτικός, δραματικός ποιητής και συγγραφέας Συρανό ντε Μπερζεράκ (Hercule-Savinien de Cyrano de Bergerac). Κατατάχτηκε στον στρατό και πληγώθηκε σοβαρά στην πολιορκία του Αράς. Παρακολούθησε μετά την διδασκαλία του φιλοσόφου Πιερ Γκασσεντί και έγινε ένα esprit fort, ένας ελευθεριάζων δηλαδή ως προς τα φρονήματα, όσο ήταν ελευθεριάζων και ως προς τα ήθη. Σχετίστηκε στο Παρίσι με ένα κύκλο ομοφρόνων του θορυβοποιών, απέκτησε φήμη δεινού μονομάχου και σε διάστημα έξι ετών έγραψε τα έργα του. Η κωμωδία του Ο εμπαιζόμενος σχολαστικός δεν είχε επιτυχία στη σκηνή, επειδή ήταν αντίθετη στην περί δράματος άποψη της εποχής, ο Μολιέρος όμως «δανείστηκε» δύο σκηνές της για τις Κατεργαριές του Σκαπίνου. Η τραγωδία του Ο θάνατος της Αγριππίνας παίχτηκε μόνο μια φορά το 1640 κι αμέσως απαγορεύτηκε λόγω των αθεϊστικών της κηρυγμάτων. Στον Άλλο Κόσμο περιγράφονται ταξίδια του Συρανό στις αυτοκρατορίες της Σελήνης και του Ήλιου: τα αθεϊστικά κηρύγματα εξακολουθούν και όλα είναι διαφορετικά απ’ ό,τι είναι στον δικό μας κόσμο. Ο Συρανό απεβίωσε κατόπιν τραυματισμού του σε ατύχημα (κατ’ άλλους δολοφονήθηκε) στο Σανουά του Βασιλείου της Γαλλίας στις 28 Ιουλίου 1655, σε ηλικία 36 ετών. Επηρεασμένος πιθανώς από την Ουτοπία του Τόμας Μορ, ο Συρανό επηρέασε με την σειρά του τους συγγραφείς έργων ουτοπικής φαντασίας, αρχίζοντας από τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ του Τζόναθαν Σουίφτ και φθάνοντας στον Γενναίο, νέο κόσμο του Άλντους Χάξλεϋ.

1836 – Μάχη του Άλαμο: Μετά από μια πολιορκία 13 ημερών, τα μεξικάνικα στρατεύματα (3.000 στρατιωτών), υπό τις διαταγές του Προέδρου Αντόνιο Λόπες ντε Σάντα Άννα, εκπορθούν το οχυρό Άλαμο, κοντά στο Σαν Αντόνιο του Τέξας. Όλοι οι 187 υπερασπιστές του Τέξας (εκτός από δύο) σκοτώθηκαν. Η ασύλληπτη σκληρότητα του Σάντα Άννα κατά τη διάρκεια της μάχης ενέπνευσε πολλούς αποίκους του Τέξας και τυχοδιώκτες από τις Ηνωμένες Πολιτείες να προσχωρήσουν στο στρατό του Τέξας. Κυριευμένος από επιθυμία για εκδίκηση, ο στρατός του Τέξας νίκησε το μεξικάνικο στρατό στη μάχη του Σαν Γιασίντο, στις 21 Απριλίου της ίδιας χρονιάς, γεγονός που τερμάτισε νικηφόρα την επανάσταση.

1853 – H όπερα (μελόδραμα) “La Traviata” του Giuseppe Verdi κάνει (μια μάλλον αποτυχημένη για κοινό και κριτικούς) πρεμιέρα στη Βενετία της Ιταλίας. Σήμερα θεωρείται μία από τις διασημότερες ιταλικές όπερες. Αποτελείται από τρεις πράξεις σε λιμπρέτο του Francesco Maria Piave και μουσική του Τζουζέπε Βέρντι. Η υπόθεση του έργου βασίζεται στο κλασσικό δράμα του Αλέξανδρου Δουμά “Η Κυρία με τις καμελίες“. Το έργο μεταφράσθηκε και στη γαλλική γλώσσα και ανέβηκε στο “Λυρικό Θέατρο” στις 27 Οκτωβρίου του 1864 με εξαιρετική επιτυχία, υπό τον τίτλο “Βιολέττα“. Σε αργότερη παρουσίαση του έργου στο θέατρο “Όπερα Κομίκ” αποδόθηκε με τον ιταλικό του τίτλο. Αν και η ενορχήστρωση φαίνεται να παραμελείται σε διάφορα σημεία, το μουσικό αυτό έργο του Βέρντι θεωρείται μεγάλης και πλούσιας έμπνευσης για την οποία και κατατάσσεται μεταξύ των αριστουργημάτων του.

1899 – Η γερμανική χημική εταιρεία Bayer λαμβάνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την Ασπιρίνη και κατοχυρώνει το όνομα της.

