Ας μην ξεχνάμε ότι πριν τον Σαϊντού, ήταν ο Γιάννης που διαπρέπει στις ΗΠΑ και το ΝΒΑ και πριν τον Γιάννη, ο Οδυσσέας που επίσης διαπρέπει στις ΗΠΑ και τις επιστήμες. Δεν είναι όμως πολλά τα παραδείγματα γιατί το κράτος δεν επιτρέπει να είναι πολλά αυτά τα παιδιά που δίνουν το παράδειγμα.
Πολλές φορές σκεφτόμαστε ότι δεν χρειάζεται να επικαλεστούμε τις σχετικές διατάξεις των Ηνωμένων Εθνών, του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου για τόσο προφανή θέματα, ωστόσο φαίνεται ότι μόνο προφανή δεν είναι. Ο Σαϊντού Καμαρά, ένας νεαρός συνάνθρωπός μας, βρίσκεται ένα βήμα πριν την απέλαση γιατί ο συστημικός ρατσισμός του γραφειοκρατικού μηχανισμού της χώρας αδυνατεί να πράξει τα δέοντα και να προστατέψει τον άνθρωπο από αυτή τη τραγωδία. Το κύμα αλληλεγγύης που μεγάλωσε αυτές τις μέρες με αφορμή την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, στην οποία ο 16χρονος συμμετείχε ως αριστούχος, έφερε με ορμή στην επιφάνεια το μείζον ζήτημα της ισότητας και των δικαιωμάτων που πρέπει να απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι παγκοσμίως.
Ο 16χρονος με καταγωγή από τη Γουινέα πήγε σε ελληνικό σχολείο και κατάφερε μόλις σε τρία χρόνια να μάθει τη γλώσσα και να γίνει μέλος της τοπικής κοινότητας της Καλύμνου, στην οποία και αγαπήθηκε από συμμαθητές, καθηγητές και κατοίκους. Η παραμονή του στη χώρα μας και η παραχώρηση ασύλου είναι η μίνιμουμ πράξη αναγνώρισης των κόπων αυτού του νέου ανθρώπου. Όσο πρόθυμα (και ορθά) το ελληνικό κράτος και η ΕΕ δίνουν καθεστώς ασύλου στους Ουκρανούς που εγκαταλείπουν την πατρίδα τους λόγω του πολέμου και της ρωσικής εισβολής, έτσι πρέπει να αποδίδεται το καθεστώς ασύλου σε κάθε άτομο που φεύγει από εμπόλεμη ζώνη ή διώκεται. Δεν υπάρχει πρόσφυγας α’ και β’ κατηγορίας, πρόσφυγας α λα καρτ.
Στη χώρα μας υπάρχει χιλιάδες άλλοι άνθρωποι σαν τον Σαϊντού, που ούτε αριστούχοι είναι, ούτε καλά ελληνικά γνωρίζουν. Παιδιά που έχουν έρθει ως ασυνόδευτα προσφυγόπουλα και δίνουν τη μάχη να ενταχθούν, να μορφωθούν και να ζήσουν, παλεύοντας μέσα στις πολλές και σύνθετες αντιξοότητες ενός κράτους που θέλει να λέγεται «ευρωπαϊκό» και «πολιτισμένο» αλλά σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι. Ευθύνη της Πολιτείας είναι να σταθεί αταλάντευτα στον Σαϊντού και σε κάθε νέο άνθρωπο που μοχθεί για ένα καλύτερο αύριο.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι πριν τον Σαϊντού, υπήρξε ο Γιάννης που διαπρέπει στο ΝΒΑ και πριν τον Γιάννη, ο Οδυσσέας που επίσης διαπρέπει στις ΗΠΑ. Δεν είναι όμως πολλά τα παραδείγματα γιατί το κράτος δεν επιτρέπει να είναι πολλά αυτά τα παιδιά που δίνουν το παράδειγμα. Πρέπει ως κοινωνία να υψώσουμε ανάστημα και να διασφαλίσουμε ότι ο Σαϊντού δεν θα απελαθεί. Διαφορετικά, μαζί του και μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον, θα βυθιστούμε όλοι μαζί στο σκοτάδι και στην οπισθοδρόμηση.
Πηγή: www.rosa.gr
