Ο Γιώργος Παπανικολάου, κάθε Δευτέρα, σε ένα δεκάλογο, με ότι κυκλοφόρησε, απόρησε, “τον έκαψε” και επαναφόρτισε και αυτή τη Δευτέρα η μικρή οθόνη έχει τη τιμητική της. Τηλεοπτική σεζόν ήταν, πάει και πέρασε…Αποχαιρετώντας την, ας θυμηθούμε πέντε πράγματα που αξίζαν της προσοχής μας και πέντε που ήταν…dust in the wind….
1. “Πρωταγωνιστές” με το Σταύρο Θεοδωράκη. Με αδιάκοπη προσπάθεια για ανανέωση στα θέματά του, και φέτος η εκπομπή κέρδισε τις εντυπώσεις. Δύσκολο πράγμα, μετά από τόσα χρόνια, να ψάχνεις διαφορετικά αναμεταξύ τους θέματα και να κερδίζεις στο αποτέλεσμα, προς τέρψη και ενημέρωση και προβληματισμό τηλεθεατών. Ο Σταύρος και η ομάδα του, το ΄χε.
2. Ο Γιώργος Λιάγκας, η Φαίη Σκορδά, ο Δημήτρης Ουγγαρέζος, η Σάσα Σταμάτη και ο Άκης Πετρετζίκης, επάξια κρατήσαν καλή παρέα στα πρωινά μας. Τί και αν αυτά βρίσκονται στη κατιούσα, τί κι αν η ίδια ομάδα πολλές φορές ξέφευγε on air με τα σχόλια της, στο πρωινό κουτσομπολιό, ή κάποιους ελάχιστα ατυχείς, ταλαίπωρους καλεσμένους που πηγαίναν για συνέντευξη και τους προέκυπτε ερωτική ανάλυση πεπραγμένων τους, η παρέα του Mega ήταν κεφάτη, είτε βαθμολογούσαν μαγειρικές τις Παρασκευές, με αστείρευτο χιούμορ, είτε λέγοντας το καιρό δια…στόματος και χειρός Λιάγκα, είτε ακόμα παρακολουθώντας ''άνετες'' και ειλικρινείς συζητήσεις με τους περισσότερους καλλιτέχνες.
3. ''Δέστε τους'' εκεί στο Alpha. Πόσο να το τραβάς από τα μαλλιά; Πόσο να το ξεχειλώνεις; Το έκαναν και δυόμιση ώρες σε καθημερινή διάρκεια τώρα τελευταία, και ήρθε και αποτέλειωσε η συνθήκη του ευχάριστα έξυπνου. Τί να σου κάνουν και οι ευφυείς διαχειριστές λόγου και χιούμορ, σα το Νίκο Μουτσινά…''σώνουν'' κι αυτοί κάποια στιγμή.
4. Από την άλλη, ο Φώτης και η Μαρία, παλιές καραβάνες, σε αυτό το επίπεδο, πήγαν εξαιρετικά καλά, ετούτη τη χρονιά. Έβαζες απογευματινό καφέ, άνοιγες τηλεόραση και υπήρχε όριο στο χαλαρά χαμογελαστό project που έστηναν. Κορυφαία στιγμή, η ''ποινή της ημέρας'' με τις τηλεφωνικές φάρσες.
5. Παρακαλείται ο προγραμματιστής του Antenna, να κάνει επειγόντως σύσκεψη με τους ιθύνοντες του σταθμού, για τη νέα χρονιά. Όταν λέμε 23.00 το βράδυ, Ράδιο Αρβύλα, να κοιτάμε τα ρολόγια μας και να ΄ναι 23.00 νταν! Άντε έντεκα και πέντε. Όχι 23.35, μήτε 23.28! Έτσι ώστε και κάποιος που θέλει να δει ΟΛΑ και Θέμο, τα μεσάνυχτα να βάζει τηλεόραση και μέσα σε ένα τέταρτο να το βλέπει επί της οθόνης. Να μη διανυκτερεύει μπροστά της μέχρι να πάει μία παρά τη νύχτα…Σε εποχές με ελάχιστες ελληνικές παραγωγές, δεν νοείται, ο Θέμος Αναστασιάδης να τελειώνει δυο και μισή, τη μαύρη νύχτα. Πού απευθύνεται; Σε φαροφύλακες;!
6. Εκεί στη κρατική, φέτος τα είδαμε όλα και δεν είδαμε τίποτα. Κάποιες προσπάθειες ξεκίνησαν ημιτελώς, άλλες τις έφαγε η μαρμάγκα του προγραμματισμού, σαν την Έλενα Κατρίτση και κάποιες σα τη Μπήλιω Τσουκαλά χαθήκαν στο αχανές…Κρίμα! Στα δύσκολα η δημόσια τηλεόραση, μπορούσε να πάρει τη ρεβάνς και την φάγανε οι…απεργίες.
7. Μακράν η καλύτερη πολιτική εκπομπή ήταν της Έλλης Στάη, το Netweek, για φέτος. Και ειδικά, το δεύτερο κομμάτι της εκπομπής, με τον τετ α τετ καλεσμένο της, την Έλλη σε φόρμα και τις συζητήσεις με προσωπικότητες της Ελλάδας, απολαυστικότατες.
8. Αρκετά με τις εκπομπές μαγειρικής, που έδωσαν το μικρόβιο και στα θέματα υγείας και αποκτούν κι αυτές, διαστάσεις επιδημίας ως είδος εκπομπών. Μια ιδέα εκπομπής, άντε δύο-τρεις νισάφι σε κόπια! Ειδικά εκεί στο ΣΚΑΙ, τόση κουτάλα, είναι να απορείς….!!!
9. Η Ναταλία Γερμανού αξίζει κάτι καλύτερο στην ελληνική τηλεόραση. Ας το καταλάβουν οι υπεύθυνοι του σταθμού της κι ας της δώσουν την ευκαιρία που δικαιούται. Αξιοπρεπέστατη φέτος, τα ΣΚ της, με μέτρο, ωριμότητα και την ''καλή χαρά'' που επιβάλλονταν. Σπουδαίο πράγμα, όταν έχεις δίπλα σου κορίτσια τύπου ''θέλω να φάω τη Βουγιουκλάκη'', όπως έλεγε και η Μάρθα Καραγιάννη, σε ελληνική ταινία της Φίνος Φιλμ.
10. Η ελληνική τηλεόραση λιποψυχά. Το internet έχει μπει τόσο δυναμικά στη ζωή μας, στη καθημερινότητά μας, που η ελληνική τηλεόραση, με τη σταδιακά φθίνουσα πορεία της, σε λίγα χρόνια θα αποτελεί το απάγκιο μεγάλων ηλικιών, που αναζητούν μια παρέα σε μοναχικά ολόγυρα ντουβάρια. Πριν από αυτό, αν συμβεί, η μικρή οθόνη οφείλει να δώσει τη μάχη της. Και όλο το δυναμικό της, που έδρεψε δάφνες στα καλά της χρόνια, παρέα με νέο αίμα στο χώρο, να αποδώσει δημιουργικότητα, δίχως πολλά λεφτά. Η αισθητική, η εφευρετικότητα και η εξυπνάδα, δεν θέλει λεφτά. Θέλει δουλειά! Και το κοινό, σε αυτά, πάντα, ανταμοίβει…