1902 – Iδρύεται στη Μαδρίτη από τους καθηγητές και μαθητές του Institución Libre de Enseñanzada και από μια ομάδα αποφοίτων αγγλικών πανεπιστημίων ο ποδοσφαιρικός σύλλογος Ρεάλ Μαδρίτης (Real Madrid Club de Fútbol). Το 1895 οι προαναφερθέντες είχαν ιδρύσει την ομάδα Football Sky (ουρανός του ποδοσφαίρου), που αγωνιζόταν τα κυριακάτικα πρωινά στη Moncloa. Το 1900 η ομάδα χωρίστηκε σε δύο διαφορετικούς συλλόγους, την New Foot-Ball de Madrid και την Español de Madrid. Το 1902 η Español de Madrid χωρίστηκε και πάλι, με αποτέλεσμα το σχηματισμό της Madrid Football Club, η οποία είναι γνωστή σήμερα ως Ρεάλ Μαδρίτης. Πρώτος της πρόεδρος υπήρξε ο (από ειρωνεία της τύχης Καταλανός!) Juan Padrós Rubió. Λίγο αργότερα τον Juan Padrós Rubió διαδέχτηκε ο αδελφός του Carlos Padrós. Τρία μόλις χρόνια μετά την ίδρυσή της, η Madrid FC κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο, το πρώτο από τα τέσσερα συνεχόμενα Κύπελλα Ισπανίας. Το όνομα Real (=βασιλική), της αποδόθηκε από τον Βασιλιά Αλφόνσο 13ο στις 29 Ιουνίου 1927. Έκτοτε η ομάδα αναφέρεται ως Real Madrid (Ρεάλ Μαδρίτης), αλλά οι οπαδοί της συνηθίζουν να την αποκαλούν και ως Madrid (Μαδρίτη). Το χρώμα της φανέλας της (λευκό), είναι δανεισμένο από τα χρώματα της θρυλικής ερασιτεχνικής ομάδας “Κορίνθιανς”, που αγωνιζόταν τον καιρό της ίδρυσης της Ρεάλ στην Αγγλία. Η Ρεάλ Μαδρίτης κατέχει το ρεκόρ των 32 τίτλων στη Λα Λίγκα ή Πριμέρα Ντιβιζιόν, ενώ έχει κατακτήσει και 18 Κύπελλα Ισπανίας. Ο σύλλογος επίσης διατηρεί δεύτερη ποδοσφαιρική ομάδα, τη Ρεάλ Μαδρίτης Β. Έδρα της ομάδας είναι το γήπεδο Σαντιάγο Μπερναμπέου στη Μαδρίτη. Κατασκευάστηκε το 1947, στο χώρο που βρισκόταν το τότε γήπεδο της Ρεάλ, το Στάδιο Σαμαρτίν. Το όνομα Σαμαρτίν, το διατήρησε μέχρι το 1955, οπότε στις 4 Ιανουαρίου του έτους αυτού πήρε τη σημερινή του ονομασία, προς τιμήν του ποδοσφαιριστή, αρχηγού της ομάδας, μάνατζερ, τεχνικού διευθυντή και τελικά προέδρου της ομάδας (για 35 χρόνια), Σαντιάγο Μπερναμπέου. Ως πρόεδρος ανέλαβε να ανοικοδομήσει τον σύλλογο μετά τον Ισπανικό Εμφύλιο και ήταν αυτός, επί της προεδρίας του οποίου, κτίστηκαν το ομώνυμο γήπεδο της Ρεάλ καθώς και ολόκληρο το αθλητικό της κέντρο, η περίφημη Ciudad Deportiva. Είναι ο πρόεδρος στον οποίο αποδίδουν οι φίλοι της Ρεάλ τη μετάβαση από έναν μικρομεσαίο σύλλογο της Ισπανίας στον αδιαμφισβήτητο ηγεμόνα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.Σήμερα το στάδιο έχει χωρητικότητα 80.400 θέσεις, ενώ το 1953 η χωρητικότητά του έφτανε τις 120.000. Ιδιαιτερότητα της Ρεάλ είναι πως, σε αντίθεση με τα περισσότερα ποδοσφαιρικά σωματεία, ανήκει και διοικείται αποκλειστικά από τα μέλη της (socios), από το 1902. Στις 23 Δεκεμβρίου 2000, η Ρεάλ τιμήθηκε από τη ΦΙΦΑ ως “Ο μεγαλύτερος σύλλογος του 20ου αιώνα”. Η ισπανική ομάδα είναι επίσης ο πιο επιτυχημένος σύλλογος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις έχοντας κατακτήσει 9 Κύπελλα Πρωταθλητριών, αριθμό ρεκόρ, και 2 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ. Η τεράστια και διαχρονική επιτυχία της, της έχουν χαρίσει το χαρακτηρισμό “Βασίλισσα της Ευρώπης”. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι παραμένει τα τελευταία χρόνια στην κορυφή των πιο πλούσιων συλλόγων του κόσμου (με συνολικά έσοδα το 2007-08 ύψους 289,6 εκατ. ευρώ). Επίσης, αποτελεί μια από τις τρεις ομάδες που δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ από την πρώτη κατηγορία του Ισπανικού ποδοσφαίρου , μαζί με την Αθλέτικ Μπιλμπάο και την Μπαρτσελόνα.

1910 – Με προτροπή των μεγαλοτσιφλικάδων, ο στρατός ανοίγει πυρ και σκοτώνει στο χωριό Κιλελέρ δύο αγρότες έπειτα από επεισόδια με τους σιδηροδρομικούς. Άλλοι δυο νεκροί στο χωριό Τσουλάρ μετατρέπουν σε φονική μάχη το συλλαλητήριο, που είχε οργανωθεί την ίδια μέρα στη Λάρισα.

1912 – Η αμερικάνικη εταιρία National Biscuit Co. (μετέπειτα) Nabisco πουλά το πρώτο της μπισκότο “OREO” σε παντοπωλείο της Νέας Υόρκης. Με διαφορετικές παραλλαγές στη γέμιση τους αργότερα, τα oreos παραμένουν μέχρι σήμερα ανάμεσα στα πιο δημοφιλή σνακ και πωλούνται σε περισσότερες από 100 χώρες. Το όνομα τους αποτελεί μυστήριο επειδή κανείς δεν επιβεβαίωσε ποτέ την πραγματική προέλευση της λέξης Oreo. Ορισμένοι πιστεύουν ότι προήλθε από τη γαλλική λέξη για το χρυσό (‘Or’), επειδή στην αρχική συσκευασία του ήταν ως επί το πλείστον τυλιγμένα σε χρυσό, άλλοι από την ομώνυμη ελληνική λέξη για το “ωραίο” ενώ κάποιοι πιστεύουν ότι αποτελεί λογοπαίγνιο των λέξων (και συστατικών του συγκεκριμένου μπισκότου) cream/chocolate.

