Η προηγούμενη Τετάρτη ήταν μια από εκείνες τις μέρες που ξέρεις με τόση ακρίβεια το τι θα κάνεις και το τι θα σου συμβεί από την ώρα που θα ξυπνήσεις μέχρι την ώρα που θα επιστρέψεις και πάλι πίσω στο σπίτι. Ρουτίνα, φασαρία στο δρόμο, κίνηση, βιαστικοί περαστικοί. Κοιτάω τις εφημερίδες στα περιπτερά και το μοτίβο δεν αλλάζει…Κρίση, χρέος και άλλη δόση και άλλες αντιδράσεις…
Μπαίνοντας στο λεωφορείο, όπου επικρατεί η γνωστή δυσαρέσκεια, είτε γιατί δεν υπάρχουν άδειες θέσεις, είτε γιατί ο χώρος είναι περιορισμένος, αποσπά την προσοχή μου μια κυρία η οποία διηγείται την ιστορία της πτυχιούχου και πολύγλωσσης κόρης της, η οποία αν και με άριστες συστάσεις βλέπει παντού κλειστές πόρτες γιατί τα προσόντα της «υπερκαλύπτουν τις προσδοκίες» και διαθέτει παραπάνω πτυχία από όσα ζητούνται. Παρόλα αυτά, έστειλε παράλληλα κάποια βιογραφικά στο εξωτερικό και μέσα σε τρεις μέρες τα πτυχία της και οι γνώσεις της βρήκαν το κατάλληλο αντίκρισμα στην Ελβετία.
Δε μου έκανε εντύπωση η ιστορία αυτή καθαυτή. Το 70% των νέων που ψάχνουν για δουλεία βιώνει καθημερινά την απόρριψη βλέποντας ως μόνη διέξοδο το εξωτερικό για εύρεση εργασίας. Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον, είναι η φράση που είπε η κοπέλα αυτή στη μητέρα της, όταν η δεύτερη προσπάθησε να την πείσει να μην φύγει γιατί θα είναι μακριά της.. «Μαμά, δε φεύγω…Με διώχνουν»
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της πύλης «europass» τον τελευταίο χρόνο ο αριθμός των ευρωπαϊκών βιογραφικών που έχουν συμπληρωθεί και σταλεί ηλεκτρονικά ξεπερνούν τις 35.349 Έλληνες, εκ των οποίων το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων που κάνουν αιτήσεις είναι μεταξύ των ηλικιών 26-30 αγγίζοντας τους 22,043, δηλαδή νέοι που μόλις έχουν τελειώσει τις σπουδές τους και είναι στο ξεκίνημα της καριέρας τους. Αξιοσημείωτο είναι ακόμη το γεγονός ότι αν και το 59,8 των νέων γνωρίζουν πάνω από δύο ξένες γλώσσες διαθέτουν το πολύ δύο χρόνια προϋπηρεσίας.
Τα παραπάνω στατιστικά στοιχεία είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά καθώς δηλώνουν την κατάσταση της ανεργίας στη χώρα μας. Παρόλα αυτά, η στροφή προς το εξωτερικό δεν αποτελεί εγγύηση ούτε εύκολη λύση. Μεγαλώνεις διαβάζοντας την ιστορία του τόπου σου νιώθοντας περήφανος για τα κατορθώματα των προγόνων σου μη μπορώντας να φανταστείς πως θα φτάσεις σε μία ηλικία που θα χρειαστεί να εγκαταλείψεις τα μέρη που μεγάλωσες, τα όνειρα που έκανες για κάτι άγνωστο και αβέβαιο…
Η ελεύθερη βούληση σίγουρα υπάρχει. Ο επηρεασμός από το κλίμα των ημερών και την τροπή των πραγμάτων όμως, δε σε αφήνει να σκεφτείς καθαρά. Ναι, ένα μεγάλο ποσοστό φεύγει αναζητώντας καλύτερη τύχη αλλά υπάρχει και ένα ποσοστό που απλά σκέφτεται: Μαμά, με διώχνουν. Και όμως είμαι ακόμα εδώ…ελπίζοντας.
Αρθρογράφος: Κρίστη Χαρατάσου