1928 – Γεννιέται στο χωριό Αρακατάκα ο Κολομβιανός συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του λογοτεχνικού ρεύματος που ονομάζεται «μαγικός ρεαλισμός». Το 1947 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Νομική και τις Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Μπογκοτά. Την ίδια χρονιά δημοσίευσε σε εφημερίδα το πρώτο του διήγημα, «Η Τρίτη Παραίτηση». Το 1948 μετακόμισε στην Καρθαγένη της Ινδίας των Δυτικών Ινδιών και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 1967 δημοσιεύτηκε το μυθιστόρημά του «Εκατό Χρόνια Μοναξιάς», το οποίο τον καθιέρωσε ως έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας, καθώς αποκόμισε αμέσως τις θετικότερες κριτικές. Το 1982 βραβεύτηκε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Άλλα γνωστά έργα του είναι τα: Νεκρά φύλλα (1955), Ο Συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει (1961), Η κακιά ώρα (1962), Η κηδεία της Μεγάλης Μάμα (1962), Το φθινόπωρο του Πατριάρχη (1975), Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου (1981), Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας (1985), Η περιπέτεια του Μιγκέλ Λιττίν, λαθραίου στη Χιλή (1986), Ο στρατηγός μες στο λαβύρινθό του (1989), Δώδεκα διηγήματα περιπλανώμενα (1992), Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων (1994), Η είδηση μιας απαγωγής (1996), Ανεμοσκορπίσματα, Ζω για να τη διηγούμαι κ.ά. Επίσης, έχει γράψει άρθρα σε περιοδικά, βιβλία με διηγήματα και κινηματογραφικά σενάρια. Τo 1999 διαγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο και καθώς ακολουθεί ειδικές θεραπείες, τα τελευταία χρόνια εμφανίσεις ή δηλώσεις του στα Μ.Μ.Ε. είναι σπάνιες

1933 – Ο απόστρατος αντιστράτηγος και εκτός ενεργού πολιτικής ζωής από το 1924 Νικόλαος Πλαστήρας επιχειρεί αιματηρό στρατιωτικό πραξικόπημα στην Αθήνα, με τουλάχιστον 13 νεκρούς και πολλούς τραυματίες αθώους πολίτες, το οποίο κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία. Την επομένη οι πρωταίτιοι συνελήφθησαν πλην του Πλαστήρα, που διέφυγε τελικά στη Γαλλία. Το Κίνημα για την επαναφορά του Ελευθέριου Βενιζέλου στην εξουσία αποτέλεσε ένα τεράστιο λάθος του Ν. Πλαστήρα διότι όπως φάνηκε, ερχόμενος από την Ιταλία δεν είχε αντιληφθεί τη μεγάλη δυσαρέσκεια του κόσμου και την μεταστροφή του από τον Βενιζέλο που κύρια αιτία ήταν το προσωρινό χρεωστάσιο, που είχε κηρύξει στις 16 Απριλίου του 1932 και που είχε επιφέρει αναστολή των συναλλαγών προκειμένου ν΄ αποφύγει η Ελλάδα την πτώχευση, αιτία για την οποία και είχε τότε παραιτηθεί. Αλλά και ο Βενιζέλος δεν είχε κάνει καμία προσπάθεια να προσεγγίσει τον Τσαλδάρη για το καλό της αστικής τάξης στην οποία ουσιαστικά ανήκαν και οι δύο. Απόδειξη ότι τα κόμματα ακόμη ήταν προσωποπαγή. Τελικά από την έρευνα που έκανε η αστυνομία στην οικία του Ν. Πλαστήρα διαπιστώθηκε ότι ο Βενιζέλος όντως δεν είχε αναμιχθεί στο κίνημα αυτό.

1937 – Γεννιέται στο χωριό Μασλενίκοβο, στην Περιφέρεια Γιαροσλάβλ της κεντρικής Ρωσίαςη Ρωσίδα κοσμοναύτης Βαλεντίνα Τερέσκοβα,  η πρώτη γυναίκα στον κόσμο που ταξίδεψε στο διάστημα. Έμεινε στην ιστορία με το όνομα κλήσης της σε αυτή την πτήση «Τσάικα» που στα ρωσικά σημαίνει “γλάρος”.

1944 – Γεννιέται στο Greenville του Mississippi η Αμερικανίδα τραγουδίστρια Mary Wilson, περισσότερο γνωστή ως ιδρυτικό μέλος του διάσημου γυναικείου τρίο της soul μουσικής The Supremes. Αναδύθηκαν από τις φτωχογειτονιές του Detroit και μετατράπηκαν σε ένα από τα πιο δημοφιλή και με αμέτρητες επιτυχίες group των ‘60s, με τραγούδια κομμένα και ραμμένα για αυτές από τους ειδικούς της Motown, Brian Holland, Lamont Dozier και Eddie Holland όπως τα “Baby Love“, “Keep Me Hangin’ On“, “Stop! In the name of love“, “Up the Ladder to the roof“, “Come see about me“, “Stoned Love“, “Heatwave“κ.ά. Κατάφεραν μάλιστα να ανεβάσουν δώδεκα Νο1 τραγούδια στο αμερικάνικο Billboard Ηοt 100. Η Wilson παρέμεινε στο συγκρότημα μετά τις αποχωρήσεις των άλλων δύο βασικών μελών (Diana Ross και Florence Ballard (1943 – 1976) μέχρι την οριστική διάλυση του το 1977.  Από τότε συνεχίζει να δίνει συναυλίες περιστασιακά και να εμφανίζεται σε αφιερώματα, τηλεοπτικά show ή άλλες εκδηλώσεις σχετικά με τις Supreme μέχρι σήμερα. Κυκλοφόρησε δύο solo άλμπουμ, δύο best-seller αυτοβιογραφίες (Dreamgirl: My Life As a Supreme και Supreme Faith: Someday We’ll Be Together) και υπήρξε διοργανώτρια συναυλιών. Απέκτησε τρία παιδιά μαζί με τον σύζυγο της (από το 1974 έως το 1981) Pedro Ferrer. Το  τρίτο τους παιδί απεβίωσε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα όταν το τζιπ Cherokee στο οποίο επέβαινε μαζί με την μητέρα του ξέφυγε από την πορεία του και ανετράπη, με αποτέλεσμα το θάνατο του 14χρονου Rafael και τον τραυματισμό της Μαίρη Γουίλσον. Το όνομα της γράφτηκε μαζί με αυτά των υπόλοιπων μελών των Supremes στο Rock and Roll Hall of Fame το 1988. Στις 14 Απριλίου 2013, τα δυο εναπομείναντα μέλη από την αρχική σύνθεση των Supremes εν ζωή, η Diana Ross και η Mary Wilson, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά η μια δίπλα στην άλλη από το 1983 στη πρεμιέρα του Motown the Musical στο θέατρο Lunt-Fontanne του Broadway στη Νέα Υόρκη.

1946 – Γεννιέται στο Cambridge o Βρετανός τραγουδιστής και μουσικός Ντέιβιντ Γκίλμορ (David Jon Gilmour), περισσότερο γνωστός ως τραγουδιστής και κιθαρίστας του διάσημου συγκροτήματος της progressive rock μουσικής Pink Floyd. Άρχισε σιγά-σιγά να ενσωματώνεται στο συγκρότημα ως δεύτερος κιθαρίστας, καλύπτοντας αρχικά τον βασικό τραγουδιστή των Pink Floyd, τραγουδοποιό και κιθαρίστα Syd Barrett, όταν εκείνος δεν μπορούσε να παίξει στις συναυλίες λόγω προβλημάτων που είχε με την υγεία του, κυρίως λόγω της εξάρτησης του από τα ναρκωτικά. Μετά την αποχώρηση του Barrett από το συγκρότημα ο Gilmour συνέβαλε καθοριστικά στο να ξεφύγουν από τους ψυχεδελικούς πειραματισμούς της πρώιμης περιόδου της δεκαετίας του ’60 και να εξελιχθούν σε ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα στην Ιστορία της ροκ μουσικής. Επίσης ανέλαβε ουσιαστικό ρόλο στο συγκρότημα, όχι μόνο ως κιθαρίστας αλλά και ως τραγουδιστής. Παράλληλα με τους Pink Floyd αλλά και μετά τη διάλυση τους το 1995 (και την επανανασύνδεση τους το 2005) ο Γκίλμορ έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα τρία σόλο και ένα ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ. Tο 2010 οι πωλήσεις δίσκων των Pink Floyd είχαν ξεπεράσει τα 74.5 εκατομμύρια μόνο στις Η.Π.Α. και τα 250 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως (βλ. επίσης εδώ). Στις 7 Νοεμβρίου 2014 στην Αυστραλία και την Γερμανία και τρεις ημέρες αργότερα στον υπόλοιπο κόσμο  κυκλοφόρησε το 15ο στούντιο άλμπουμ των Pink Floyd με τίτλο The Endless River. Περιλαμβάνει ηχογραφήσεις του κιμπορντίστα Ρίτσαρντ Ράιτ όσο βρισκόταν εν ζωή και είναι η πρώτη κυκλοφορία των Pink Floyd μέσω της δισκογραφικής εταιρείας Warner Bros., η οποία αγόρασε τα δικαιώματα του συγκροτήματος από την “Parlophone” το 2013. Τα υπόλοιπα μέλη των Πίνκ Φλόιντι, οι Γκίλμορ και Μέισον, αποφάσισαν ο δίσκος να είναι αποκλειστικά ορχηστρικός, βασισμένος στις προαναφερθείσες ηχογραφήσεις, αλλά τον Δεκέμβριο του 2013 η τραγουδίστρια Ντάργκα ΜακΜπρούμ προσκλήθηκε στο στούντιο για να συμμετάσχει στο νέο άλμπουμ. Τα μέρη του μπάσου ηχογραφήθηκαν από τον Γκάι Πρατ, σύζυγο της κόρης του Γκίλμορ και συνεργάτη του από το 1987 και έπειτα. Στις 4 Μαρτίου 2015, ο Ντέιβιντ Γκίλμορ ανακοίνωσε ότι θα πραγματοποιήσει οκτώ συναυλίες σε πόλεις της Μεγάλης Βρετανίας και της Ευρώπης μεταξύ 12 και 25 Σεπτεμβρίου. Θα είναι οι πρώτες συναυλίες που θα δώσει μετά από διάστημα εννέα ετών και λογικά θα συμπέσουν με την αναμενόμενη κυκλοφορία μέσα στο 2015 του τέταρτου προσωπικού στούντιο άλμπουμ. Ο τίτλος του δεν έχει γίνει ακόμη γνωστός και θα περιλαμβάνει συνεργασίες με τους Graham Nash και David Crosby  ενώ σε μερικά τραγούδια η Polly Samson έχει γράψει στίχους.

1951 – Ξεκινά η δίκη της Ethel και του Julius Rosenberg, δύο αμερικανών κομμουνιστών, που κατηγορήθηκαν ότι έδωσαν πυρηνικά μυστικά στη Σοβιετική Ένωση. Τελικά καταδικάστηκαν  σε θάνατο και εκτελέστηκαν το 1953.

1964 – Ο Κωνσταντίνος Β΄ στέφεται βασιλιάς των Ελλήνων μετά τον θάνατο του πατέρα του Παύλου. Αν και δημοφιλής θεωρήθηκε νέος (ήταν 24 ετών), άπειρος και ευρισκόμενος υπό την ισχυρή επιρροή της μητέρας του Βασίλισσας Φρειδερίκης. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου παντρεύτηκε την πριγκίπισσα της Δανίας Άννα–Μαρία, αδελφή της μετέπειτα Βασίλισσας της Δανίας Μαργαρίτας Β΄. Η πολιτική κατάσταση εκείνη την περίοδο ήταν ιδιαίτερα πολωμένη μεταξύ του Πρωθυπουργού και αρχηγού της Ενώσεως Κέντρου Γεωργίου Παπανδρέου και του αρχηγού της Ε.Ρ.Ε. Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ο οποίος ουσιαστικά υποκαθιστούσε τον αυτοεξόριστο ιδρυτή του κόμματος Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ο Κωνσταντίνος Β’ υπήρξε Βασιλιάς των Ελλήνων από το 1964 έως το 1967 (τυπικά έως το 1973 οπότε διενεργήθηκε το δημοψήφισμα της δικτατορίας) ενώ εξέπεσε οριστικά του αξιώματoς του το 1974 με το δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος στην Ελλάδα στο οποίο ο Ελληνικός λαός επέλεξε με ποσοστό 69,2% την Αβασίλευτη Δημοκρατία, ως μορφή πολιτεύματος στην Ελλάδα.

1972 – Γεννιέται στο Newark του New Jersey ο Αμερικανός πρώην καλαθοσφαιριστής, ηθοποιός, πρώην ράπερ και νυν αναλυτής στο τηλεοπτικό πρόγραμμα Inside the NBA Σακίλ Ο’Νιλ (Shaquille Rashaun O’Neal). Έχει ύψος 2,16 και αγωνιζόταν στη θέση του σέντερ. Με βάρος 147 κιλά ήταν ένας από τους βαρύτερους παίκτες που έχουν παίξει ποτέ στο ΝΒΑ. Καθ ‘όλη την διάρκεια της σταδιοδρομίας του, χρησιμοποίησε το μέγεθος και τη δύναμή του για να εξουδετερώσει τους αντιπάλους στο ποντάρισμα και τα ριμπάουντ. Μετά την καριέρα του στο Louisiana State University, ο Ο’Νιλ επιλέχθηκε από τους Ορλάντο Μάτζικ στην πρώτη γενική επιλογή στο ντραφτ του ΝΒΑ το 1992. Γρήγορα έγινε ένας από τους κορυφαίους σέντερ στο πρωτάθλημα, κερδίζοντας το βραβείο Rookie of the Year την σεζόν 1992-93 και αργότερα οδηγώντας την ομάδα του στους τελικούς του NBA το 1995. Μετά από τέσσερα χρόνια με τους Μάτζικ, υπέγραψε ως ελεύθερος παίκτης με τους Λος Άντζελες Λέικερς το 1996. Κέρδισε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα το 2000, 2001, και το 2002. Μέτα από κόντρα του με τον Κόμπι Μπράιαντ, πωλήθηκε στους Μαϊάμι Χιτ το 2004, και το τέταρτο πρωτάθλημα NBA ακολούθησε το 2006. Στα μέσα της σεζόν 2007-2008 πήρε μεταγραφή στους Φοίνιξ Σανς. Μετά από ενάμιση σεζόν με τους Σανς, την σεζόν 2009-10 έγινε παίκτης των Κλίβελαντ Καβαλίερς. Ο Ο ‘Νιλ έπαιξε για τους Μπόστον Σέλτικς τη σεζόν 2010-11 πριν από την επίσημη αποχώρηση του το 2011. Προσωπικά βραβεία που έχει κερδίσει περιλαμβάνουν το βραβείο MVP το 1999-2000, το NBA Rookie της Χρονιάς το 1992-93, 15 εμφανίσεις στο All-Star game, τρία All-Star Game βραβεία MVP, τρεις φορές MVP τελικών, δύο φορές πρώτος σκόρερ ΝΒΑ, 14 φορές στην καλύτερη ομάδα, και τρεις φορές στη καλύτερη αμυντική ομάδα. Είναι ένας από τους τρεις παίκτες που έχουν κερδίσει το βραβείο NBA MVP, All-Star Game MVP και MVP τελικών την ίδια χρονιά (2000), οι άλλοι παίκτες είναι Γουίλις Ριντ το 1970 και ο Μάικλ Τζόρνταν το 1996 και το 1998. Κατατάσσεται έκτος σκόρερ όλων των εποχών, 5ος σε δίποντα, 13ος σε ριμπάουντ, και 7ος στα μπλοκ. Εκτός από την καριέρα του στο μπάσκετ, έχει κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ ραπ, με το ντεμπούτο του με τίτλο Shaq Diesel, να γίνεται πλατινένιο. Έχει εμφανιστεί σε πολλές ταινίες και επίσης έχει πρωταγωνιστήσει και σε δικά του ριάλιτι σόου. Στις 2 Απριλίου 2013 οι Lakers κατήργησαν τον αριθμό που φορούσε ο Σακίλ Ο’ Νιλ, το 34, από την επίσημη φανέλα της ομάδας. Το 2014 δάνεισε τη φωνή του σε ήρωα της ταινίας κινούμενων σχεδίων The Lego Movie και στο επεισόδιο The Perfect Kid της αμερικανικής παιδικής τηλεοπτικής σειράς Uncle Grandpa ενώ συμμετείχε ως ηθοποιός στην ρομαντική ταινία περιπέτειας Blended του Frank Coraci.

1975 – Μεταδίδεται για πρώτη φορά στη τηλεόραση, σε ένα talk show του αμερικάνικου τηλεοπτικού δικτύου ABC με οικοδεσπότη τον Τζεράλντο Ριβέρατο, ένα ερασιτεχνικό φίλμ που αποτύπωνε καρέ-καρέ τη δολοφονία του Προέδρου των Η.Π.Α. John F. Kennedy. Το φιλμ, διαρκείας μόλις 26 δευτερολέπτων, έμελλε να αποτελέσει το πολυτιμότερο ίσως κομμάτι φιλμ αυτού του αιώνα. Το είχε μαγνητοσκοπήσει ο Ρωσσο-Εβραίος Abraham Zapruder, ένας απλός μόδιστρος του Ντάλας, που αρχικά είχε χαρεί πολύ όταν έμαθε πως που το γραφείο του βρισκόταν πολύ κοντά  από το σημείο που θα περνούσε η αυτοκινητοπομπή του Αμερικανού Προέδρου και έτσι θα θα μπορούσε να σταματήσει λίγο τη δουλειά του και να βγει έξω για να παρακολουθήσει την πομπή.  Ένας βοηθός του, ακόμη πιο ενθουσιασμένος από εκείνον με το εξαιρετικό γεγονός, τον έπεισε να πάει σπίτι του και να φέρει την κινηματογραφική μηχανή του. Το αφεντικό συμφώνησε. Ήταν μόνο μια απλή ερασιτεχνική κάμερα των 8mm, θα μπορούσαν όμως να απαθανατίσουν τον πρόεδρο. Έτσι την ώρα που η αυτοκινητοπομπή πλησίαζε κατεβαίνοντας την Elm Street του Dallas, ο Ζαπρούντερ με τη βοήθεια του βοηθού του, στηρίχθηκε επάνω σε έναν τσιμεντόλιθο στο γρασίδι. Καθώς η πομπή έστριβε στην πλατεία Dealey, άρχισε να κινηματογραφεί κατορθώνοντας να έχει συνεχώς τον πρόεδρο μέσα στο καρέ. Ο 60χρονος ήταν ερασιτέχνης κινηματογραφιστής, είχε όμως σταθερό χέρι. Οι σκηνές που τράβηξε ο Ζαπρούντερ αποτέλεσαν τη μοναδική ζωντανή μαρτυρία ενός γεγονότος που τραυμάτισε βαθιά τις Η.Π.Α.: της δολοφονίας ενός προέδρου στο απόγειο της δόξας του. Τα ερασιτεχνικά καρέ του, έγχρωμα αλλά χωρίς ήχο, θα αποτυπώνονταν βαθιά στη συνείδηση και στη λαϊκή κουλτούρα της Αμερικής τις επόμενες δεκαετίες. Έμελλε επίσης να αποτελέσει αντικείμενο έντονης διαμάχης και βασική πηγή των υπερμάχων των θεωριών συνωμοσίας, καθώς θέτει υπό αμφισβήτηση το πόρισμα της επιτροπής Γουόρεν ότι ο πρόεδρος δολοφονήθηκε από έναν μόνο σκοπευτή, τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, που πυροβόλησε από την Αποθήκη Σχολικών Βιβλίων. Επί πάρα πολλά χρόνια το φιλμ του Ζαπρούντερ είχε παραμείνει ουσιαστικά κρυμμένο από το κοινό. Στην εκπομπή του Ριβέρα ήταν η πρώτη φορά που το πλήρες περιεχόμενο δόθηκε στη δημοσιότητα. Ωστόσο το αμερικανικό – και το παγκόσμιο – κοινό είδε την πραγματική κόπια που είχε τραβήξει ο Ζαπρούντερ μόνο στην ταινία του Όλιβερ Στόουν “JFK“.

1977 – Γεννιέται στον Πύργο Ηλείας ο Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής Γιώργος Καραγκούνης. Αγωνιζόταν στη θέση του μέσου. Τον χαρακτήριζαν το γεμάτο πάθος παιχνίδι του και οι ηγετικές του ικανότητες. Κατέχει το ρεκόρ συμμετοχών στην Εθνική Ελλάδας με 139, το διάστημα 1999-2014. Το 1993 ο Καραγκούνης εντάχθηκε στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού στην ηλικία των 16 και παρέμεινε περισσότερο από μία τριετία. Στη συνέχεια αγωνίστηκε δανεικός στον Απόλλωνα Σμύρνης, όπου στις 8 Σεπτεμβρίου 1996 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Α’ Κατηγορία κατά την πρεμιέρα του πρωταθλήματος (Ιωνικός-Απόλλωνας 1-0) και ήταν βασικός μεσοεπιθετικός για δύο περιόδους με 9 τέρματα συνολικά. Το καλοκαίρι του 1998 επέστρεψε στον Παναθηναϊκό, και στις 8 Νοεμβρίου πρωτοφόρεσε τη φανέλα της ανδρικής ομάδας (αγωνιζόμενος ως βασικός και μέσα στην έδρα του “αιωνίου” αντιπάλου της, το στάδιο Καραϊσκάκη) στο 0-0 με τον Εθνικό Πειραιά για το πρωτάθλημα, όντας πλέον στα 21,5 του. Υπήρξε βασικότατο στέλεχος της ομάδας μέχρι το 2003 και από το 2007 έως το 2012) Παναθηναϊκός. Μένοντας ελεύθερος με τη λήξη του συμβολαίου του, ο Καραγκούνης μετακινήθηκε στην Ιταλία και την Inter (Ιούλιος 2003-5), με ετήσιες απολαβές άνω του 1,1 εκατομμυρίου ευρώ, και αργότερα υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με την  Benfica (2005-7). Το γεγονός ότι η οικογένεια Καραγκούνη είχε αυξηθεί σε μέλη και η Λισαβόνα βρισκόταν στην άλλη άκρη της Ευρώπης, τον οδήγησε να διαπραγματευτεί τη λύση του συμβολαίου του ένα καλοκαίρι πριν λήξει, όντας πλέον στην ηλικία των 30 και με σκοπό να επιστρέψει στην Ελλάδα. Στις 7 Ιουλίου 2007 εντάχθηκε για τρίτη φορά στον Παναθηναϊκό, υπογράφοντας για 3 χρόνια με ετήσιο μισθό 800 χιλιάδες ευρώ και ξαναφόρεσε επίσημα το τριφύλλι σε ένα 0-0 για το πρωτάθλημα εναντίον του “αιωνίου” αντιπάλου Ολυμπιακού στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Καθιερώθηκε αμέσως στην ενδεκάδα, ενώ με τις γνωστές για το πάθος τους εμφανίσεις του, εύκολα αναθερμάνθηκε η ιδιαίτερη σχέση που είχε πάντα με τους “πράσινους” οπαδούς. Μετά τα γήπεδα της Αυστρίας ως βασικός με την Ελλάδα στο Euro 2008, εκλέχτηκε ένας από τους τρεις αρχηγούς για το 2008-2009 (άρχισε να φορά και το περιβραχιόνιο της Ελλάδας λίγο αργότερα), ενώ πλέον αγωνιζόταν ως αριστερός, κυρίως, μέσος. Με 10 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις, πήρε την 3η θέση των σκόρερ του Παναθηναϊκού, για τον οποίον πέτυχε και ρεκόρ δεκαπενταετίας με τις 13 ασίστ που έδωσε. Το νταμπλ του Απριλίου 2010, ήρθε τον Ιούνιο να συμπληρώσει με τον καλύτερο τρόπο η συμμετοχή του ως αρχηγός και στους 3 αγώνες της Ελλάδας για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, καθιστώντας έτσι το διάστημα αυτό το πιο ιστορικό της καριέρας του έπειτα από το αλησμόνητο καλοκαίρι του 2004 στην Πορτογαλία. Η συνέχεια όμως την περίοδο 2010-2011 δεν υπήρξε ανάλογη, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον Παναθηναϊκό. Από τους 34 συνολικά αγώνες που συμμετείχε, στους μισούς πέρασε ως αλλαγή, ενώ 5 μόνο φορές ολοκλήρωσε το ενενηντάλεπτο, γεγονότα που δικαιολογούνται εν μέρει από το ότι πλησίαζε πλέον τα 34, αλλά όχι και από τη μέτρια έως κακή αγωνιστική εικόνα της ομάδας που ένα χρόνο πριν είχε στεφθεί νταμπλούχος, φτάνοντας παράλληλα και μέχρι τους 16 του Europa League (πρώην κύπελλο ΟΥΕΦΑ). Την απώλεια της θέσης του βασικού, ακολούθησε η ακόμη πιο περιορισμένη χρησιμοποίησή του στους αγώνες της περιόδου 2011-2012, κάτι αναμενόμενο σε ορισμένο βαθμό λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία του και κυρίως την παραμονή του Πορτογάλου τεχνικού. Ομάδες της Σούπερ Λιγκ, με κύριο ενδιαφερόμενο τον ΟΦΗ, προσέγγισαν τον ελεύθερο πλέον Γιώργο Καραγκούνη το καλοκαίρι του 2012. Αυτός όμως δεν προχώρησε σε περαιτέρω συζητήσεις, δεδομένου ότι πίστευε ότι έχει τις δυνατότητες να προσελκύσει εκ νέου κάποια πρόταση από το εξωτερικό και για χώρα με ανταγωνιστικότερο ποδόσφαιρο της Ελλάδας. Η δίμηνη υπομονή του επιβραβεύτηκε στις 11 Σεπτεμβρίου όταν ο Ολλανδός τεχνικός Μάρτιν Γιόλ του πρότεινε μονοετές συμβόλαιο συνεργασίας με τη λονδρέζικη Fulham της Premier League. Στις 29 του μήνα πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα, αγωνιζόμενος στο τελευταίο δεκάλεπτο στην εντός έδρα ήττα της νέας του ομάδας με 1-2 από την πρωταθλήτρια Manchester City. Στις 12 Ιανουαρίου 2013 σημείωσε το μοναδικό του τέρμα στην Πρέμιερ Λιγκ, σε αγώνα εναντίον της Γουίγκαν, ενώ ακριβώς μια εβδομάδα νωρίτερα (5 Ιανουαρίου) είχε σκοράρει για πρώτη φορά με τη φανέλα της Φούλαμ για τον θεσμό του κυπέλλου (FA Cup) με αντίπαλο την Blackpool, ισοφαρίζοντας το σκορ και παράλληλα διαμορφώνοντας το τελικό 1-1. Παρόλο που το συμβόλαιό του έληξε στις 30 Ιουνίου του 2013 και η Φούλαμ ανακοίνωσε την αποχώρησή του, λίγες μέρες αργότερα του προτάθηκε νέο συμβόλαιο παραμένοντας έτσι στον αγγλικό σύλλογο ως το καλοκαίρι του 2014. Στις 26 Σεπτεμβρίου 2014 ανακοινώθηκε από την Ε.Π.Ο. η σύναψη διετούς συμβολαίου με τον Γιώργο Καραγκούνη για να αναλάβει πόστο στις εθνικές ομάδες και μία εβδομάδα αργότερα, στις 3 Οκτωβρίου, παρουσιάστηκε επίσημα ως Διευθυντής Ποδοσφαίρου των εθνικών ομάδων.

1987 – Το βρετανικής ιδιοκτησίας μηχανοκίνητο φορτηγό/επιβατηγό πλοίο “Herald of Free Enterprise” βυθίζεται στα παγωμένα νερά της Βόρειας Θάλασσας, έχοντας διασχίσει μόλις μισό μίλι από το Βέλγικο λιμάνι του Zeebrugge με προορισμό το Dover της Μεγάλης Βρετανίας. Το ατύχημα οφείλονταν σε εισροή υδάτων λόγω κακής στεγανοποίησης του πλώριου καταπέλτη. Συνολικά 193 επιβάτες και μέλη του πληρώματος έχασαν τη ζωή τους σε ενα ναυάγιο που θεωρείται το χειρότερο ναυτικό ατύχημα της Βρετανίας σε περίοδο ειρήνης μετά την θύβιση του υπερωκεάνιου RMS Empress of Ireland που στοίχισε τη ζωή σε 840 ανθρώπους, το 1914. Oι μεγαλύτεροι θα θυμάστε ίσως τη διασκευή του τραγουδιού “Let It Be” των Beatles που ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά το ατύχημα από τη φιλανθρωπική κολεκτίβα καλλιτεχνών Ferry Aid που δημιουργήθηκε με σκοπό να βοηθήσει όσους είχαν σχέση με την τραγωδία.

1990 – Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία αποκαλύπτει την (φιάσκο) Υπόθεση Κιάπε, που συγκλόνισε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Κωνσταντίνος Κιάππε, υπάλληλος της ΕΠΟ με ειδικότητα επί των διεθνών σχέσεων, (υποτίθεται ότι) αποκάλυψε στη συγκεκριμένη εφημερίδα την (υπογεγραμμένη από τη μητέρα του, δακτυλογραφημένη από τη μνηστή του και “υπό την πίεση αγνώστων” όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο Κιάππε αργότερα ενώπιον της Δικαιοσύνης) έγγραφη καταγγελία του διαιτητή Κώστα Δημητριάδη στη FIFA, σε σχέση με κυκλώματα που ρυθμίζουν αποτελέσματα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Στις 14 Μαΐου της ίδιας χρονιάς η υπόθεση έκλεισε οριστικά, με τις ελληνικές αρχές να στέλνουν επιστολή στη FIFA, διαβεβαιώνοντας ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν προσυνεννοημένα παιχνίδια… (βλ. και εδώ).

ΑΠΕΒΙΩΣΑΝ: 1900 – Ο Γερμανός μηχανικός, εφευρέτης της ντιζελομηχανής, σχεδιαστής της πρώτης μοτοσικλέτας και συνιδρυτής της αυτοκινητοβιομηχανίας Mercedes Gottlieb Daimler, σε ηλικία 65 ετών / 1951 – Ο Ουαλός συνθέτης, τραγουδιστής και ηθοποιός Ivor Novello, σε ηλικία 58 ετών, στο Λονδίνο από στεφανιαία νόσο. Προς τιμήν του απονέμονται κάθε χρόνο στη Μεγάλη Βρετανία τα ομώνυμα βραβεία σε καλλιτέχνες με σημαντική προσφορά στη συγγραφή τραγουδιών / 1964 – Ο βασιλιάς Παύλος Α΄ στην Αθήνα από επιπλοκές του καρκίνου του στομάχου σε ηλικία 68 ετών / 1973 – Η Αμερικανίδα συγγραφέας, βραβευμένη με Νόμπελ Λογοτεχνίας, Pearl S. Buck από καρκίνο του πνεύμονα σε ηλικία 81 ετών / 1986 – H Aμερικανίδα ζωγράφος Georgia O’Keeffe στο σπίτι της στην Santa Fe του New Mexico, σε ηλικία 98 ετών / 1994 – Kαταβεβλημένη μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο αφήνει την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης η Ελληνίδα ηθοποιός και πολιτικός Μελίνα Μερκούρη. Ο θάνατος της προκάλεσε εκδηλώσεις συγκίνησης σε όλο τον κόσμο (βλ. και εδώ). Πολλοί πολιτικοί ηγέτες έστειλαν συλλυπητήρια μηνύματα στην οικογένεια της και στην Ελλάδα. Την ώρα της κηδείας της τα θέατρα και τα μαγαζιά στο Broadway παρέμειναν κλειστά. Η σορός της έφτασε στην Ελλάδα στις 8/3 και τέθηκε σε διήμερο λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών, ενώ ταυτόχρονα κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος. Την Πέμπτη 10/3 ψάλθηκε νεκρώσιμος ακολουθία στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών και αμέσως μετά εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι τη συνόδευσαν ως το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν η πρώτη Ελληνίδα που κηδεύτηκε με τιμές αρχηγού κράτους. Η ημέρα θανάτου της Μελίνας Μερκούρη, έχει ορισθεί από την UNESCO ως παγκόσμια μέρα πολιτισμού κατά την οποία απονέμεται το Βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» ως βραβείο πολιτιστικής προσφοράς. Το βραβείο αυτό δίνεται από το 1997 και κάθε δύο χρόνια σε ανθρώπους ή οργανισμούς για την προσπάθεια τους να διασωθούν μνημεία πολιτισμού της ανθρωπότητας / 1999 – O Αμερικανός κιθαρίστας και τραγουδοποιός της blues μουσικής Lowell Fulson / 2007 – Ο Γάλλος κοινωνιολόγος, φιλόσοφος και φωτογράφος Jean Baudrillard, ένας από τους σπουδαιότερους μεταμοντέρνους διανοητές, πολιτικούς αναλυτές και θεωρητικούς.